kırık camlar kesti
dudaklarımı
ellerimde kırmızı
kahkahalar
hangi yağmur arındırır
hangi yol
beni bunca yokuştan sonra
maviye kavuşturur
yüreklerimiz artık
iki ayrı coğrafyanın
can çekişen iklimleri
kirpiklerim yağmura tutulurken
iki avuç toprak kayıyor senden
ah ali,
sen uzakları giyinince
ben evsizliğe soyundum
duvarlarım kimliksiz
duvarlarım kırmızı
bu deniz değil
tuzlu ölüm
