Jimin'i bir şekilde göndermiş ve Hanbin'le kalmıştım. Çünkü kalbim Hanbin'le kalmak istiyordu.
Sinema salonundan çıkmış, akşamın serinliğinde şehrin gözde manzarasının tepesindeki banklarda oturduk. "Bu kadar kaba olduğum için beni affetme."
"Affetmeyeceğim zaten."
Şaşkınlıkla bana döndü. "Ciddi misin?" Bense kalbim kırık, ses tonum düşük konuşmaya devam ediyordum. "Kafamı karıştırıyorsun Hanbin."
Kafasını yere eğerek o da aynı şekilde "biliyorum" dedi. Kısa bir sessizlikten sonra ilk konuşan ben oldum. "Beni yine itecek misin?" dedim beklenti dolu sesimle.
Baygın ama keskin bakışlarını benim gözlerime dikti. "Ağladığın kadar seni güldüreceğim."
-
Havaların soğumaya başlamasıyla yapraklar yavaş yavaş dökülmeye başlamıştı. Beyaz kapşonlu polarımı giydim ve saçlarıma çıtçıtlı tokayla süs verdim. Hanbin'le 365 gündür el eleydik. Yakında üniversite hayatımız başlayacaktı.
Hava soğuk olduğundan deniz kenarı her zamanki gibi kalabalık değildi. Aksine tek tük insan vardı. Hanbin'le açık çarşıda gezmiş, gerçek bir çift gibi takılmıştık. Denizin şiddetli dalgalarıyla, rüzgar daha sert esiyordu. Sol eli elimi tutarken durdu ve bana dönüp diğer eliyle rüzgarın dağıttığı saçlarımı düzeltti.
Karşısında 32 dış sırıtıyordum. O olmasa ne yapardım diye düşünmeye devam ediyordum. Eğer bana karşılık vermeseydi, başka birini seçebilir miydim? On yıldır ondan vazgeçmeyen kalbim, ileride bir gün başkası için atar mıydı?
Her ne olursa olsun, onunla olduğum için şükrediyordum. Kalbim Hanbin diye atmaktan gurur duyuyordu.
"İnsanlar bize garip bakıyor." diyerek kıkırdadım. "Sanırım nasıl bu noktaya geldiğimizi merak ediyor olmalılar."
Yüzündeki tatlı tebessümle gözlerimin içine baktı. Gözlerinin içi gülüyordu. "Bırak onlar bu noktaya nasıl geldiğimizi merak etsinler. Ben hiç merak etmiyorum." Davetkar bir şekilde gülümsemesine devam ediyordu. Ne yapmayı düşündüğünü az çok kestirebiliyordum. Haklı da çıktım. Yavaşça dudaklarını dudaklarımla buluşturmak için bana doğru yola çıkmıştı.
neden böyle apar topar final yaptım bilmiyorum dhsjsh ama bu konu beni o kadar sıkmıştı ki asla yazasım gelmiyordu, neyse.. en azından tadımlık bir ficimiz var. Başka kitaplarda görüşmek üzere 💚
