Όταν έχω εσενα (#1 Σαντα Ροζα Τζούνιορ)

41.Παντελης

Ήταν ήσυχη τόση ώρα.Και σχεδόν ποτέ δεν είναι ησυχη.

Απλά κοίταζε από το παράθυρο καθώς έτρεχα με το αμάξι στην εθνική.

Και τα ρούχα της.Πολυ απλά για τα δεδομένα της.

«Τι σκέφτεσαι;»ρωτάω και γυρναει από την μεριά μου τώρα.
«Πολλά.»
«Πολλά όπως;»
«Όπως πολλά.Και με στεναχώρησες άρα δεν αξίζεις να σου πω»λέει.

Γελάω.Δεκτο.

«Γιατί φεύγουμε από την Σαντα Ροζα;»ρωτάει μετά ενώ κατεβάζει τον ήχο του ραδιοφώνου μάλλον για να ακουγόμαστε καλύτερα.
«Κάποια μου το πρότεινε.Και είπα γιατί όχι.»λέω.

Το χαμόγελο της φτάνει ως τα αυτιά.
«Πολύ έξυπνη αυτή η κάποια.Να την ακούς πιο συχνά»
«Καλά.Οχι και πολύ συχνά.Μετα τα μυαλά της παίρνουν αέρα.»λέω.

Νευριάζει και γυρνάει πάλι προς το παράθυρο.
Αλλά νευριάσει χαριτωμένα.Αυτος είναι και ο λόγος που μαρεσει να την πειράζω.

«Γιατί γύρισες;Επειδή είπα ότι θα χωρίσω;»ρωτάει τώρα και η συζήτηση έγινε πιο σοβαρή.

Γιατί γύρισα...
Πως να μην γυρίσω;

«Όχι.Γυρισα επειδη αυτό που νιώθεις δεν είναι έλξη,ούτε συμπάθεια.Ειναι πιο δυνατό.Για αυτό γύρισα»της λέω.

                                      ***

«Που ήμαστε ακριβώς...;»λέει όταν ανοίγω την καρέκλα να κάτσει.
«Πολύ πολύ μακριά από την Σαντα Ροζα»λέω.

Άρα και από γνωστούς.
Αν δω και εδώ κάποιον δεν ξέρω και εγώ τι θα κάνω!

Κάθομαι απέναντι της.
«Θα φάμε πρωινό πρώτα.Μαλλον δεν έχεις φάει.»λέω.
«Όχι.Που να πάει φαγητό κάτω με εσενα που έμπλεξα.»λέει.

Η ειλικρινια της με σκοτώνει.

«Έμπλεξες ε;»

Κουνάει το κεφάλι της.

Δεν την έχω ξαναδεί έτσι.Φενεται πιο ήρεμη σήμερα.Πιο στην ηλικία της.

Φόραγε ένα κοντό τζιν και μια απλή άσπρη μπλούζα και αθλητικά.Ναι.Αθλητικα.Η Ιφιγενεια φοράει αθλητικά.

«Κοιτάς τι φοράω ε;Ξέρω.Απλα δεν είχα όρεξη σήμερα.»
«Εξαιτίας μου πάλι;»
«Όλα εξαιτίας σου γίνονται τον τελευταίο καιρό.»λεει.

«Εγώ πάντως δεν έχω θέμα.Και έτσι μου αρέσεις.Και πριν.Γενικα ότι και να βάλεις δεν έχω θέμα.»λέω.

Χτυπάει τα δάχτυλα της στο τραπέζι τώρα.
«Τι έγινε Παντελάκο;Πήραμε φορά;Εσενα με το τσιγκέλι στα έβγαζα αυτά...»λεει.Ενα δίκιο το έχει.

Όλο αυτό τόσο καιρό ήταν μπέρδεμα.Δεν ήξερα τι ήθελε.Εγω ήξερα τι ήθελα αλλά αυτή ποτέ δεν μίλησε ξεκάθαρα μια φορά και να καταλάβω και εγώ και να μην κάνω κύκλους γύρω της σαν μαλακας.

Χθες έγινε πιο απλό για μια φορά.
Κατάλαβα τι θέλει να κάνει.

«Αυτό ήταν πριν...»λέω.
«Πριν από τι;Αληθεια τι νόμιζες;Ότι θα είμαι μαζί σου αυτές τις μέρες και θα σε εκμεταλλευτώ και μετά όταν έρθει ο Κοσμας θα γυρίσω σε αυτόν και θα σε αφησω;»ρωτάει.

Δεν απαντάω.
Ίσως,λέω ίσως μου πέρασε από το μυαλό.

«Δεν απαντάς....»σχολιάζει.Καλυτερα.
«Ας αλλάξουμε θέμα οκ;Ήρθαμε μακριά από την Σαντα Ροζα για να ξεχάσουμε τα προβλήματα της Σαντα Ροζα όχι για να τα φέρουμε εδώ»

Ανοίγει τον κατάλογο και ανοίγω και εγώ τον δικό μου.

Την βλέπω που κοιτάζε κάθε σελίδα από πάνω μέχρι κάτω μην της ξεφύγει τίποτα.

Σίγουρα πριν την Ιφιγενεια είχα μια πιο ήρεμη ζωή.Πιο βαρετή.Σιγουρα τώρα έγινε πιο ενδιαφέρουσα με εκείνη.

«Να πάρω ομελέτα ή βαφλα με φραουλες;»αναρωτιεται.
«Παρε και τα δυο»
«Όχι και τα δυο.Ειναι πολλά.»
«Το πρωινό είναι το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας όπως λέει ο μπαμπάς μου άρα θα πάρεις και τα δυο...»της λέω.

Δεν διαφωνεί.

                                          ***

Φάγαμε τόσο πολύ που δεν μπορώ να κουνηθώ.
Κακή ιδέα τελικά να πάρω ότι υπάρχει στον κατάλογο.

«Πήρα πέντε κιλά μόνο τώρα!Να ξέρεις!»λέει.
«Εγώ πήρα δέκα.Μην ανχωνεσαι.»της λεω.

Τρώγαμε και μιλάγαμε και δεν κατάλαβα καν πως πέρασε η ώρα και πήγε ήδη μεσημέρι.

«Μαρεσει εδώ.»λέει και κοιτάει πίσω της.
«Χαιρομαι»απαντάω.

Είναι σαν βουνό εδώ και το εστιατόριο είναι πάνω πάνω έτσι έχει υπέροχη θέα από κάτω.Ειναι και αυτό τουριστικό μέρος.Το μόνο που λείπει είναι μια θάλασσα.

«Και τώρα τι θα κάνουμε;»με ρωτάει.
«Έχει πεζόδρομο.Γεματο με μαγαζιά και καφετέριες.Τι λες;»ρωτάω.
«Τρελενομαι για μαγαζιά!!!»λέει ενθουσιασμένα.
«Ήμουν σίγουρος...»λέω και κάνω νόημα στην σερβιτόρα να έρθει για να πληρώσω.

«Πήραμε πολλά.Δεν πήρα και το πορτοφόλι μαζί μου σήμερα.»λέει.
«Τι να το κανείς το πορτοφόλι;»
«Εεε να πληρώσω και εγώ.»λέει.

Λες και θα την άφηνα.

Δίνω την κάρτα μου στην σερβιτόρα και γράφω τον κωδικό.Μετα μου δίνει την αποδείξη και φεύγει.

«Δεν υπήρχε περίπτωση να δεχόμουν να πλήρωνε ο άντρας σου για τις βόλτες μας...»λεω.
«Πρώην άντρας μου»με διορθώνει.

Αυτό αν πω ότι δεν μου άρεσε θα πω ψέμματα.

Και μου άρεσε,και χαμόγελασα.