Όταν έχω εσενα (#1 Σαντα Ροζα Τζούνιορ)

13.Παντελης

Παω να μπω μέσα αλλά πριν χτυπήσω την πόρτα ακούω φωνές.

«Μην ξεκινάς Ιφιγενεια!!»φωνάζει κάποιος.

Μια αντρική φωνή που δεν έχω ξανά ακούσει.Ο άντρας της λοιπόν.Ειναι και μια φορά σπιτι.

«Ξεκινάω τι;Λείπεις όλη μέρα.Οκ.Δεν μιλάω αλλά τώρα μου λες τελευταία στιγμή ότι θα λείψεις για λίγες μέρες;Τώρα το έμαθες;»ακούγεται η φωνή της Ιφιγένειας.

Φενεται νευριασμενη και θυμωμένη μαζί του.

«Το ξέχασα.Δεν χρειάζεται να το κανείς μεγάλο θέμα»
«Χρειάζεται Κοσμα.Χρειαζεται.Σου είπα να έρθω και εγώ μαζί σου.Τι θα κάνω εγώ εδώ τόσες μέρες μόνη μου;»

Νιώθω ότι κρυφακούω χωρίς να κρυφακούω.

«Δεν μπορείς να έρθεις Ιφιγενεια.Δεν παω διακοπές .Για δουλειά παω!»
«Κοσμα νιώθω μόνη.Το καταλαβαίνεις αυτό;»τώρα λέει εκείνη πιο σιγά.

Την λυπάται η καρδιά μου έτσι όπως την ακούω.

«Ωραία.Παρε την κάρτα μου.Και πήγαινε για ψωνια να νιώσεις καλύτερα.Θα έρθω σε λίγες μέρες.Δεν θα αργήσω πολύ.»λέει και ανοίγει η πόρτα.

Βλέπω έναν άντρα με πουκάμισο και λίγο κοιλιτσα.Γυρω στα 30 αν δεν κάνω λάθος.

«Καλημέρα.Ειμαι ο Παντελής.»λέω.
«Ο μάστορας σωστά.Χαρηκα.Εχεις κάνει ωραία δουλειά στο σπιτι.Μπραβο.»μου λέει.
«Να στε καλά»λέω.

Κοιτάω την Ιφιγενεια που ήταν πίσω του.Κοιταζε κάτω και είναι όπως δεν την έχω ξαναδεί ποτέ.Δεν μιλάει.Ουτε καν με κοιτάει.

«Πρέπει να φύγω.Χαρηκα Παντελή.»
«Και εγώ.Καλη δουλειά»λέω και με προσπερνάει και φεύγει.

Η Ιφιγενεια ήταν ακόμα στην ίδια θέση ακίνητη και τώρα είδα μια πιστωτική κάρτα στα ποδια της κάτω.

Της το πέταξε;Ελπίζω να μην το έκανε αυτό γιατί δεν είναι ωραίο.

«Καλημέρα»της λέω.

Σκύβει παίρνει την κάρτα και σηκώνεται.
«Θα είμαι μέσα αν με χρειαστείς...»λέει σιγά και πάει μέσα χωρίς να με κοιτάξει.

                                          ***

Η ώρα είναι έντεκα και είμαι τρεις ώρες εδώ και δεν έχει έρθει καθόλου.Δεν το συνηθίσει.

Μήπως κάτι επαθε;Μήπως στεναχωρήθηκε τόσο πολύ;Μήπως να δω πως είναι;

Θα παω μέσα και θα πω ότι κάτι θέλω να την ρωτήσω για τα ράφια.