Ikinci Oyun...

65 37 9
                                    

Bileğindeki  o damara bak;
Hayatın o küçükcük damara bağlıyken, neden bu kadar önemsiyoruz ki?

Ve 11'e bastık.
Kapıya gelince annemin en sinir olduğu seylerden birini yaptım.
Kapı ziline uzun uzun bastım.
Ben bastıkça kapı açılmamakta ısrarcı oldu.
"kızım annen bugün nöbetçi mi?"
"Hayır, üstlik babam da evde."
Ayaz gilden aldığım kanlı çantamın içine girdim.
Yedek anahtarlardan biri bendeydi.
Anahtarı çıkartıp kapıyı açtığım da çok yoğun bir koku geldi.
"kızım tuvaleti mi bozdunuz?"
Dedi ezgi ayakkabılarını çıkartırken.
"saçmalama kızım."
Kıkırdayarak mutfağa doğru ilerledik.
Girergirmez ikimizin de bağırması bir oldu.
"Anne..."
"Bahar teyze..."
Önümde can çekișen bir șekilde, Kan havuzunun ortasında Duran, annem.
Babamdan hiç bir tepki yoktu.
"kız... ım kkaç. Kur... tar kendini."
"Anne zorlama kendini. Ne kurtarması annee?"
O an hayatımda ki ölüm anımdı.
Ailesiz Ben bir hiçtim.
"Bu zam... ana kadar koruduk se...ni."
Ezgi babamın yanında 
Kolanya koklatıyordu.
"Anne Kim korudu? Neden korudunuz?  Niçin korudunuz?"
"Ben ve d..."
Eli boynunda, gözleri kapandı.
Aynı Anda benimde kapandı.
'Lütfen Alma beni annemden.
Ben öleyim annem yașasın...
LÜTFEN...' kendi içimden Bunları söylerken tanıdık üç ses duydum.
Biri Ayaz'dı diğer ikisini de daha önce duyduğuma adım gibi eminim.
Sadece gözlerim kapalıydı.
Ama öyle bir ağlıyordum ki
Ezgi, annem ve babamı bırakıp benim yanıma geldi.
En son ses duyduğum zaman ise birinin kucağındaydım.

Insan Hayatında çoğu kez ;
Karanlıkta kalır, çoğu kez çıkmaz sokağa girer, çoğu kez labirente girer.
Ama aslında Hayat dediğimiz șey ise bunlardan tüm zorluk Lara rağmen kurtulabilmektir.
Tüm zorluklara rağmen bașını eğmemektir.
Tüm zorluklara rağmen Pes etmemektir.
Hayat dediğinizi herkes bir takıntı haline getirmiștir.
Hayat bana gülmüyor, Hayat beni sevmiyor falan filan.
Bende işte onlardandım.
Hayattaki en büyük șansım ailem ve en yakın arkadașlarımdı.
Sadece arkadașlarım kaldı.
Ailem gitti...
Bir yerde okumuștum;
"Bileğine bak,
Hayatın küçükcük bir damara bağlıysa, neden bu kadar önemsiyorsun ki."
Gerçekten neden bu kadar önemsiyorduk ki...

Üzgünüm kısa oldu canlar ama bir sonra ki bölümü daha uzun tutmaya çalıșacağım.
Son olarak sizden istediğim bir șey var;
Vote atarmısınız?
☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️

Okyanus...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin