Okyanus...

Tanıșma...

Kendi düșüncelerim de kayboldum...
Ben bir enkaz gibiyim,
Aklımı kaybettim...

Her insanın ruhu bir gün ölürmüș.
Sanırım benim ölüm günüm bugündü.
Bedenim ne zaman pes edecek bilmiyorum ama benim ölüm günüm ne zaman diye beklememe gerek kalmadı.
O gün bugün...

Insan bir gün de mutlu olmalı bence.
Hak etmeli.
Ben nasıl bir șey yaptım bilmiyorum.
Șu an nerdeyim onuda bilmiyorum.
Bildiğim tek șey ailemle beraber ruhumun da öldüğü.

Gözlerimi açtığım da tanımadığım bir tavan ile karșılaștım. Ve bazı sesler ile.
"Ayaz bunu kaldıramaz ki o."
" Bazı yerlerde sendeliyebilir, yıkılabilir ama biz yanında olacağız ve o önünde ki o taşı biz kaldıracağız."
"Emin değilim..."
Ayaz bir sinirle oradaki birine bağırdı,
"Artık anlatmayı düșünüyormusun?"
" Onun uyanmasını bekliyeceğiz dedim."
Bu ses... Ben bilincimi yitirdiğimde duyduğum sesti.
Hepsi birden kafalarını bana çevirdiler.
Kalkmaya çalıștım.
"kızım, dur." diye ezgi endișeyle yanıma koștu.
"Kâb... Kâbus muydu?"
Lütfen Kâbus olsun, lütfen Kâbus olsun.
"Malesef..."
Bağırdım, çığlık attım, ağladım.
O an sadece bunları yaptım. Biraz sonra daha da sakinleștim.
Ağlamaktan gözümdeki yașlar bitmiști.Hatta kurumuștu diyebiliriz.
"Iyimisin?" diye sessizliği bozdu Ayaz.
Kafamı salladım onaylar bir șekilde.
"Okyanus'ta iyi olduğuna göre dinliyoruz. " diye söze girdi ezgi.
"Ne... Neyi?"
Gerçekten konușamıyordum.
Derin bir nefes alıp devam ettim.
"Burada ne oluyor, nerdeyiz ve bugün neler olduğunu biri açıklasın lütfen yoksa ben kafayı yemeye bașlıyayımmı?"
Gözlerim bir anda önümde ki çocuğa takıldı.
Siyahımsı gözleri, çene kasları ve biçimli bir dudak yapısı.
"Peki, bașlıyalım bora." 

Bu ses...
"Bora? Sen? Kimsiniz?" kașlarımı çatarak gözlerimi hepsinin üzerinde dolaștırdım.
Ayaz, Ezgi, ben ve o iki çocuk.
Biri boraymıș herhalde biri...
"Seni... Daha önce görmüștüm."
Dedim anlamaya çalıșarak.
"Ben deniz."
Deniz
Deniz
Deniz
Kafamın içinde sadece bu kelime geçiyordu.
Beș harf, iki hece ve bir kelime...
Bu kelimenin bana hissettirdiği duyguyu hayatımda hiç bir zaman hisetmemiștim.
Bi dakika.
"Sen o musun?"
"Evet."
"Biri bana daha doğrusu bize burada ne olduğunu açıklayabilirmi?" diye sitem etti ezgi.
"Bundan on üç yıl öncesi;
Bahar abla yani Okyanus"un annesi,
Beni ve babamı bir adamın elinden aldı.
Tam hatırlamıyorum ama daha 4 yașındaydım.
O zamanlar annem yoktu, bana daha sonradan annemin öldüğünü söylediler.

Sonradan öğrendim,

Ben doğduğum için annemin platonik așkı annemi öldürmüș. 

Sonra bir gün yeniden bahar abla ile karșılaștık.
O olaylarla onunda ilgisi olması gerekiyor ki ben kendimi korumayı öğrenene kadar beni hep sakladı.
O zamanlar 15 yașındaydım.
Beni evine götürdü.
Bir șeyler söyledi ama anlamadım.

Iște o an Okyanus"u gördüm.
Günler geçti, aylar belki de yıllar.
Ben çoğunlukla okyanusu izlemek için gelmeye bașladım.
16 yașıma geldiğimde bahar abla benden yardım istedi.
'Lütfen kızımı koru, Ben onun yanında olduğumda biși olmaz ama lütfen dıșarı ya çıktığında hep yanında ol, evde tek olduğunda yanında ol.
Bunu sana yaptıklarımın borcu olarak gör lütfen.'
Dedi.
Ve o andan itibaren okyanus ile her șeyi birlikte yaptık.
Yağmurlarda beraber yürüdük.
Banklarda tek bașımıza beraber oturduk.
Okuduğun kitabı beraber okuduk.
Seni hep kollamaya çalıștım.
Ileride bahar ablaya biși olacağı aklımın ucundan bile geçmemiști.
Șimdi seni tanımadığım insanlardan sadece Ben koruyacağım Okyanus.
Bu yașananlar ne, neyin içindeyiz hiç bir fikrim yok.
Ama malesef bunları beraber yapacağız.
Bahar ablanın neden bu işte olduğunu bilmiyoruz.
Ama eğer bu ișin içinde olanlar zarar görecekse hepimiz varız. "
Nutkum tutulmuștu. Elimi kalbime götürdüm.
" Okyanus, iyimisin? "
Dedi deniz.
"Iyi... Iyiyim."
Ayaz susmuștu, ezgi susmuștu, bora denen çocuk susmuștu.
"Hadi seni hastaneye götürelim."
"Asla! Beni o iğrenç yere götüremezsin." dedim bağırarak.
"Kaç yıl, kaç yıl beni izledin? "
Diye kekeliyerek konuşmaya başladım.
"16 yașımdan itibaren."
"Okyanus, gerçekten iyi değilsin."
Dedi Ayaz ellerimi tutarak.
"Ben iyiyim." ve devam ettirdim.
"Gidin..."
Ezgi ve Ayaz șașkınlıkla bana döndü.
"Bizmi?"
Diye sordu ezgi.
"Evet, böyle bir boktan olayın içinde olmanızı istemiyorum."
Dedim.