Between Dusk and Dawn (Love Lies in Ilocos Norte) COMPLETED

XXII

But I woke up that day still in the bed, scars all over and the pain is still inside.

Tito Benji, Benjamin Tando, is the one who saved me from the man who tried to abuse me the night I was wandering in Baguio.

He was patient and caring. He treats me not like the girl he just picked from somewhere, kundi parang kapamilya niya.

Si Aling Tina ay ang asawa niya. She doesn't like me, and it's very obvious. Simula pa noong unang araw ko pa lang sa bahay nila.

Kung gaano kabait at karesponsable si Tito Benji ay kabaligtaran niya si Aling Tina. She's an alcohol addict, always coming home drunk.

She always blames me for everything, and I don't plant grudges against her, dahil na rin nakatira ako sa bahay nila. At pinasasalamatan ko pa rin siya sa pagpayag sa akin na tumira rito.

Hindi iyon libre at ang bagay na pwede ko lamang ibigay sa kanya ay ang perang ibinigay ng mga taong hindi ko nakilala hanggang ngayon.

Nagtira parin ako para sa sarili ko, para sa mga hindi inaasahang pangyayari. I wouldn't want anything like before happen again. The rest of the money, I gave it to Aling Tina.

Hindi naging madali ang pagtanggap na wala na talaga si Mama, at hindi ko na makikita ang kahit sa sinong pinahalagaan ko noon.

Tito Benji gave me a choice and told me that he will be there to help me no matter what. Naisip kong bumalik sa Manila pero pagkatapos ng ilang mga gabing nabangungot ako sa lahat ng nangyari sa akin, I stayed.

I began to harbor different feelings that is new to me. I learned to hate the Gonzalez for what they did, at pinangakong hindi ko sila mapapatawad.

At kung posible, I wanted to kill them. Iparanas ang sakit na nadarama ko hanggang ngayon. I want them to feel the pain of losing someone they love. Of losing a mother.

Pero hindi nawala ang takot na baka hanapin nila ako at papatay tulad ng sinabi nung misteryosong babae, na kinamuhian ko rin.

So I decided to change a few features.

Ginupit ko ang mahaba kong buhok hanggang sa above collar bone nalang ito. I wore glasses na sekreto kong binili para lang maiba ang itsura ko.

Whenever I go out, I would always wear sweaters and masks, nakatulong rin ang malamig na temperatura. I was sure they won't find me, pero nandoon pa rin ang pangamba so I was extra carefyl.

Pinagaral ako ni Tito Benji, inienrol sa pinagaaralan ng anak niya. He's a jeepney driver so I didn't pursue nursing dahil na rin isang taon lang ang natapos ko roon. At magiging masyado akong pabigat lalo na't nagaaral rin ang anak nila.

Kate's her name, and just like her mother, she doesn't really like me. She's popular despite her mother's issues, kaya ang mga kaibigan niya ay galit rin sa akin katulad ng galit niya.

I tried to understand her for I am an intruder in their family, gaining more attention from her father than her. Instead of being mad, I am sorry for being alone.

"Ugh! Ang tagal mo! Sabi nang bilisan mo diba, wala ka na bang mas itatanga?" she shouted.

Marahan kong iniabot sa kanya ang tubig na pinapakuha niya. She pushed it away harshly.

"Ayoko na yan. Timplahan mo na lang ako ng juice." at ibinalik niya ang atensyon niya sa cellphone niya.

Bumuntong hininga ako at kinuha ang pamunas tsaka inayos ang natapon.

Tinahak ko ang maliit na pagitan ng sala at kusina nila, nagsimulang timplahan siya ng juice.

"Ay putang ina. Bakit basa ang sahig?!" galit na sigaw ni Aling Tina.