Δηλητήριο, Σκοτάδι & Σφαίρες.

9

《I've never been this scared before
Feelings I just can't ignore.》

   Το να παρατάς τον εαυτό σου είναι σαν να αφήνεις τους παιδικούς σου φίλους για τα καλά στο παρελθόν. Τόσες γλυκόπικρες αναμνήσεις, τόσες τραυματικές εμπειρίες κι άλλοτε ανεκτίμητες, τόσα συναισθήματα και κομμάτια που σιγά σιγά φθείρονται από την υπέρτατη καταστροφική δύναμη που ονομάζεται《χρόνος》.

《Χρόνος. Ο γιατρός κι ο δολοφόνος.》
Διάβασα κάποτε κι έκτοτε έχει μείνει χαραγμένο στο μυαλό μου.

   Στη δική μου περίπτωση, ο χρόνος με κατέστρεφε περισσότερο από το να με γιατρεύει, ή μάλλον...είχα την τάση να αυτοκαταστρέφομαι, να κάνω λάθος επιλογές κι ας ξέρω το αποτέλεσμα, με την κορυφαία όλων : να δεχθώ τα χρήματα που συνέβαλα να κλαπούν από τον εχθρό.
  Επέτρεψα στον εαυτό μου να πάρει μέρος σε μια τρέλα μεγαλύτερη απ'όσο φανταζόμουν, και σύντομα συνειδητοποίησα πως ήταν πολύ αργά πια για να γυρίσω στον παλιό μου εαυτό. Τον συνετό, εκείνον που έψαχνε πάντα το δίκιο και το σωστό.
━ Τον σώας τας φρένας, με λίγα λόγια.

  Ήθελα όμως; Ειλικρινά με κυρίευε ολοένα και πιο πολύ ένα παράξενο συναίσθημα, όσο οι μέρες περνούσαν.
Εθιζόμουν σε αυτό το διαφορετικό.

  Λάτρευα να είμαι κάποια.
Μου άρεσε να έχω δύναμη.

  Οι σκέψεις πηγαινοέρχονταν σαν κύματα καθώς καθόμουν στο γραφείο μου, στο αστυνομικό τμήμα, όταν η πόρτα άνοιξε κάνοντας θόρυβο και φέρνοντας κρύο αέρα στο δωμάτιο. Ο Mark είχε μπουκάρει και είχε πετάξει μπροστά μου ένα μάτσο χαρτιά.
  Έκανα να τον βρίσω για να την απρεπή είσοδο, μα ύστερα παρατήρησα πως δάγκωνε τα χείλη του με μανία - κάτι που έκανε κάθε φορά που τον κατέκλυζε το άγχος ή ο φόβος.

《Αυτός ο άντρας...》έκανε μια παύση για να κάτσει σε μια καρέκλα. 《Αυτός που έχασε το πορτοφόλι και του...》 ανακάτεψε με το δάχτυλο του τον αέρα μεταξύ μας,《...κλέψαμε τα λεφτά, είναι ο έμπορος ναρκωτικών που συνέλαβε χθες η Δίωξη!》ανακοίνωσε επιτέλους.

  Το στόμα μου άνοιξε ασυναίσθητα, κοίταξα τον συνεργάτη μου σιωπηλά. Αυτό ήταν ένα σημαντικό στοιχείο, κι ίσως ένα τεράστιο βήμα πιο κοντά στο τέλος.
  Εκείνη την στιγμή ευχήθηκα να τελειώσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα αυτή η περιπέτεια, μα ξανά... ήθελα καταβάθος;