Chapter 5: Beshy Time

132 0 0
                                    

Alichxia's POV

Its been a week and nothing changed, I guess. That day was only that day. Hindi na kami masyadong nag uusap since feeling snob nga ako at palagi naman itong umaalis ng bahay. Minsan nagtataka nga ako eh, ako lang ba ang naka leave? Bakit parang napaka busy niya? Does he have work? Or some sort of business here in Tagaytay?

It's 8:30 in the morning and I went downstairs after some morning rituals.

He was on the table eating already.

Well, hindi naman talaga namin hinihintay ang isa't isa at sabay na kumain. Like duh, we're not couples for goodness sake.

'Good morning.' I smiled as I greeted him.

I frowned when he choked while eating. Namumula pa ang mukha. I frowned more. Mabilis akong kumuha ng tubig at ipinainom ito sakanya. I can't let a person die in front of me.

'A-ayos ka lang?' I asked out of concern.

Tumango tango lang ito kaya hindi ko na ulit siya pinansin at kumuha na lamang ng pagkain.

Umupo ako sa tapat niya at nagsimulang kumain. We share foods and all things sa bahay. Ewan. We're just cool about it.

'You're going out today?' Kasi kung aalis siya, manunuod ulit ako ng Maleficent.

'What the heck!?' I almost screamed nang mabulunan na naman ito. Shet na malupet! Tumalsik yung pagkain sa bibig niya!!! How am I supposed to eat my food now? Baka natapunan to or what-what the fuck, ang pula niya na. Boba, dinaig pa ang kamatis.

Mabilis akong tumayo at kumuha ulit ng tubig. This time yung buong pitcher na yung nilabas ko sa ref. Sinalinan ko ang baso niya at mabilis niya naman itong tinango.

I sighed. Hindi naman siguro marumi 'to diba? Its not like he's a sick person. Sumubo ako ng hotdog at tinignan si Leon. He's recovering already. Medyo nawawala na yung pamumula ng mukha niya.

Moments later, he started eating again. I was just quiet the whole time. Iniisip ko lang kung bakit siya nabulunan? May mali kaya sa pagkain? Well, not my fault. Hindi naman ako ang naghanda ng pagkain-pero bakit siya lang? Baka magpapakamatay ito sa harap ko, jusko 'wag naman sana.

I erased the thoughts in mind and stood up. Dala dala ko yung pinagkainan ko saka ulit na ibinalik ang tingin sakanya. Mas nauna pa akong natapos kumain. As much as I wanted to laugh, I contained myself from doing it.

'Dalawang beses kang nabulunan sa harap ko in less than an hour- or should I say three.'

Fuck that! I should stop talking, right?

Bakit ba siya laging nabubulunan? He had water on his glass so I didn't bother helping him. He can help himself. I shrugged and went straight to the sink.

Pagbalik ko he was already talking to someone in the phone. I didn't bother talking to him. I went back to my room and answered the loquacious bitch' call. Sa halip na itapat ito sa tainga ko ay minabuti kong i loud speak na muna ito for the sake of my precious eardrums.

'Giiiiiiiiiirrrrrlllllllll!!!!' See? Buti nalang talaga safety first ako.

'Megaphone ba 'yang bibig mo ha?'

'Hindi naman. HAHAHAHAHA torotot lang.'

'Gaga. Bakit ka napatawag? Miss mo na naman ako?' I asked teasingly.

'Pwede narin. I'm at Tagaytay naaaaa!!! Saan ba ang pretty place mo?'

'Why?'

'I'd pretty go there.'

I'm The Playboy's Wife!?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon