Ressam Hanım ||Texting||

4

Bölüm 4

"Bilmeyecekti..."

Mert= Bugün masamda küçük bir kağıt buldum.

Mert= İçinde bir güneş vardı.

Mert= Bunu senin koymuş olma ihtimalin yüzde kaç?

Ressam Hanım= Beğenmene sevindim.

Mert= Beğendiğimi söylemedim.

Ressam Hanım= Bazen çok kırıcı olabiliyorsun Mert.

Mert= Senin saçların ne renk ressam hanım?

Ressam Hanım= Saçlarımın rengine sahip olan bir sürü kız var Mert.

Ressam Hanım= Ama çok merak ettiysen söyleyeyim.

Ressam Hanım= En az senin saçların kadar sarı.

Mert= Seninle hiç konuştuk mu?

Ressam Hanım= Hatırlamazsın. Küçükken konuştuk seninle. Bana beni hep koruyacağını söylerdin.

Mert= Ben küçükken herkese öyle söylerdim.

Ressam Hanım= Ama sen beni koruyamadın Mert.

Mert= Aslında seni hala koruyorum. Sadece sen bilmiyorsun.

Ressam Hanım= Kime karşı?

Mert= Kendimden. Sevgimden. Çünkü ben Ayça'ya aşıkken seni sevemem. Umarım ne demek istediğimi anlarsın.

Ressam Hanım= Anladım. Gerçekten beni hatırlamıyorsun Mert.

Ressam Hanım= Bana ne kadar zarar verdiğini hatırlamıyorsun.

(Gönderilemedi)

.

.

.

"Ciğerlerinizdeki kitle gittikçe büyüyor Masal Hanım." dedi elindeki kağıdı göstererek. Doktorun suratına korkuyla baktım.

"Bir an önce ameliyat olmanız gerekecek. Yoksa bu kitle büyüdükçe nefes alamayacaksınız. Zaten yeterince büyümüş. Biraz daha büyürse sizi kaybedebiliriz Masal Hanım."

Gözyaşımı sildim ve hızla odadan çıktım. Korkudan deli gibi titriyor, nefes alamıyordum. Öleceğimi bile bile her gün bu doktora gidiyor, sonsuzluğa ne kadar yaklaştığımı öğrenmek istiyordum.

Montuma sıkı sıkı sarıldım evime doğru yürümeye başladım. Ailem beni rahatlatmaya çalışıyor, kurtulacağımı düşünüyorlardı. Kimse geceleri nefes alamadığım için defalarca kez uyandığımı, günde kaç kere boğulduğumu bilmiyordu.

Özellikle o bana ne olduğunu hiç bilmiyordu.

Bilmeyecekti.