Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mert= 19 gün oldu Masal.
Mert= Neredesin bilmiyorum bile. Seni şimdiden çok özledim.
Mert= Mesajlarım hala gitmiyor. Benden nefret ettiğini düşünüyorum bazen.
Mert= Okula da gelmiyorsun.
Mert= Aslında sana çok kızıyorum.
Mert= Beni hayatından çıkardın ve şimdi hiçbir şey olmamış gibi yaşamaya devam ediyorsun.
Mert= Ben ise günlerce seni bekliyorum.
Mert= Senden mesaj geldiği zaman anında bakabilmek için telefonumu her saniye yanımda tutuyorum. Senden vazgeçmiyorum.
Mert= Seninle daha korumamız gereken kocaman bir dünya var.
Mert= Unutmadan, güneş resmin tamamen gitti.
Mert= Geri gel çünkü sensiz olmuyor.
Mert= Sen benim ikinci ailemin, hala öyle olabiliriz.
Mert= Ucunda ölüm olsa bile ben seni beklerim.
(iletildi.)
Gözlerimi açamıyorum.
Duyabiliyorum, düşünebiliyorum ama bunlara tepki verecek kadar hazır değil. Annem her gün yanıma geliyor. Ağlıyor. Onu duymadığımı sanıyor. Cam kutuya konulmuş gibiyim.
Ben sadece hareket edebilmek istiyorum.
Önce aileme kavuşmak istiyorum. Onlara sıkı sıkı sarılıp, kokularını içime çekmek istiyorum. Annemin gözyaşlarını silip, her şeyin geçtiğini söylemek istiyorum.
Ve o.
Kaç gündür bu haldeyim bilmiyorum. O olmadan, çok eksik hissediyorum. İçimde burukluk oluyor ve bu hissi kendime bile itiraf edemiyorum. Onun adı geçtiğinde, kapana sıkışmış gibi oluyorum. Düşünsem olmuyor, düşünmesem hiç olmuyor.
Kurtulmak istiyorum.
Kaç gündür veya aydır bu halde olduğumu anlayamaz hale geldim. En son konuşmamızda, onu bırakmak zorundaydım ve şu an onun burada olması için her şeyimi verebilirdim.
