Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mert= Bunca zamandır sen benim sevdiğim, beraber büyüdüğüm Masal'ımdın değilmi?
Mert= Bileğime yazdığın cümle, tutamadığım söz için özür dilerim.
Mert= Ressam Hanım'ın benim Masal'ım olabileceğini hiç düşünmemiştim.
Mert= Seni her yerde aramıştım. Annemin gittiği gün seni burada bıraktığım için hala pişmanım.
Mert= İzin ver hatamı telafi edeyim.
Mert= İzin ver hayatına gireyim.
Ressam Hanım= Seninle konuşmak güzeldi.
Ressam Hanım= Seni hayatıma tekrar aldığım için affet beni.
Ressam Hanım= Yarın benim için çok önemli bir gün.
Ressam Hanım= Belki de bugün son günüm.
Ressam Hanım= Umarım çok mutlu olursun.
Mert= Gitme!
(Mert adlı kişiyi engellediniz.)
Mert= Seni böyle kaybedemem. (mesaj gönderilemedi.)
Mert= Çok geç buldum şimdi kaybedemem. (mesaj gönderilemedi)
Mert= Hep yanında olacağım senin. (mesaj gönderilemedi.)
Mert= Hoşçakal yıldızlar yerine seni izlediğim kız. (mesaj gönderilemedi.)
.
.
.
Deli gibi korkuyorum.
Yarın çok önemli bir ameliyata giriyorum ve sağ çıkma ihtimalimin çok düşük olduğunu biliyorum.
Mert'e yazmamın bencillik olduğunu hep biliyordum. Çünkü içimdeki his öleceğimi söylüyor ve ben yavaş yavaş onu kendime bağladığımı hissediyordum. Kendimi ona sevdirmiştim ve acımasızca hayatından gidiyordum.
Onun bana yaptığı gibi.
Düşüncelerimi bir kenara bıraktım ve annemin yanına gittim. Gözyaşları yanaklarından süzülüyor, bana göstermemek için eşinden geleni yapıyordu.
Ona son bir kere sıkıca sarıldım. Kokusunu içime çektim ve şu ana kadar yaptığı her şey için teşekkür ettim. Bir insan son gününde ne yapmalıydı bilmiyordum ama ben annemle vedalaşmayı tercih etmiştim. Artık yarın için hazırdım.
