4. Bölüm

114 40 2
                                    

Nora'dan Devam

Abime baktığımda uyuduğunu gördüm
Bana sarılı olan kolunu yavaşça üstümden çektim üstüne pikeyi örttüm
Telefonumdan saate baktığımda 2:40 tı
Uyuyamamıştım odamdaki balkonuma geçtim . Biraz hava alsam iyi olurdu
Balkonda minderlerin üzerine kendimi attım  . Yıldızlara baktım yine düşüncelere daldım. Aklıma yetimhanede geçirdiğim zamanlar geldi .

Yetimhaneye bırakıldığımda henüz 2 aylıkmışım hangi vicdansız anne çocuğunu doğurur doğurmaz yetimhane köşelerine atardıki . Mecburiyettendir diye kendimi avutmaya çalışsam bile olmuyordu . Hangi mecburiyet yeni doğmuş bebeyi yetimhaneye bırakmaya zorlardı ?! Hangi mecburiyet anneyi yavrusundan ayırırdı ?!
Yetimhaneye bıraktıklarında sadece üzerimde ufak kağıt parçası bulmuşlar kağıt'ta dört harflik bir isim  NORA
Bazenleri düşünüyorum acaba onlara benziyormuyum diye mesela anneminde böyle siyah uzun saçları varmıydı benimki gibi yeşil gözeleri . En çok annememi yoksa babamamı benziyordum . Bunları düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum
17 yaşıma kadar yetimhanede kaldım Mert'te benimle yetimhanede büyümüştü , biz birbirimizin yaralarını sararak büyümüştük . Birbirimizin ailesi olmuştuk
Mert 18 yaşında yurttan ayrıldı. Çalışıp düzenini kurmuştu ilk başlarda çok zorlanmıştı yanıma arada bir uğrar olmuştu çok çalışıyordu hem okuyup hem çalışmak zor geldiginden okulu bir sene dondurdu , bir sene boyunca durmadan çalıştı . Yetimhaneye ziyaretime geldiğinde "seni yanıma alcam abim . İkimiz içinde daha çok çalışıyorum " diyordu ben o zamanlar 15 yaşındaydım üç sene boyunca düzenini tamemen kurmuştu Mert
Ben 18 yaşıma geldiğimde yurttan ayrılıp yanına taşınmamı istedi . Öyle yaptım şimdi beraber yaşıyorduk çalışmama izin vermiyordu ne kadar ısrar etsemde izin vermedi
" ben bize bakarım" derdi hep
ama ben bu yaz tatili çalışmayı düşünüyorum ona daha fazla yük olmak istemiyorum
Her sabah işe gitmeden önce masama para bırakıp gidiyordu .

Bunları düşünürken abimin uyanıp yanıma geldiğini fark etmemiştim
" Ne düşünüyorsun yine "dediğinde yerimde sıcradım
"Korkma benim "deyip benim gibi miderlerin üzerine uzandı
" Geldiğini fark etmemiştim " dedim , bir süre sesizce yıldızları izledik . Elimi kaldırıp en parlak yıldızı gösterdim ona
" Bak o benim yıldızım " dedim
" Sirius o "
" Hayır umut o " dedim sonra devam ettim
"Benim umudum o . Ne zaman pes etsem  umuduma tutunurum " dedim
Elimi tutup " abine tutunsan olmazmı ?" Diye sordu gülümsedim ona sarıldım
"Olur " dedim

NoraHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin