Nora

10. Bölüm

Mert'den

" Ne demek Alparslan'nın kızı olabilir ? " dedim sakin sesimle

Ahmet bey
" geç otur oğlum herşeyi anlatalım "

Dediğini yapıp koltuklardan birine oturdum , Ahmet bey karşıma , Barlas beyde çaprazıma oturmuştu .

"Sizi dinliyorum "

Barlas
  " Siz de kaldığım gün sabah Nora'yı gördüm o aynı yengeme benziyordu gözleri tıpkı amcamınki gibi bakıyordu . İnsan insana benzer dedim ama tâki ismini duyunca ya kadar isminin Nora olduğunu öğrendiğimde içime bir umut ışığı belirdi dedimki bu bizim Nora'mız sonra yaşını öğrendim daha da heycanlandım ama sizin kardeş olduğunuz gerçeği umut ışığımı söndürüyordu sonra o gün kardeş olmadığınızı da öğrendim . DNA testi yapmak için ondan ve Alparslan amcamdan ufakta olsa saç alcaktım herşey net onun bizim Nora'mız olduğu belli ama yinede test yapacağız yengem Nora'sına kavuşacak geçte olsa "

Sinirle oturduğum yerden kalktım . Nora'mız diyordu sinirle elimi saçlarımın arasına daldırdım onu iki aylıkken terkeden ailesine mi verecektim ? Tabikide hayır

Sinirle gülerek
  "Nora'mız mı ? "

Yüksek sesli bir kahkaha firar etti dudaklarımın arasından

" O sizin Nora'nız değil yengem dediğin kadınla amcam dediğin adam onu iki aylıkken terk etti " dedim

Barlas ateş püskürten gözleriyle bana bakmaya devam ederken Ahmet bey konuştu

" Oğlum dinle bir Nor-

Elimi kaldırıp
  " Lütfen Ahmet bey bu kadar yeter . Yarın istifa dilekçemi veririm ve Nora'dan uzak durun Nora'nın iyiliği için " dedim

Kapı kolunu tutup açtığımda son kez Barlas beye bakıp

" Özellikle siz Barlas bey , kardeşim sizin varlığınızdan rahatsız oluyor " dedim ve dışarı çıktım
bir müddet sonra Barlas beyin odasından bağırma sesleri gelmişti umursamadan eve gitmek için şirketten çıktım .

Eve geldiğimde Nora'nın salonda uyuduğunu gördüm yanına doğru yürüdüm eğilip yüzünü izledim . Nora'mı üzmelerine izin veremezdim saçını okşadım . Yavaşça
gözlerini açıp

"geldin mi ?" Dedi

" Geldim abicim "

" Nereye gittin ? Saat kaç oldu anca dönebildin , sana sinirlenip mısır bırakmadım hepsini ben yedim " dedi karnını okşayarak

Sesli bir şekilde gülüp

" Eh banada yarın yaparsın "

" izinli misin yarın "

" Sayılır istifa dilekçemi vermek için gitcem sadece "

Nora yattığı yerden hızla doğrulup
" Neden kötü bir şey mi oldu ? "

" Hayır sakin ol . Gece geç saatlerde işe çağırdıkları için "  dedim gözlerimi kaçırarak

" Bu yalanı yemedim bilesin "

" Doğruyu söylüyorum "

" Hı hı o yüzden gözlerini kaçırdın "

Bu kızın gözünden de bir şey kaçmıyordu

" Hadi kalk yerine git yat " dedim

Başını sallayıp kalktı yanağıma öpücük kondurup iyi geceler dileyip odasına gitti
Yeni bir iş bulmam lazım bu sefer normal bir şekilde mesleğimi yapmam gerek diğer türlü korumalık yaptığımı Nora öğrenecek diye korkuyordum  .

Bir süre salonda oturup odama geçtim
Odamdaki Nora'yla benim yetimhanede küçükken çekildiğimiz fotoğrafı elime aldım
Hafifçe gülümsedim
Bu fotoğrafı çekilmek için Norayı aradığımda Nora'nın her yerinin çikolata olduğu an geldi aklıma

( Flashback )

Off nerde bu Nora . Mutfakta mı acaba yok ya oraya girmelerine izin vermezler ki
Geri odaya bakayım bari belki gelmiştir odaya
Odaya girdiğimde etrafa baktım yoktu tam çıkacağım zaman hapşuruk sesi geldi
Bir daha etrafıma baktığımda dolaptan tıkırtılar gelmişti
Ahh Nora napıyorsun orda ?!

" Nora orda olduğunu biliyorum , dolaptan çık " dedim hafif sinirlenmiş sesimle

Suçluymuş gibi yavaşca dolap kapaklarını açıp dolaptan çıktı şaşkınlıkla elindeki Nutella kavanozuna ve ona baktım her yeri Nutella olmuştu bu haline gülerken oda benle güldü neye güldüğünü bilmediğine eminim , kim gülerse onla beraber gülerdi o

" Sana o Nutellayı kim verdi ? "

" Muştafa veydi "

Sinirlenerek
  " Sana Mustafa'yla arkadaş olmicaksın demiştim Nora "

" Ama abiy Muştafa beni çok seviyoy bende onu seviyoyum "

" Noraa sinirleniyorum o küçük sapıktan uzat duracaksın "

Nora dudağını büzüp ağlamaya başladığında yanına gittim ona kocaman sarılıp

" Ağlama bak üzülüyorum ben sonra "

"Üzüyme " dedi burnunu çekerek

Gülerek
"Sümüklü " dedim

Nora'da güldüğünde ona elimdeki fotoğraf makinesini gösterip
" Üstünü değiştirip fotoğraf çekilelim olurmu ? " diye sordum

Zıplayarak
" Oluy oluy oluy " dedi

( Flashback son )

Hatırladıklarıma ufak bir kahkaha atıp elimdeki fotoğrafı bir kenara bıraktım
Nora benim tek sahip olduğum kız kardeş

Ailemin kim olduğunu biliyorum , nasıl yaşadıklarını biliyorum , kardeşim olduğunu biliyorum .
Ama beni yetimhaneye bıraktıklarını kendime yediremiyorum
Gelip çok özür dilemişlerdi ama ben kabul etmemiştim zor durumda kaldıkları için beni yetimhaneye bırakmışlar şimdi ise para içinde yüzüyorlar arada bir erkek kardeşimle görüşüyoruz  aynı yaştayız erkek kardeşimle . Adı Can Nora'yla çok iyi anlaşırlar  arada bize kalmaya gelir evet Can'la iyi anlaşırız ama her zaman ona karşı içimde adlandıramadığım bir öfke mevcuttu
Belkide bu öfke annemin beni değil onu seçmesinden kaynaklanıyordu . Seviyordum onu ama öfke de vardı içimde ona karşı
Nora her zaman
" onun suçu yok ki annen ve babanın suçu " derdi ama ben inatla
" Hayır onun suçu o kadar ağlak olmasaydı beni yetimhaneye bırakmıyacaklardı " diyip Nora'nın omzunda ağladığım çok olmuştu .

Ailemin ilk gelip benden özür dileyişlerinde
" Neden ben değilde o " diye sormuştum
tek yanıtları ise
" Kardeşin senin kadar dayanıklı değildi oğlum biz olmayınca hep ağlardı "
Bu açıklama içime bir kor misali düştü onlara son sözün şu oldu
" Bende çok ağlardım siz yokken "