Nora

7. Bölüm

Ben birinin hiçbir şeyiyim .
En çok da bu koyuyor .
Ortak tek bir fotoğrafımız bile yok .
Bugünlerde ben adsız bir özlemim .
Yağmur yemiş bir deniz gibiyim .

                                           Atilla İlhan

Ne güzel demiş Atilla İlhan
" Ben birinin hiçbir şeyiyim . En çok da bu koyuyor "
Bu mısraları okurken boğazım düğümlendi yutkunamadım . Elimdeki şiir kitabını bırakıp , yatağımdan doğruldum saate baktığımda 11.40 geçiyordu . Biraz yürüyüş yapsam iyi olurdu . Evden çıkmadan önce bir şeyler atıştırmıştım şimdi ise tek başıma sahilde yürüyordum , Duru olsaydı şimdi hep bir hayalini anlatırdı sevgilisiyle bu sahilde gezme planları yapardı daha önceden de yaptığı gibi .
Aklıma Duru geldiğinde burukça gülümsedim .  Sahilde bir banka oturdum telefonum titrediğinde , mesaj geldiğini anlayıp telefonuma baktım .

Gönderen : Duru
Uyan artık uyuyan güzel

Gönderilen : Duru
Uyanalı çok oldu

Diye cevap verdiğimde telefonum çaldı tabikide Duru arıyordu . Bekletmeden açtım

" Sen çoktan uyandın ve beni aramadın he mesaj bile atmadın yani "

" Duru uyuyorsundur diye rahatsız etmek istemedim "

" Sen sahilde misin deniz sesi geliyor "

" Evet Sahildeyim . Eee nasıl oralar , beğendin mi yeni evinizi dışarı çıkıp gezmeye vaktin oldu mu ? "

" Bunları boşver , sen nasılsın Nora'm "

" İyi , sen nasılsın "

" Nora ben iyi değilim , sende iyi değilsin neden saklamaya çalışıyorsunki ilk günden bile seni daha çok özledim "

" Bende çok özledim Duru , ama elimizden bir şey gelmez ki , en azından haberleşiyoruz bu bile iyi benim için "

Duru'yla konuşurken Fatma teyzenin sesi arkadan geldi
" Duru kızım sofra hazır hadi gel " diye seslenmişti .

Duru " Nora'm ben seni kahvaltıdan sonra ararım "

" Tamam Duru , şimdiden afiyet olsun . Görüşürüz "

" Görüşürüz "

Telefonu kapattıktan sonra gözlerim dolmuştu , onu özlemiştim

"Merhaba Nora"

Arkamı dönüp baktığımda şaşırdım . Bunun burda ne işi vardı ki geçenlerde durmadan sorduğu sorulardan rahatsız olmuştum .

" Merhaba Barlas be-

" Sadece Barlas " dedi .

Yanıma oturduğunda ona baktım hâlâ bana bakıyordu rahatsızca yerimden kıpırdandım 

" Yürüyüşe gelmiştim , seni görünce bir selam vermek istedim "

Takım elbise ile yürüyüş yapmayanda ne bileyim yani
Bu düşünceme gülümsedim

" Gülmek sana yakışıyor . Hep gülmelisin bence " dedi yanağımdaki gamzeme bakarak
Gözlerimi ondan kaçırdım . Utanmıştım , yanaklarım yanmaya başlamıştı .

"Teşekkür ederim" dedim sadece

Elini yavaşça kaldırıp saçlarıma doğru elini uzattı , tam saçlarıma dokunacağı anda geri çekildim sinirle .
Saçıma dokunulmasını sevmezdim . Duru'ya bile izin vermezdim saçıma dokunmasına ki daha tanımadığım birinin dokunmasına izinmi vericektim , o sadece abimin patronuydu benim ise hiçbir şeyimdi .

Elini yumruk yaparak yavaşça indirdi

" Saçların çok yumuşak gözüküyordu . Sadece merak ettim beni yanlış anlama " dedi

Hafifçe başımı sallayıp , banktan kalktım

" Ben gitsem iyi olur "dedim

" Ben bırakırım seni arabam hemen şu tarafta " dedi eliyle bir yeri işaret ederek

" Teşekkür ederim ama yürüyerek gitmek istiyorum " dedim

Kafasını kaşıyarak
" evine kadar eşlik etsem "

" Neden ? " dedim

" Öylesine işte belki tanışırız diye "

Kurtuluş yoktu bu adamdan belliki ,
Hayır desem abimin patronuydu ,evet desem benim hiçbir şeyimdi

" Peki " dedim

Yürümeye başladığımızda ne o konuştu ne ben güya tanışacaktık değil mi  ?

"Aslen nerelisin " 

Konuşmaya karar vermişti belliki

Gülümseyerek " bilmiyorum " dedim

İlk dudaklarımdaki gülümsemeye baktı sonra gözlerimdeki hüzüne

" Dudaklarınla gözlerin ne kadar zıt "dedi

Cevap vermedim ama o başka bir soru sordu

" Ne zamandan beri yurtta kalmaya başladın "

" İki aylıkken " dedim sesimi düz tutmaya çalışarak

" Aileni hiç aradın mı ? "

" Hayır "

" Neden ? "

" Çok soru soruyorsun " dedim ona dönerek

" Seni üzmek istemedim "

" Üzüldüğümü söylemedim , evime kadar eşlik ettiğiniz için teşekkür ederim" dedim ve o'na bakmadan evime doğru ilerledim .