Benim Hikayem

Cinsel Münasebette Atılamayan İlk Adım

Okurcuklarıııım cannişleriiim ve özellikle browniii. Beklettiğim için çok üzgünüm ama önce bir dinleyin yahu belki mantıklı bir açıklaması vardır.. Sevgili okurcuklar ben gözlük kullanan bir genç kızcağızım ve geçen haftalarda gözlüğümü kırdım... Bunun üzerine doktora gitmem tekrar yaptırmam ya da yenisi almam gerekiyordu. Sonunda kendime gıcır vişne çürüğü renginde çerçeveleri olan taze bir gözlük aldım. Hayırlı olsun dediğinizi duyar gibiyim. Sonrasındaysa biliyorsunuzki YGS denen lanet yaklaşıyor ve derslerime ağırlık vermem gerekiyor. Bu Tarz Benim Final Gecesini bir yandan izleyip bir yandan size yazıyorum. Çok seviliyorsunuz umarım affedersiniz öpücükleeer.

Her şey eskisi gibi mükemmel olmasa da onu kaybetmeyi göze alamadığım için bütün kötü olayları örtbas etmeye çalışıyordum. Onu seviyordum. Öyle olması gerekiyordu. Başka türlü bunu sürdürmem imkansızdı. Aşk herşeyin üstesinden gelirdi. Bir yandan da yaşımı düşünüyordum. 17 yaşına gelmek üzereydim ve aşk, hayatımda yeni yeni tattığım birşeydi. Bundan sonra mutlaka birşeyler olur, birileri hayatıma girer diyordum ama ondan başkasını istemiyordum. Şimdki gibi devam edersek her zaman sorunlarımızın üstesinden geliriz diye düşünüyordum.

Bunları düşünürken yılbaşı gelip çatmıştı. 2013 yılına girecektik. Ben yılın bu önemli gününü sevgilimle birlikte geçirmek istiyordum. Ama bir sorun vardı. Hiçbir yılbaşında evden ayrılmamıştım. Hep annemle birlikteydim. Ya kızlar bize gelirdi ya da biz annemle birlikte anneanneme giderdik. Ama yılbaşını onsuz geçirmek istemiyordum. Eğer bir plan yapmazsam arkadaşlarıyla birlikte vakit geçireceğinden emindim. Özellikle o sinir olduğum kız arkadalarının Erhan'ın kıçının dibinden ayrılacaklarını sanmıyordum. Sibel'le de zaman geçirmek istiyordum. İhan'da eşantiyon olarak olaya dahil oluyordu. Birşeyler düşünmem şarttı. Erhan ve annem iyi anlaşıyorlardı. Sibel annemi annesi olarak görüyordu ve yılbaşını hep birlikte geçirmemizde problem yoktu. Zaten Sibel her yılbaşı yanımdaydı. İlhan'ın da annemle herhangi bir problemi olduğunu sanmıyordum. Bize çok arkadaş canlısı yaklaştığı için onu sevmemek mümkün değildi sanırım.

Annemle konuşmaya karar vermiştim. Yılbaşında dışarı çıkmaya zaten Erhan'ın durumu yetmiyordu. Babası emekli bi balıkçıydı, annesiyle ev hanımı. Ağabeyi ise kendine yetecek kadar kazanıyordu. Annemde herkesin parasını karşılayamazdı. Bunu ondan isteyemezdim de. Bende evde geçirip geçiremeyeceğimizi merak ediyordum. Annemin yanına gittiğimde her zamanki gibi Facebook'unda şu aptal şeker patlatma oyununu oynuyordu. Bu aralar keyfimiz yerindeydi fazla kavga etmiyorduk.

"Annelerin en puşpiriğii, en tatlişi, en güzeliiiiiiii.." diye yalakalık yapmanın onun üzerinde işe yaramayacağını bildiğim halde bunu yaptım.

"Ne istiyorsun İrem?" diye soğuk bir cevap verdi.

"Sana önemli bir soru sormam gerek. Evet demeni çok istiyorum anneciğim."

"Sor." Bir soğuk cevap daha. Ne zaman birşey isteyecek olsam o belirsizlik moduna girmeyi nasıl başarıyordu bilmiyorum.

"Yılbaşında Erhan'la birlikte olmak istiyordum ve...."

"Dışarıda mı geçireceksiniz?" Dışarı çıkmak istesem izin verecekmiş gibi cevap vermişti.

"Hayır, hayır. Seni de yalnız bırakmak istemiyorum. Bu yüzden Sibel, İlhan ve Erhan'ı yılbaşında bizde ağırlamak istiyorum. Böylece fazla harcama da yapmamış oluruz diye düşündüm. Tabii iznin olursa. Ben birazcık arada kaldım ve senide yalnız bırakamayacağım için böyle düşündüm. Lütfen evet de." diye hızlıca konuştum. Annem sen-tam-bir-şapşalsın der gibi gülüyordu. Bu gülüşü hoşuma gidiyordu. Her gülüşü hoşuma gidiyordu.

"Eeee??" dedim nefesim düzene girdiğinde.

"Oluuuur. Ama çok içip sapıtmak yok!" dedi. İşte beklediğim cevap!!! Sevinçten kollarımı bir anda boynuna doladım ve geri çekilip zıplamaya başladım.