Until We Meet Again (Completed)

LDR

Simula 'nong paguusap namin ni Brylle about sa pagalis ko dalawang beses palang kami nagkikita at parang walang nangyare. Siguro mukha kaming tanga na nagpapanggap na masaya kahit alam namin na may mali, pero mas gugustuhin ko yun kalimutan ang pagalis ko at manatili nalang sa tabi niya. 

Pero hindi ganon ang buhay hindi sa lahat ng panahon ay mananatili kayo sa isa't isa para magdamayan sa mga problema na haharapin niyo, may mga bagay na  kinakailangan tuparin at lumisan ang isa sa amin.

Naging masaya naman kami pero siguro ganon talaga kailangan namin magkasakitan muna pero sana worth it lahat ng sakit na 'to.  Alam kong mahirap sa kaniya na nagiging suplada na ako this past weeks pero gusto ko na siyang mawala pero pagumaalis siya hahatakin ko na naman siya palapit.

Ang gulo ko na sobra apakagulo ko na kahit sarili ko di ko na maintindihan kung gusto ko pa ba 'tong matuloy or I'll stay beside him.

"Ali pwede naman na dito mo imeet ang gusto mong professional, bat di mo gawin? Ang daming offer sayo bat kailangan pa?-"

"That’s enough Bry"  sabay alis sa coffee shop kung saan mag dadate sana ng  kami ng matino. Arrgghh nakakafrustrate siya, he always insisted to stay in this country like what the hell alam kung masakit pero I want to enjoy also my life and also to experience other life my goodness.

Minsan na nga lang kami magkikita ganto pa, busy na kasi ako sa pagaasikaso ng mga papeles para sa pagalis ko, "Babe can you please stay, I'm sorry ok it's just like ang bilis naman kasi at hindi mo sinabi agad sa akin ng maaga para naman makapaghanda ako ang bullshit lang Ali" kalmado lang siya pero alam kong naiinis na rin siya pero inabot niya pa rin ang  kamay ko at pinaharap ako sa kanya.

Ito, ito ang ayaw ko yung makita siyang nahihirapan pero bakit ang selfish naman niya at ganon din ako?  Why can’t  we just meet in the same path? Is it hard to understand each other side na magkaiba ang perspective?

"Brylle, I just want to enjoy the remaining days pero we always ending up  in this shit situation"  nahihirapan na din ako sana ramdam niya yun.

Pero matagal na 'tong plano ko ang pagkakamali ko lang ay hindi ko sinabi sa kaniya simula pa lang dahil  gusto ko may payback time sa mga magulang ko I know it’s  not my responsibility or obligation pero ganon yung feeling ko I need to fullfill my dreams for them.

Di niya ramdam yun kasi mayaman sila, as in rich like hell. People will never know kung paano magisip ang mga taong  isang kahig isang tuka. At yun ang gusto kung ipaintindi sa kaniya ngayon na ibang iba ang pamumuhay namin sa kanila.

"Ok fine, let's go to Mall after that we'll talk, right?"  pinaikot ko nalang ang mata ko at kinalma ang sarili ko goshhhhh bat ba mahirap intindihin yung gusto ko, di naman kami ganto he always understanding naman pero siguro dahil sa pagmamahal nagbabago kami at di ko maipagkakaila na yun pagbabago na iyon  ang magpapahirap sa amin.

So we do what the normal couple do, pumunta kaming mall at kumain muna sa isang fast food chain this is our favorite routine when we are in good terms, how I'm going to miss this.

"Ali, kain na wag mo kong titigan" bigla naman akong nagulat at nakatulala na pala ako sa kanya nginitian ko nalang siya at kumain.

“You know babe, your asking too much sabi mo enjoy natin to pero ito ka tulala ka naman parang ayaw mo naman ienjoy gulo mo din" natatawang sabi nya di ko alam kong sarcastic ba or what.

"I'm sorry babe, anyway anong movie masarap panuorin" pagdidivert ko nalang para naman makalimutan yung gusto niyang sabihin, ganto ako lagi pag alam kong malulungkot na naman siya ililihis ko na para di namin maisip na aalis ako para sa pangarap ko. Selfish ba pakinggan?