"Barkadahang STAR DOMANS"

Chapter 4 My Life

Chapter 4
My Life

Danicas POV

Ang tagal naman niya. Kailangan ko ng makauwi agad, marami pa akong trabahong dapat gawin. Wala na kong choice kailangan ko siyang hintayin. Kailangan mabalik nasakin ang I.D. ko.

Dahil kong hindi, hindi rin ako makakapasok sa academy bukas. At pag hindi ako makakapasok mahuhuli ako sa mga lessons. Pag nahuli ako sa mga lessons bababa ang grades ko. Pagbumaba ang grades ko mawawalan ako ng scholarship. Pagnawalan ako ng scholarship hindi na ako makakapag-aral. Pag hindi na ako makakapag-aral pano na ang mga pangarap ko ?

=_=

Ano bayan kung saan-saan na lumilipad ang utak ko. Wag naman sanang mangyari yun. Nasaan na bakasi yung pakialamirang babaing yun? Bat ang tagal niya male-late na sa part time ko.

" Danica!! "Tinanaw ko ang tumawag sakin.

-_-

Hay salamat nandito na rin siya makaka alis nari ako. Pero bat parang hinihingal siya? Sabagay paki ko ba. Tsh .

" I.D. ko? "Hiningi ko agad sa kanya, nagmamadali na kasi ako.

" Ay may meeting, nagmamadali ? "Tanong niya.

" Halata bah. Kitang nagmamadali diba ?" Pambabara ko sa kanya. " Ano na? "

Dinukot niya ang I.D. Ko mula sa bulsa ng pantaloon niya. At binigay agad sakin. Kinuha ko yun sabay talikod at nagsimula ng maglakad nang napatigil ako dahil dahil bigla siyang nasalita.

" Danica. Alam kung iniiwasan mong magkaruon ng kibigan dahil ayaw mong mapahamak ang scholarship mo. Nagagalit ka sa kanila dahil niluko ka nila nilinlang. Pero Danica wag mung lahatin. Every people has a unique personality, everyone has different characteristic. Malay mo, oo sila ganun. At kinamohian muna lahat?. Paano naman yung hindi katulad nila. Yung mga taong gusting kumaibigan sayo. Babaliwalain mo nalang ba sila?" Litan niya.

" Danica alam kong natatakot ka. Pero pano kung hindi na katulad nila ang mga magiging bagong kaibigan mo? Magagalit ka rin ba sa kanila? Why dont you take a risk. Makipagkaibigan ka ulit."

Hinarap ko siya, bigla kasing napantig ang tinga ko. Pakiramdam ko inuotusan niya ako. " Are you telling me what to do? This is my life wala kang karapatang diktahan ako." Sagut ko sa kanya na may pagkairitan sa busis. Nakakainis kasi.

" I know that, that is your life. I know I dont have right to trespass it. And Im sorry if it sounds rude. But why dont you allow yourself to hope, to believe, to trust again, dont let a few bad memories stop you from having a good life. A good friends." And she simile at me.