One Night Misery (Misery Series #3)

Kabanata 13

Kabanata 13:
Humiliation

I gasped as the tears immediately pooled in my eyes when Lyle slowly open his eyes.

"How are you?" agad kong tanong at hinaplos ang pisngi niya. He closed his eyes a bit to feel my touch like he miss it so much. Nang buksan iyon ay agad na dumapo sa naluluha kong mga mata.

"Why are you crying?" tanong niya at pinilit na abutin ang mga pisngi ko para punasan ang mga luha nang lumandas roon. Mahina akong natawa at inabot na lang ang mga kamay niya na nakaangat para hawakan ako. I intertwined our fingers and the heavy feelings in my chest vanish a bit.

I can't sleep all night thinking about Lyle. Hindi nagtagal ng isang minuto ang pagsara ng mga mata ko dahil sa rami ng ideya na tumatakbo sa isip ko. I just watch Lyle in his bed sleeping peacefully. Si Henessy ay bumalik sa condo para magdala ng mga damit ni Lyle.

"Wala lang 'to." sagot ko kay Lyle at ngumiti sa kanya. Pinalis ko ang mga luha para hindi na siya mag-aalala pa. He's worried eyes is making my heart flutter. Last night I saw the same paired of eyes but the emotion is so different. Its ruthless and full of rage that making my heart ache. Hindi ko nakayanan na tumitig sa mga mata ni Lyle, dahil sa bawat pagkakataon na gagawin ko iyon naaalala ko ang nangyari roon.

I tried to smile at Lyle that watching me attentively.

"Nagugutom ka na ba? Anong gusto mong kainin?" marahan kong sinabi. He groaned a bit when he tried to speak. Mukhang nahihirapan.

"My throat is still sore, Mama. I don't feel like eating anything."

"Ha? But you need to eat. So you can gain back your strength, okay?" he pursed his lips cutely that I laugh a bit.

"You want me to buy anything for you?" malambing kong sinabi at lumiwanag naman ang mga mata niya.

"I want chicken and burger, Ma." ako naman ang nagulat sa sinabi niyang pagkain.

"You need healthy food, Lyle. Burger and chicken is not good for you."

"Pero iyon po ang gusto ko." ngumuso siya at napahinga naman ako ng malalim.

"Okay, I'll buy it but you need to eat healthy food first before that."

"Fine, Mama."

"Let's just wait for Tita Henessy." I fix his disheveled hair while I'm staring at him. Hindi na siya nagsalita dahil masakit pa ng kaunti ang lalamunan niya. I make him drink so the sore will lessen. Pinainom ko na rin siya ng antibiotics na ni-prescribed ng doctor sa kanya.

Lyle has a scarlet fever. The doctor said he'll be fine days after. Pero hindi ko pa rin maiwasang mabahala lalo na at iyong mga pulang rashes sa leeg niya at iba sa mukha ay naroon pa rin. But the color is better now, its scarlet when we bring him here and now its kind of pinkish. Mawawala rin naman daw iyon pagkalipas ng ilang araw.

Henessy arrived when an hour pass and she already brought food. Mabuti na lang at gulay iyon at masustansiya para kay Lyle. Pinakain ko muna siya at sinabihan ko na bibilhan ng gusto niya pagkatapos. Kaya naparami ang kain niya. I give him medicine and let him sleep again so he can rest.

"Wala ka ba talagang gagawin ngayon?" nag-aalala kong tanong kay Henessy. Katulad ko kasi ay parang magdamag rin siyang walang tulog. Ngumiti siya sa akin.

"Wala nga. Huwag mo nang isipin iyon."

"Pero baka nakakaisturbo na kami, Henessy." tumawa siya sa sinabi ko.

"Baliw. Hindi no! Hindi rin ako mapapanatag kapag ganito si Lyle. Parang anak ko na rin iyan. Tatay na nga yata ako." bahagya akong natawa sa huli niyang sinabi.