One Night Misery (Misery Series #3)

Kabanata 33

Kabanata 33:
Daughter

"Elysha tell me." pagsubok pa rin ni Karson na tanungin ako pero sa sobrang hiya ko sa atensiyon ng lahat na binibigay sa akin ay hinawakan ko ang braso niya.

"E-Excuse us." I bow down my head to some of the head doctors and head nursed then I turn my back and pulled Karson away from that scene. Dinala ko siya sa bakanteng hallway kung saan walang tao na dumadaan.

Hinarap ko siya na nag-iinit pa rin ang pisngi dahil sa naging rebelasyon niya sa mga tao na naroon. There are only few people who knows about us. Kaya ang pagkokompirma niya tungkol sa balitang ito ay siguradong kakalat na parang apoy kinabukasan. Hindi naman ako nababahala roon pero ayoko naman na magbago ang tungo sa akin ng ilan kapag nalaman na may relasyon kami ng isa sa mga shareholder ng ospital na ito.

Gusto kong gumalaw ng mapayapa at ayoko nang may tao na nag-aalinlangan at takot sa akin dahil sa kanya. Ayoko ng ganoon. Gusto kong umakto pa rin sila ng normal sa paligid ko. Karson's eyes were still dark and intense. I know his itching to know who ordered me to carry that heavy boxes but I wont tell him who is it.

May inis ako sa ginagawa ni Rayne sa akin pero hindi ako ganoon kasama para isumbong pa siya kay Karson. Wala lang naman iyon sa akin. Hindi naman ako nagtanim ng matinding galit sa kanya. Ramdam na ramdam ko ang takot at kaba niya kanina habang hinihintay akong magsalita.

"Elysha sabihin mo sa akin kung ano ang pangalan. A nurse? O iyong mga kasamahan mo rito. Lagi ka ba nilang inuutusan?" mariin niyang tanong at humigpit ang hawak ko sa kamay niya.

"Forget about it. Wala lang talagang tao na gagawa noon kaya nagpresinta na ako." nagsalubong ang kilay niya. I bit my lower lip to hide my lie. I hope he can't read the truth in my eyes.

"You shouldn't do that! That box is heavy. Inutos mo na lang sana sa iba."

"Hindi ko na uulitin. Kalimutan na lang natin 'yon."

"Paano kung hindi ako dumating rito? Hindi ko pa makikita at malalaman iyon. Tell me if they are always ordering you." his eyes were still dark.  The rage is still evident.

"Hindi nila ako inuutusan. Ginagawa ko ang kailangan kong gawin rito. Nagkataon lang talaga 'yon."

"Hindi na talaga 'to mauulit. I will talk to your head nurse." napasinghap ako sa sinabi niya at kinurot ng marahan ang daliri niya. His eyes landed on it.

"Huwag na. Ayokong gamitin ang kapangyarihan mo rito. That's unfair on the other student nurse here. Palagpasin mo na lang 'to."

"Hindi ko 'to papalagpasin." pinal niyang ani at rumiin muli ang kurot ko sa daliri niya. He didn't even flinched or react on it. His expression remained and my heart swells when he caressed the engagement ring in my hands.

"Please, Karson. I don't want to make this as an issue. Kalimutan mo na lang 'to. Hindi na 'to mauulit. Pinapangako ko." I said softly and his brows furrowed.

"You're using your sweet voice again on me huh." I pursed my lips on that and his eyes landed on it.

"Hindi kaya. Ano palang ginagawa mo rito?" niliko ko na ang usapan para tuluyan niya na iyong makalimutan at nanliit ang mga mata niya sa akin.

"I'm going to fetch you then we'll get Lyle on his school. I reserve a table in a resto for our dinner. I want to date with my two babies." he said sweetly and I smiled.

"Magpapaalam lang ako na aalis. Babalik rin ako rito." I pulled out my hands from his hold but it just tightens.

"Karson."

"Let's do it together." umawang ang labi ko pero hindi na ako nagprotesta dahil mukhang wala na akong magagawa roon. Nagpatianod na lang ako sa marahan niyang hila at paglalakad. I ignored some nurse glances on us. All I can see is my fiance handsome face.