However Long It Takes (Klaroline)

"Veda Vakti"

"Sonra da Alaric Jeremy'i resmen kaldığı odadan attı ve kapıyı kilitledi. Düşünebiliyor musun? Sabırlı Alaric'imiz daha fazla Damon'ın mızmızlanmalarına katlanamadı ve Jeremy'i kapı dışarı etti!" Klaus'un bana verdiği küçük valizimi doldururken Elena'yı dinliyordum. Söz verdiğim gibi onu aramıştım ancak bugün yaşadıklarımla ilgili tek kelime etmemiştim. Onun konuşmasına izin vermek şu an benim için en mantıklısıydı. "Vay canına! Damon Gigolo'luğu bırakıp takıntılı manyak moduna geçmiş resmen." dedim yeni aldığım mavi tişörtü katlarken. "Aynen öyle! En kötüsü de Jeremy'yi odamdan atamadım ve Damon bana dadanıyor." dediğinde güldüm. "Elena, adam dört sene peşinden koştu. Sen de ona bu eziyeti yapma." dedim. "Damon senin çok haklı olan bir sarışın Barbie olduğunu söyledi." dedi Jeremy. "Damon, bana Barbie demenden çok sıkıldım." dedim göz devirerek. "Onları boşver. Sen ne yaptın bugün? Başından sonuna kadar anlat!" dedi Elena. Yeni katladığım pantolonumu hemen yatağa atıp yatağa uzandım.

"Jeremy ve Damon çıksın." dediğimde Elena "JEREMY, DAMON, DEFOLUN!" diye bağırdı. Kapı sesi geldiğinde "Biliyordum! Bugün yeni bir orman vakası yaşandı, değil mi?" dedi Elena. Gözlerimi devirdim ve "Günün başından mı başlayayım, yoksa sonundan mı?" diye sordum. "Başından! Başından!"

"Pekala, Bonnie ile iletişime geçtim. Biliyorsun, Klaus büyüyü ona tam olarak vermeme izin vermedi. Ben de ona büyüyü nerden bulabileceğini söyledim ancak geç kalmışım." dedim. "Ne? Neden öyle bir şey dedin ki?"

Damon

Jeremy çıktıktan sonra her zamanki Damon'lığımı yapıp "Sen evine dön küçük Gilbert, benim dadanmam gereken kişiler var." dedim ve gittim. Bu kez sarışının yanına vardım. Küçük bir valiz açıktı ve eşyalarını yerleştirirken yarıda bırakmıştı. Bugün her ne olmuşsa onu etkilemiş gibi bir sesi vardı. Hala kaybetmediğim vampirliğin bir geliri olan duyma yetimle Elena'mın güzel sesini dinledim. "Biliyordum! Bugün yeni bir orman vakası yaşandı, değil mi?" dedi heyecan ve merakla. Sarışın ise gözlerini devirdi ve "Günün başından mı başlayayım, yoksa sonundan mı?" diye sordu. Elena bu sefer sadece heyecanla "Başından! Başından!" dedi.

"Pekala, Bonnie ile iletişime geçtim. Biliyorsun, Klaus büyüyü tam olarak ona vermeme izin vermedi. Ben de ona büyüyü nerden bulabileceğini söyledim ancak geç kalmışım." dedi bizim sarışın. "Ne? Neden öyle bir şey dedin ki?" dedi Elena bu kez garipseyerek. "Kai," dedi ve iç çekti Caroline. "Kai, yanındaki bir sürprizle New Orleans'a çoktan gitmiş bile. Büyünün bulunduğu kitap onlardaydı." dediğinde şaşırmıştım. Kai ölmüştü, onu öldürmüştüm! Bu imkansızdı! "Ama Damon Kai'ı öldürdüğünü söylemişti." dedi Elena. Benimle aynı şeyleri düşünüyor! Tamam, aptal aşık moduna dönmeden önce, Kai nasıl hayatta olabilir?

"Bonnie de tam olarak bunu sordu. O dünyada, kimse ölemez ve üreyemezmiş. Zamanın durmuş olması, bunun nedeni olmalı." dediğinde anladım. "Peki ya sürpriz?" "Hah, sana dokuz canlı dese--" KATHERİNE Mİ? "KATHERİNE!?!" diye bağırdı Elena da. Barbie sadece başını salladı. "Evet, Katherine." dedi. "Damon geri döndü, bu da onun da geri dönme olasılığını gösteriyor. Tanrım, ille de dünyamıza bir geçiş yapmaya çalışacak!" dedi Elena. "Kesinlikle." "Pekala, Katherine ile daha önce uğraştık. Yine uğraşırız. Sen orman meselesine geç!" Elena sabırsızlıkla söyledi. Bence de geçmeli! "Ancak daha bir kaç şey daha var, Elena." dedi. Hadi ama!

Elena iç çekti ve "Pekala. Başka ne oldu?" dedi. "İki cadıyı buraya getirmem gerekiyor Mystic Falls büyüsünü Bonnie'ye kırarken yardım etmeleri için. Bunun için de bir kökenden yardım almam gerekiyordu." "Bu kişi de Klaus'du ve onun ormanda olduğunu öğrenip onun yanına gittin ve her şey o şekilde gerçekleşti." "Elena!" Caroline gözlerini açarak söylendi. "Bu hoş değil! Ve yanlış bir varsayım. Devam edeyim mi?" dedi. "Pekala, bölmeyeceğim." suçlulukla konuştu Elena. Tanrım, şu an ona sarılmak istedim. Yanına gidip sarılabilirdim ancak beni hissetmezdi, bende onu. Lanet olsun.