Sztuka nalewania wina

Jaki jest twój powód, Dazai?

Witajcie, moi mili, zapraszam was na kolejną dawkę opowieści najlepszego cyrkowca na świecie, Nikolaia Gogola!

Minął rok od zniknięcia Dazaia. Większość członków mafii się tym nie przejęła, jedynie Odasaku rozpaczliwie próbował wymusić zgodę na poszukiwania, lecz szef nie chciał jej udzielić. Powodem tego była rozmowa, o której nikt poza nim nie wiedział.

- Jaki jest twój powód, Dazai? - spytał wtedy Mori.

Stojący na przeciwko uśmiechnął się lekko i wzruszył ramionami.

- Chuuya dowiedział się o moim sekrecie. Wprawdzie nie zdradziłem mu szczegółów, ale znając jego naturę zacznie pytać. Chcę tego oszczędzić i sobie, i wam. - Skrzywił się nieznacznie. - Ty najlepiej wiesz, co się stanie, kiedy to wyjdzie na jaw.

- Oda będzie cię szukał.

- Wiem.

Czarnowłosy mężczyzna oparł ręce na swoim biurku, stukając w nie palcami. Po chwili zastanowienia chwycił kartkę i pióro.

- Udaj się pod ten adres - powiedział, kiedy skończył pisać, po czym wręczył Dazaiowi wiadomość. - Wróć za rok.

Tak więc Dazai wyjechał do Rosji, a Odasaku, nie mogąc się pogodzić z odejściem przyjaciela, codziennie prosił Moriego o zgodę na oficjalne poszukiwania. Kiedy w końcu zdał sobie sprawę, że pozwolenia nie dostanie, postanowił samemu po cichu poszukać towarzysza. Plan ten jawił się dość prymitywnie i wiadomo było, że nie przyniesie oczekiwanych skutków, więc po paru miesiącach Oda zrezygnował, tracąc nadzieję na ponowne ujrzenie najważniejszego człowieka w swoim życiu.

Nadzieja jednak, choć ulotna, pozostaje nadzieją i pod żadnym pozorem nie wolno nam w nią zwątpić. Nie wiadomo w końcu co przyniesie jutro, pojutrze, a nawet następny rok.

Najlepiej przekonał się o tym Odasaku.

- Jednak czy na pewno dobrze się stało? Jeśli mam być szczery, wolałbym, aby Dazai po prostu zginął gdzieś w Rosji.

- Przyznaj, Nikolaiu, że po prostu jesteś zazdrosny o jego popularność.

- Ty dalej tutaj, Dosiu? Nie wolałbyś słuchać jakiejś opowieści o nas?

- ...