İçimdeki Mucize (Miraculous) [Tamamlandı]

Baba?

Hemen cevap vermedim belki de beni dönüşürken görmemiştir. Şaşırmamış gibi ona baktım.

K: Merhaba Bay Agreste, Adrien'ı mı arıyordunuz? Ben de onu arıyo-

G: Adrien seni gördüm, dönüşürken.

Hayır hayır bu olamaz!

Babam gayet rahat ve mutlu gözüküyordu. Benim özgür olup istediğimi yapabilmenin babamın son istediği şey olduğunu düşünürdüm.

Sesimi çıkarmadım, itiraz da etmedim. Görmüştü. En fazla ne olabilir ki? Kara Kedi olmamı da yasaklayamaz ya?

G: Sen güzelce dinlen. Bunların hepsini yarın düzgün bir şekilde konuşacağız.

K: Ama baba-

Odadan çıkıp kapıyı kapattı. Hiç böyle hayal etmemiştim. Şimdi ne yapacağım?

Geri dönüşüp yatağa yattım. Plagg ne olduğunu anlamamış şaşkın bir şekilde bakıyordu. O gece uyuyamadım. Yatakta dönüp durdum. Hemen gidip Marinette'e söyleyip söylememe arasında kaldım ama en iyisi kafamı toplayıp yarın her şeyi anlatmak.

ERTESİ GÜN

Sabah her şeyin bir rüya olmasını umarak uyandım ama değildi. Dün her şeyi batırmıştım. Plagg da ne yapacağını bilmiyordu.

Belki de babamın öğrenmesi iyi olmuştur. Her ne kadar uzak olsak da bu olay bizi yakınlaştırabilir. Ah ne diyorum ben? Bu adam sevdiğim kızla evlenmemi istemeyen kişi.

Üstümü değiştirdim ama kahvaltıya inmedim. Çünkü ne konuşacağımı ya da ne yapacağımı bilmiyorum.

Nathalie'nin beni çağırmasını beklerken babam odaya girdi. Babam benimle kahvaltı bile yapmaz. Beni kahvaltıya çağırmak için odama çıkmak mı? İşte bu garip.

G: Günaydın oğlum.

A: Gü-günaydın baba. Yemeğe geç kaldığım için özür dilerim.

G: Buraya bunun için gelmedim. Sana göstermem gereken bir şey var. Beni takip et.

A: Ta-tamam.

Dediğini yaptım. Merdivenlerden aşağı inip annemin tablosunum yanına geldik ve babam garip bir şey yaptı. Annemin tablosunda bir yerlere bastırdı, gizli bir geçit ortaya çıktı.

Evimizde gizli bir geçit olması, bugün daha ne kadar garipleşebilir?

A: Baba bu geçit de ne?

G: Soru sorma, sadece beni takip et Adrien.

Gizli geçitten geçtik ve o an tek merak ettiğim şey bu yolun nereye varacağıydı.

İlerledik ve ilerledik... En sonunda durduğumuzda önümüzde üstü beyaz bir örtü ile kapalı bir şey vardı. Büyük bir şey.

G: Adrien annenin birkaç sene önce öldüğünü biliyorsun.

Babam annemin ölümünden ya da o gibi şeylerden normalde bahsetmezdi. Gerçi bugün yaptığı ve söylediği her şey çok garip.

A: Evet ama bunun şu an yaşadığımız olaylarla ne ilgisi var?

Babam hem üzgün hem de stresli gözüküyordu. Benim babam, Gabriel Agreste.

G: İlgisi şu oğlum annen aslında ölmedi. O komada.

Ve önümüzdeki örtüyü kaldırdı. Annem can fanusa benzeyen kocaman camdan bir tabutun içinde huzurlu bir şekilde yatıyordu.

A: A-ama nasıl, annem?

Tam anneme doğru uzanıyordum ki babam koluyla önümü kesti.

G: Anneni kurtarmak istiyor musun Adrien?