Last day spent with you

11

-Shelly, proszę otwórz swoje piękne oczy. Nie odchodź ode mnie to ty jedyna trzymasz mnie przy życiu.-wziąłem głęboki wdech, nagle po policzku zaczęły spływać mi łzy.- Wiem, zraniłem cię, ale nie zostawiaj mnie.

Trzymałem moją Shelly w ramionach. Wcześniej zadzwoniłem na karetkę miała zaraz przyjechać. Siedziałem i płakałem. Tak, wiem chłopacy nie płaczą, ale to nie prawda, bo mężczyźni też moją uczucia. Nagle przyjechała karetka i jeden z ratowników odciągną mnie od niej.

Godzina 18.30.

Właśnie siedzę przed salą operacyjną, w której znajduję się moja Shelly. Straciłem ją i nie jest moja, ale będzie. Będę o nią walczył. Nagle z sali wyszedł lekarz, który operował dziewczynę. Zerwałem się z krzesła i podeszłem do lekarza, mówiąc:

-Będzie żyła?

Lekarz spojrzał na mnie i zaczął mówić.

-To była bardzo trudna operacja, dziewczyna miała wstrząs mózgu, połamane żebra i rękę.-zatrzymał się i wziął głęboki wdech, po czym dodał.-
Jak narazie dziewczyna jest w śpiączce, nie wiadomo kiedy się obudzi i czy wogóle się obudzi. Operacja była bardzo trudna, ale się udała. Proszę przyszykować się na najgorsze, ale też i być dobrej myśli. Jeżeli pan chcę, może pan wejść do swojej dziewczyny.- Po tych słowach odszedł.

Nagle weszłem do sali, w której leżała Shelly. Podeszłam do niej i usiadłem na krześle przy jej łóżku, złapałem ja za rękę i zacząłem mówić.

-Proszę Shelly nie zostawiaj mnie. Mam Ci tyle do powiedzienia. Tak bardzo chciałbym cofnąć czas. Wiem, że mnie słyszysz, dlatego proszę otwórz swoje piękne oczy.-Zatrzymałem się na chwilę, po czym dodałem-Kocham Cię i bardzo Cię przepraszam, za słowa, które powiedziałem wcześniej.

Nie dostałem odpowiedzi było mi smutno. Czy to znaczy, że nie zobaczę jej pięknych oczy, uśmiechu na twarzy, dotyku jej rąk...? Czy to oznacza koniec? Koniec wszystkiego? Dlaczego mnie to nie spotkało? Jejku, jaki ja jestem głupi, raczej pojebany. Gdybym nie zrobił tego, gdybym nie zdradził jej z jej siostrą. Dałem jej wszystko i wszystko zjebałem.