LAVİ

BİRİNCİ BÖLÜM

Keyifli Okumalar!

İKİNCİ BÖLÜM LAVİ

Olivia Rodrigo: Jealousy jealousy

ﾟ✧ ✧ﾟ

Hava daha da karardı. Bulutlar bir araya gelmişti. Ruhum gibi gökyüzü de kasvete büründü. Gözlerim doldu. Arkamı döndüm ve koştum. Ağlamak istemiyordum. Kendimi ne kadar tutmaya çalışsamda gözlerim o kadar yanmaya başladı ki dayanamayarak akmalarına izin verdim.

45 dakika da geldiğim yolu 20 dakika da geri dönmüştüm. Eve yaklaştığımda soluklanmaya başladım. Elim kalbimi buldu deli gibi atıyordu. Korku doluydu bende öyleydim. Sakinleştiğimde kapıyı çaldım. Hatice abla kapıyı açtığında başımı eğmiş ve hemen yanından geçmiştim.

Salondan sesler geliyordu kim olduklarını algılayamıyordum. Sadece görünmeden kaybolmak istiyordum. Çogu zaman kaybolmak istiyordum ya o da ayrı bir ironiydi. Eğer görünmez olsaydım belki bunlar yaşanmazdı.

Ben kaçmayı düşünürken o beklemediğim ses duyuldu.

"Işıl bu kim? Daha önce hiç görmemiştim. "

Ablamın arkadaşı beni fark etmişti. Fakat ablam cevap vermeden yanında ki başka bir arkadaşı konuştu. O sırada bakışlarım çoktan onları bulmuştu bile. Ablam kadar güzel iki sarışın vardı. Sanırım bu dünyada güzel olmayan sadece ben vardım. Keza ikisi de gerçekten çok güzel görünüyorlardı. Birinin ombreli sarı saçları belinden akıyordu gözleri yeşildi ve ona baktığınızda kendinizi kötü hissediyordunuz. Boyu 1.70 vardı ve bakımlı bacakları kısa eteğinin altında mükemmel duruyordu.

Ona bakar bakmaz diğer kızdan büyük olduğunu anlıyordunuz. Bembeyaz teninde tek kusur yoktu. Diğerinden daha uzundu ama balık etliydi. İkisini de yolda görseniz dönüp yeniden bakardınız.

"Ah ben daha önce görmüştüm. Sanırım yardımcınız çünkü tanışmamıştık. "

Kızın söyledikleri ile bakışlarım ablamı buldu. Ve şaşkınlıkla dudaklarım aralanadı. Ondan bir şeyler söylemesini bekledim fakat onun bakışları her zamanki gibi donuktu.

"Ah evet sanırım çünkü hiç benzemiyorlar. "

"Bu arada kız kardeşin vardı sanırım o nerede? Onunla da tanışmak isteriz Büşra ile arkadaş olurlar belki. "

Büşra dediği kız kardeşiydi sanırım çünkü benziyorlardı ayrıca ondan küçük görünüyordu.

Ablamın bakışları beni buldu. Benim ise gözlerim dolu doluydu. Kızların söyledikleri yüzüme tokat etkisi yapmıştı. Birçok kez çirkin olduğum söylenmişti fakat ablamla kardeş olmadığımız düşüncesine bile girmişlerdi. Sanki her şey bugün ilmek ilmek işlenmişti. Herkes bana çirkin olduğumu haykırmaya yemin etmişti. Bu şeytanla anlaşmanın farklı bir yolu gibiydi. İnsanların bakar bakmaz sizde ki kusurları görmesi içinizde ki ışığıda söndürüyordu.

Onlara dönüp ben onun kardeşiyim ne saçmalıyorsunuz siz demek istedim yada ben çirkin değilim diye bağırmak istedim. Fakat sustum ve ne ablamın konuşmasına izin verdim nede başka bir şeye. Arkamı döndüm ve evden çıktım yeniden. Bu muameleye daha fazla dayanmak istemiyordum. Sanki bir günahın içindeydim. Çirkin olmak suçtu sanki. Herkes güzel olmak zorundaydı. Ve olmayanlar cezalandırılmalıydı. Bir algıya ne kadar uymuyorsanız o kadar hor görülürdünüz.