LAVİ

ALTINCI BÖLÜM

Keyifli Okumalar!

ALTINCI BÖLÜM LAVİ

Taylor Swift: Wonderland

LÜTFEN OY VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN.

ﾟ✧ ✧ﾟ

İnsanların herhangi bir şeye körü körüne bağlanması her zaman saçma gelmişti. Ne olursa olsun onu tercih ederdiniz durum ve koşullar önemsizdi o varsa seçenek yoktu. Benim için durum bundan ibaret değildi. Belki de ben öyle sanıyordum.

Dudaklarımın o şeklini aldığının farkındaydım neredeyse saçlarıma ulaşan kaşlarım ile bir ona bir kağıda baktım.

"Ne? "

Elimi tuttu sıcak elinin teması kalbimin hızlanmasına neden olmalıydı ama onun yerine sadece tuhaf hissetmiştim. Eski Nehli olsa heyecandan bayılabilirdi ama şuan sadece tuhaf hissetmiştim. Ona karşı olan duygularım bitiyor muydu?

Kağıdı avucumun içine bıraktığında teması kesmişti.

"Bunu tamamla ve bana öyle ver. "

Anlamakta zorluk çekiyordum. Şuan karşıma geçip onun resmini çizdiğim kağıdı bana veriyordu. Attığını düşündüğüm kağıdı. Onu çizmek benim için zor değildi. Neredeyse her günüm onu izlemekle geçerdi. Derslerde, basketbol oynarken, yemek yerken, yürürken...

O benim için neredeyse kusursuz bir tabloydu. Neredeyse.

Peki Barlas benimle alay ediyor olabilir miydi?

"Benimle dalga mı geçiyorsun? "

Sesim oldukça kısık çıkmıştı. Şahsen dalga geçiyorsa komik değildi fakat baktığımız da o günden bu güne resmi saklamış olması ciddi olduğunu gösterirdi.

"Dalga falan geçmiyorum bu resmi tamamla ve bana ver. "

Benden uzaklaşmış arkasını dönmüşken aklına bir şey daha gelmiş gibi yeniden bana döndü. Kot rengi pantolunu ve beyaz kazağı ona yakışıyordu. Mavi gözleri çok daha canlı bakıyordu. Ve o gözler şuan yüzümde geziniyordu.

Barlas "telefonunu ver" dedi.

Ben onun yüzüne saf saf bakarken vermeyeceğimi anlayıp uzanmış ve telefonumu almıştı. Benim yüzüme doğru uzatıp kilidi açtıktan sonra arama kısmına girmişti.

"Hey ne yapıyorsun? Versene telefonumu. "

Beni dinlemedi birkaç tuşa bastı ve telefonunun çalmasına izin verdi. Ardından ismini kaydedip telefonumu geri verdi.

Bense o bunları yaparken sadece izlemekle yetinmiştim. Onu durdurmadım yada durdurmak istemedim. Emin değildim duygularım öylesine birbirine girmişti ki sinirlensem mi yoksa şaşırsam mı emin olamamıştım.

"Kitabı sen alabilirsin okuduktan sonra bana geri vermek kaydıyla tabi."

Cevap vermemi beklemeden arkasını dönüp çıkmıştı bense oracıkta elimdeki telefona bakıyordum. Barlas'ın numarası ekranımda duruyordu. Peki neden bunu yapmıştı? Resmi neden saklıyordu? Dalga mı geçmekti yoksa amacı?