Ölünce Sevemezsem Seni

[2]

Genç adam uyandığında bilgisayarında hala Gece'nin söylediği şarkı çalıyordu. Genç adam yavaşça doğruldu ve ayağa kalktı. Lavaboya gidip yüzünü yıkadı. Aynada kendine ve dağılmış saçlarına baktı. Lavabodan çıkıp tekrar odasına döndü ve telefonunu eline aldı. İnstagram hesabına girdiğinde daha önce görmediği bir hesaptan mesaj vardı.

angelofdeath: Kutuyu alıp okumaya başladın mı?

Genç adam bu kişinin bu kutuyu kapısının önüne bırakan kişi olduğunu düşündü. Cevap vermek ve vermemek arasında kalsa da en sonunda cevap yazdı.

yamanndemiral: Evet, aldım ve okumaya başladım.

yamanndemiral: Kim bu Gece? 

 (angelofdeath sizi engelledi)

Genç adam sinirle telefonunu komodinin üzerine bıraktı. Ona böyle şeyler yazıp böyle bir kutu bırakanın kim olduğunu deli gibi merak ediyordu. Bir yandan da öğrenmek istemiyordu. Nedenini kendi de bilmiyordu. Masasının üzerindeki kalpli kutuyu alıp yatağına koydu. Derin bir nefes aldı ve kutudaki kağıt destelerinden birinin, en üstteki kağıdını aldı. 

Yaman, bir kez olsun saçlarına dokunmak, kokunu içime çekmek için her şeyimi verirdim. Keşke bunları yapamadan ölecek olmasaydım ama olsun. Yine de iyi ki sevmişim seni. 

Yaman okuduğu son iki cümleyle gözlerini kapattı. Çok kötü hissediyordu. Bir kızı bunları söyletecek kadar üzdüğü, kırdığı için. Hem de onu böyle seven bir kızı. Gözlerini açıp okumaya devam etti.

Bugün seni gördüm. Beyza'yla beraber. Umarım bu sefer hiç ayrılmazsınız. En son zar zor ikna etmiştim. Tabi sen büyük ihtimalle yeni öğreniyorsundur bunu. Durup sizi izledim. Ona bakışını, gülüşünü, sarılışını... Ama tabi benim sana bakışım daha güzel, görmemiş olsanda emin olabilirsin.

Genç adam farkında olmadan dudakları yukarı doğru kıvrıldı. Sanki Gece her satırına duygularını saklamıştı ve genç adam da o bunları yazarken ne hissettiyse aynısını hissediyordu. Genç adam Gece'nin çok güzel bir kalbi olduğunu fark etmişti ama o bu kalbi kırmıştı.

Sen mutlu oldukça bende oluyorum, sen güldükçe benim de gülesim geliyor. Bazen diyorum ki sanki birleştirilmeyi bekleyen iki yapboz parçası gibiyiz, birbirimizin eksiklerini tamamlamak için varız,  çok benziyoruz çünkü. Sonra da fark ediyorum ki sen kendi eksik parçanı bulmuşsun, Beyza.. Küçük bir hayal kırıklığı oluyor içimde ama alışıyorum sonra.

Yaman Demiral o an ilk kez Beyza yerinde bir başkasının olmasını istedi. İçinden dedi ki "Keşke o kişi Beyza değil de Gece olsaydı." Şuan o da fark ediyordu, Gece onu tamamlayacak yapboz parçasıydı ve o yapboz parçası şuan yoktu. 

Bugün için olan küçük notumun da sonuna geliyoruz. Umarım bir mucize olur ve sen bunları ben hayattayken okursun Demiral. Seni çok sevdim, seviyorum ve ölsem de seveceğim.. Her şeyi unut bunu unutma olur mu? Son olarak bir şey daha eklemek istiyorum. Çok sevdiğim bir şarkının sözleri bunlar. "Ruhum hep yanında, bedenim senden uzak olsa da. Korkma, her şey yolunda,gökyüzüm siyah olsa da.." Bir de bu sözleri hiç unutma olur mu?

Genç adam sanki Gece görecekmiş gibi kafasını aşağı yukarı salladı ve nemli gözlerini elinin tersiyle sildi. Gece'nin yazdığı şeyleri okurken hep gözleri doluyordu. Genç adam kutudan dün okuduğu kağıdı da çıkardı ve elindeki iki kağıtla masasına ilerledi. Eline sarı fosforlu bir kalem alıp Gece'nin notlarındaki kalbine en çok dokunan yerlerin üzerini çizdi. Ardından bilgisayarını açtı. Gece'nin sesini dinlemek istiyordu. Bilgisayarına yüklediği dosyayı açıp "Gökyüzüm Siyah Olsa Da" şarkısını açtı. Bugün okuduğu notta vardı bu şarkı. O an Yaman yavaşça yerinden kalktı ve yıllardır elini sürmediği gitarını çıkardı. Tekrar  bilgisayarın başına geldi ve bu ezbere bildiği şarkının notalarını açtı. Arkasından da Gece'nin sesini. O gitarını çaldı Gece ise söyledi. Sanki beraberlermiş gibi...