Ölünce Sevemezsem Seni

[1]

                                                  Başlama tarihinizi buraya bırakabilirsiniz :)

Genç adam çalan zille beraber uykusundan uyandı. Kapıdaki kişi her kimse çok önemli bir şey için gelmiş olmalıydı yoksa kimse böyle çalmazdı zili. Genç adam yavaşça yattığı yerden doğruldu ve kapıya yöneldi. Kapıyı açtığında kimse yoktu. Ama kapısının önünde büyük ve kalpli bir kutu duruyordu. Genç adam içindeki merağa yenik düşerek kutuyu aldı ve ayağıyla kapısını kapattı. Koltuğuna oturdu. Yavaşça kutunun kapağını açtı. Kutunun içi bir sürü kağıt parçalarıyla doluydu. En üstte büyük ve renkli harflerle yazılan bir not vardı. Genç adam notu eline aldı.

Yaman Demiral.. İlk ve son aşkım. Benim kim olduğumla ilgili hiç bir fikrin yok değil mi? Ama ben seni o kadar iyi tanıyorum ki şuan yüzünün aldığı şekli bile tahmin edebiliyorum.

Genç kız bu satırları yazarken ağlıyordu. Ama her zamanki gülümsemesi vardı hala yüzünde.. Genç adamı her düşündüğünde gülümserdi zaten...

Ben Gece Aksoy. Lütfen senden tek ricam bu notu okuyup o kutuyu çöpe atma.. İçinde okumaya değer çok şey var çünkü. Umarım asla fark etmediğin bu kızı şuan bilmek istersin ve devam edersin okumaya...

Genç adam şaşkındı ama ona bunları gönderen kızı da deli gibi merak ediyordu. Elindeki notu masasına bıraktı ve kutunun içine göz gezdirdi. Bir sürü kağıt destesi vardı ve hepsinin üzerinde ne olduğunu anlatan bir kağıt yapıştırılmıştı. Genç adam ilk olarak üzerinde 'Senin İçin Notlar' yazan kağıt destesini eline aldı. Üstüne yapıştırılmış kağıdı aldı ve en üstteki notu okumaya başladı.

Yaman Demiral.. Sana ilk olarak şunu söylemek istiyorum. Eğer bu satırları okuyorsan ölü bir kızın senin için yazdığı notları okuyorsun demektir.

Genç adam okuduğu cümleyle bir süre nefes alamadı. Ölü bir kızın notlarını okuyordu. Ölü bir kızın notları. Beyni sürekli aynı şeyleri tekrarlarken genç adam derin bir nefes aldı. Tüm cesaretini toplayıp kaldığı yerden okumaya devam etti.

Umuyorum ki o cümleyi gördükten sonra bırakmamışsındır. Çünkü beni bir kez daha fark etmezsen, tanımazsan, bilmezsen.. Neyse şuan bir önemi yok. Bunları şuan okuyorsun çünkü dediğim gibi beni hiç fark etmedin. Yokmuşum gibi davrandın..

Genç adam bu satırları okurken sürekli Gece'nin kim olduğunu düşünüyordu. Hatta bir şaka olabileceğini düşünüp bırakmak bile istiyordu. Ama kalbi buna izin vermiyordu.

Gözlerimin içine bakarak defalarca kırdın beni.. Kalbimi paramparça ettin. Benim kalbim ölmeden çok önce atmayı bırakmıştı. Normalde attığını bile hissedemediğim kalbim seni görünce deli gibi atıyordu. Bunları sana yaşarken söylemedim çünkü kalbim kaldıramazdı. Bir kez daha kırılmaya gücüm yoktu. Bunları şuan okuyorsun çünkü bil istedim. Seni ne kadar saf, temiz sevdiğimi.. Ben kanserdim. Tedavi olmuyordum ama. Çünkü gereksiz görüyordum. İyileşsem bile tekrarlamayacağının garantisini veremezlerdi bana. Durumum çok kötü değildi ama gittikçe kötüleştiği bir gerçekti. En son doktora gittiğimizde doktor son 4 ayımın kaldığını söylemişti. İşte bunu öğrendiğim gün sana bunları yazmaya başladım. Şuan tam 120 gün ve 10 saatim var. Şimdi yazacağım şeyi her notun sonunda okuyacaksın.. Seni çok sevdim, seviyorum ve ölsem de seveceğim.. Her şeyi unut bunu unutma olur mu?

Genç adam kağıda damlayan gözyaşıyla ağladığını fark etti. Kimdi bu Gece? Neden hayattayken söylememişti bunu? Sinirle yumruğunu masaya geçirdi. Kim olduğunu bile bilmediği bir kızı kırmıştı, hem de fazlasıyla. Bu notların nereye gideceğini bilmiyordu ama sonunda hayatının değişeceğinin farkındaydı.İlk notu en arkaya koydu ve kağıt destesini kutuya yerleştirdi. Bunun hemen yanında duran 'Şiirler' yazılı desteyi aldı ve ilk kağıdını okudu yine.