Eznev: Masum Alevler

1. Bölüm

Selaaam.:)

Bölüm şarkısı; Rota- Bu yerden (feat. Alaca)

1.Bölüm

Alevlerin kucakladığı geçmiş zihnimin derinliklerinde yok oldu. Aşkları dilimde anılarımın kül tadını bıraktı. İçtiğim gelecek, kül tadını sildi süpürdü.

Gelecek geçmişin üzerine kurulmuştu. Geçmişi olmayanlar yanmaya mahkumdu. Geçmişi olmayanlar suçlu, geçmişi yakanlar suçsuz bulundu.

Kaderin elinde tuttuğu anılar yabancı ve tanıdıktı.

Kaderin cilvesi anılarımı karanlığa ışık olsun diye yakmıştı. Anıların vavelyası zihnimi parçalamıştı.

Karanlık kükredi. Kükreyişi alevleri boğdu. Alevler anılarımla birlikte yok oldu.

Üşüyordum. Zihnim ne kadar yansa da bedenim donuyordu.

Bilmediğim yerde uzanmıştım.
Gözlerimi açmış turuncu gökyüzüyle karşılaşmış ve bembeyaz örtüyle örtülmüş gibi görünen karın üstünde öylece yatıyordum.

Zihnimin bomboş olması beni tedirgin ediyor ve ne yapacağımı bilmiyorum.

Buz tutmuş ellerimi yere dayayıp titreyerek bir şeyler anımsama niyetine yerden doğrulup etrafımı gözlemledim.

Yemyeşil ağaçların üstüne beyaz bir örtü gibi örtülmüş kar bana hiç bir şeyi hatırlatmadı.

Benim uzandığım yer dışında etrafım, basılmamış topraklar gibi görünüyordu.

Neden buradaydım?

Bu uçsuz bucaksız yerde ne işim vardı?

Aklımdaki sorular artmaya başladıkça daha çok tedirgin oluyor ve korkuyordum.

Hava kararmaya başlamıştı.
Yürümek istiyordum ama yürüyecek hali kendimde bulamıyorum.

Çıplak ayaklarım ve kısa kıyafetim üşümemde tuzu biberi oluyordu.

Soğuk rüzgarlar eteğimi uçuşturdukça eteğim açılıyordu. Kurumuş ve soyulmuş dudaklarımdan soğuk bir nefes bıraktım.

Tekrar etrafı gözlemledim. Nereye gidicektim?
Ben kimim?

Cevapsız soruları düşündükçe, zihnimin karanlığına daha fazla çekiliyor ve bataklığında boğuluyordum.

Önümdeki ağaçlıktan gelen hışırtı beni zihnimin derinliklerinden çıkarıp sarstı.
Öndümdeki ağaçlara gözümü dikip tuhaf bir pozisyon aldım.

Sanki...

Sanki önümdeki ağacın arkasındaki her neyse onunla boğuşacakmışım gibi.

"Sen de kimsin böyle?"

Her kimse yerde değildi. Duyduğum erkeksi ses yankılandı. Ama yakında değildi.
Kafamı yukarı kaldırıp gözlerimi sesin geldiği ağaçlara çevirdim.

Ay ve yıldızlarla aydınlatılmış gece karşımdaki adamın suratında toplanmıştı sanki.

Ağacın ortasından gelen parıltıyla gözlerimi oraya kitledim. Ağaç biraz sallanmaya başlayınca bir kaç adım geriledim. Ağaçtaki adam merdivenden inercesine atladı.
Bana doğru yürümeye başlayınca, ayaklarım kendiliğinden biraz daha geriledi.