Hurtful Memories Behind Those Eyes (LOVE & SACRIFICE)

CHAPTER 03

CHAPTER 03

Lumipas nang mabilis ang oras, halos hindi namalayan ni Ian na iyon na pala ang huling gabi bago ang araw na pinipilit niyang alisin sa kalendaryo. Nang gabing iyon, nahulog siya sa malalim na pag-iisip. Hindi niya alam kung ano ba ang dapat niyang maramdaman. Kung sa lugar na 'yon ay muli nga silang magkita ni Eris, handaba siyang marinig lahat ng sasabihin nito?

Samantala, hindi naman makatulog si Kira dala ng pag-aalala sa binata. Nais niya itong padalhan nang mensahe ngunit pakiramdam niya ay wala siya sa tamang posisyon para umakto ng ganoon. Ni hindi man lang sumagi sa isip niya ang katanungan kung bakit sa mga araw na nagdaan, si Ian lamang ang laman ng isip niya.

To be exact, ever since Kira saw how broken Ian can be, she started to worry about him and she never noticed that for two years, she's been watching him silently. Kira didn't tried to approach him with that intent, not because she's not confident, but simply because she haven't realized yet--what her true feelings are.

Sa sobra niyang pag-alala ay napatitig na lamang ito sa porselas na galing kay Ian hanggang sa hindi niya namalayang nakatulog na pala siya.

Matapos ang gabing iyon ay wala na ngang ibang nagawa si Ian kundi ang dumalo. Kung sa bagay, bakit nga naman niya palalampasin ang nag-iisang tyansa para muling makita at makausap 'yung taong dalawang taon na gumulo sa isip niya.


Pagkaparada niya ng sasakyan sa parking lot ng venue, inabala niyamuna ang sarili na magpadala ng mensahe bago magpatuloy. Unconsciously, he texted Kira to inform her that he arrived at the venue safely. He doesn't know what gave him the urge to send a message to her but he did i, anyway.


Jason welcomed him as they enter the venue and that moment, he saw a lot of familiar faces, however, his eyes instinctively looked for Eris. As soon as Jason noticed that, he decided to just leave his friend alone.


Hindi naging matagal ang paghahanap nito dahil kahit ilang taon pa ang lumipas mula nung huli nilang pagkikita, hindi magiging imposible para kay Ian na makilala ito kahit pa magbago siya ng pananamit o magpa-kulay ng buhok. Agad niyang nilapitan ang babaeng nakaupo sa Bar Counter. She's wearing a purple shiny dress with her hair tied in a bun.


Ian sat down beside her.


"Tama pa rin pala ako..." Panimula niya. "Kahit gaano pa karami ang tao, ikaw pa rin ang una kong makikita." His voice are overflowing with random emotions, and of course, how can she ever forget the owner of that voice?

Eris hesitated to look at the person beside her, maybe because she doesn't know how to face the person she left with a big question mark above his head.

Eris expected him to get angry and tell her all the pain he felt when she left. But Ian was not that kind of person. The moment she met his eyes, she automatically felt the tears trying to come out. Ian has the eyes of someone who finally found the person he's been looking for, and those eyes are the very first reason why Eris loved him. His eyes are pure of sincerity.

"Masaya ako na... okay ka, masaya rin ako na nakita na ulit kita." Naging garalgal ang boses ni Ian sa mga salitang binitawan niya. And yes, he is not lying. Kahit ano pang sakit 'yung namuo sa puso niya, lahat nang iyon ay natakpan nang makita niyang muli si Eris.

"I-Ian..."
"Gusto mo bang lumabas muna? Mag-usap lang tayo kahit sandali." Anyaya niya na tango naman ang naging tugon ng dalaga.

Pagkalabas nila sa Venue ay nakarating sila sa garden ng hotel, at dahil gabi na ay napapalibutan ito ng mga ilaw, sapat para makita nila ang isa't isa.

"Kamusta? Matagal din akong nawalan ng contact sayo, marami akong gustong malaman."Pauna niya nang makaupo na sila sa isang bench malapit sa fountain.