KÖLE AŞK (KÖLE SERİSİ ÜÇÜNCÜ KİTAP)

KÖLE AŞK BÖLÜM 1

Saatler günlere, günler gecelere karışmış, Mira artık zaman kavramını takip etmeye çalışmayı bırakmıştı. Kaç aydır burada olduğunu hesaplamaya çalıştığında kaygıları korkuya dönüyor, cevabı olmayan sorular yüzünden delirecek gibi oluyordu. En kötüsü gün ışığına hasret kaldığı bu iğrenç yerden bir daha çıkamayacağını düşünmekti. Düşünmemek adına kendince bir oyun buldu. Bu oyunda kolundaki saat en iyi arkadaşıydı. Gündüz ve geceyi bilemese de saat dokuzda uykudan uyanıyor. Küçücük odada ormanda yürür gibi dört dönerek yürümeye başlıyor. Saat on otuzda kahvaltı geliyor, bir otelin havuz kenarında kahvaltı edercesine yemeğini yiyor, saat bir buçuk gibi spora gider gibi jimnastik yapıyor, yürüyerek eve dönüyor gibi yine küçüçük odanın içinde dört dönüyordu. Hatta eve döndükten sonra evi temizler gibi odanın içindeki tuvaleti temizlemeye çalışıyordu. Hayalde evini temizledikten sonra bazen televizyon seyreder gibi seyrettiği filmleri aklından geçiriyor, bazen müzik dinler gibi şarkı söylüyor, bazen puzzle yapar gibi yerdeki topraklara resimler çiziyordu.

Yine aklında evini temizlemiş avaz avaz şarkı söylerken bulunduğu odanın kapısı açıldı ve ona yemek getiren iri yarı adam belirdi. Mira bu adamı gördü göreli hiç sevmemiş, bakışları onu rahatsız ederken içten içe ondan korkmuyor değildi.

"Merhaba tatlı kız." dedi. Adamın elinde yemek falan yoktu. Mira cevap vermedi.

"Sana bir teklifim var." dedi adam pis pis sırıtarak.

Mira'nın içini bir umut kapladı. Bu adamın sayesinde buradan kurtulabilir miydi? Daha adam bir şey söylemeden "Ne istersen yaparım. Benim..." çok param var diyecekti ki adam daha o cümlesini bitirmeden "Vay erkeğin iyisinden anlıyorsun anlaşılan. Çok eğleneceğiz seninle. Bu saatlerde burada kimseler olmuyor bebeğim." diyerek ona doğru iki adım attı. Mira "Anlamadım? Sen ne saçmalıyorsun. Uzak dur benden" diyerek adamı var gücüyle itti. Adamın ayağı takılıp yere kıç üstü düşmesi bir oldu. Ne Mira'nın ne de yere düşen adamın bunu beklemediği kesindi. Mira bir düşen adama bir açık kapıya baktı ve o an buradan kurtulabileceğini düşünüp kapıya doğru fırladı. Tam kapıdan çıktım diyecekti ki yerde yatan adamın ayak bileğini tutup onu yere düşürmesi bir oldu.

Mira "Bırak beni!" diyerek adamın yüzüne tekmesini geçirmesiyle ayak bileğinin adamın elinden kurtulması bir oldu. Mira yerden kalkıp uzun koridorda koşmaya başladı. Koridorun sonunda yukarı eğimlenen merdivenler vardı. Tırmanır gibi ellerini kullanarak merdivenleri çıkmaya başladı. Merdivenlerin sonunda yukarı doğru açılan kapağı kaldırmaya çalıştı ama başaramadı. Kapak kilitli olmasa da çok ağırdı. Sırtını kapağa dayadı ve bütün gücüyle kapağı kaldırıp dışa doğru ittirdi. Sırtı kesin moraracaktı çünkü canının acısı katlanılır gibi değildi. Mira'nın bu acı umurunda olmadı.

Kapıdan kendini dışarı bıraktığında Mira şok oldu. Güneş ışınları bir bıçak gibi gözlerine saplanırken bir süre hiçbir şey göremedi. Elini güneşi kesercesine gözüne tuttu. Biraz olsun görebildiğinde şok oldu. Uçsuz bucaksız bir çölün ortasındaydı. İlk sağa koştu. Sonra sola. Kum tepelerinden başka hiçbir şey yoktu. İçinden ağlamak geldi. O sırada kahkahalar duydu. Panikle arkasını döndüğünde aşağıda bıraktığı adam çok değil on metre ötede durmuş ona gülüyordu.

"Tadını çıkara çıkara seni benim kadınım yapacağım. Merak etme bundan çok zevk alacaksın." dedi üzerine doğru yürürken. Mira ilk kaçmak istedi. Sonra bunun bir işe yaramayacağını anladı.

Tek şansı bu adamı öldürüp sonra çaresine bakmaktı. Marlon'un ona yıllar boyu verdiği derslere konsantre olmak adına derin bir nefes aldı. Kollarını iki yana sarkıtıp gevşetti. Karşısındaki adamı inceledi. Yorgundu, uzun zamandır iyi beslenmediği için halsizdi ve sırtının acısı dayanılmazdı.