You're the bad guy~Dutch

23. Losing Control

23.

"Kan Tessa naar de directeur komen alstublieft?" klinkt er door de speakers. Ik kijk op van mijn test en zie hoe Liam me vragend aankijkt. "Ik heb geen idee", mompel ik. Ik sta op en trek mijn muts recht, ik wandel doorheen de klas. "Mia doe je been aan de kant zodat ik doorkan", sis ik pist tegen haar. Ze kijkt me aan en trekt snel haar been weg. "Topper" grinnik ik sarcastisch tegen haar terwijl ze een knikje doet met haar hoofd. Ik rol met mijn ogen en wandel verder naar buiten, dan wandel ik verder naar de directeur. Ik open de deur zonder te kloppen en de directeur kijkt me verbaast aan. "Geen skateboard ?" vraagt hij terwijl hij teken doet dat ik moet gaan zitten. "Nee", zeg ik nu geïrriteerd. Hij haalt zijn wenkbrauwen op en kijkt me dan aan:"Gaat het wel?"
"Ja."
"Zeker ?"
"Ja hoor."
"Misschien moet je maar is mevrouw Dooren gaan praten?"
"Waarom?"
"Ze zit ik het clb en kan je helpen met wat je hebt meegemaakt op reis..."
"Er is niks gebeurd."
"Jawel, Daan.."
"Daar wil ik niet over praten!"
"Dat zou wel moeten."
"Ga je me zeggen wat ik moet doen.."
"Ja"
"Excuseer?"
"Je hebt om 16u een afspraak met haar."
"Weten mijn ouders hiervan."
"Ja heb je dit niet met hun gesproken?"
"Ze zijn op zakenreis in Londen."
"Wie is dan nu bij je thuis?"
"Ik ben nu niet thuis tot ze terug zijn."
"Waar ben je dan?"
"Liam."
"Jullie haatte elkaar toch?"
"Niet meer eigenlijk."
"Ow oké."
"Ja, is dit alles?"
"Nee.. Dus je moet hier zo zijn om 16u."
"Zal wel."
"Als je er niet bent moet ik het melden."
"u doet maar."

Ik sta op en wandel meteen de deur uit zonder deze achter me toe te doen. Dan wandel ik verder terug naar mijn klas en ga zitten naast Liam. "Wat was er aan de hand?" vraagt Liam rustig terwijl hij verder bezig is met zijn notities. "Ik moet met een psycholoog gaan praten, op school, om vier uur."
"Is dat positief of negatief?" "Geen idee."

"Hey Tessa hoe gaat het?" vraagt Mevrouw Dooren rustig. "Het gaat wel denk ik."
"Wat is er gebeurt op reis?
Ik vertel rustig wat er is gebeurd.
" Hoe voel je je erbij? "
" Prima. "
"Hoe voel je je er echt bij?"
"Slecht."
"Schuldig slecht?"
Ik kijk haar verbaast aan. Hoe weet ze dat überhaupt?
"Ik zie het aan hoe je je gedraagd, je neemt het jezelf kwalijk dat je te laat was."
"Ja.."
"Je was er bij toen het gebeurde toch?"
"Toen hij dood ging bedoel je?"
"Uhm... Ja."
"Ja ik was erbij."
"Hoe voel je je erbij?"
"Hoe zou jij je voelen als je ex waar je ruzie mee hebt gehad en wel nog wat omgeeft opeens voor je ogen sterft?"
Ik zie hoe ze me geschokt in mijn ogen aankijkt en een aarzelende vraag komt uit haar mond: "Heb je nachtmerries?"
Mijn ogen worden groot en ik slik even, zou ik het haar zeggen. Het zou stom zijn om het te verzwijgen of niet soms... Ik twijfel en probeer een knoop in mijn hersenen door te hakken, het is echt een grote knoop. Het is een stukje van mezelf dat ik bloot zou geven aan iemand. Maar die iemand zou me misschien wel kunnen helpen? Dan besluit ik uiteindelijk toch wel iets te zeggen: "Ja ik heb nachtmerries.."
"Wat voor nachtmerries?" polst mevrouw Dooren verder terwijl ze wat opschrijft in een notitieblok.
"Hij praat tegen me, hij zegt dingen tegen me", zeg ik aarzelend. "Geeft hij je de schuld?" zegt ze dan terwijl ze me aankijkt in mijn ogen. "Het is mijn schuld... en daarom kan ik ook niet meer skateboarden", zeg ik pist.
"Dat is misschien nog erger dan die nachtmerries, het feit dat ik de enige leuke hobby die ik had hebt verknalt en dat, dat is zoizo mijn schuld."