H O M E [𝖇𝖆𝖐𝖚𝖉𝖊𝖐𝖚]

33.bölüm

Pekala, herşey yoluna dönmüş sayılırdı. Yani en azından büyük şok atlatılmıştı diyebiliriz.

"Ne yazmalıyım?" diye telaşla sordu Deku.

Uraraka hızla "Kabul et!" diye atılırken Todoroki kafasını bilmiyorum der gibi salladı. Tsuyu düşünmeye başladığında ise Iida çoktan "Kabul etti." demişti bile.

Tsuyu birşey söyleyecek gibi oldu ama sonra bundan vazgeçti.

"Tamam, birbirinizi anlayarak konuşmaya dikkat edin."

"Bunu cidden Deku'ya mı söyledin?" dedi Todoroki. Iida kafasını ileri geri salladı katılıyorum demek istercesine.

"Eğer Bakugou-kun da sakin olursa halledebilirsiniz bence." dedi Uraraka gülümseyerek. Kendisi de bu söylediğine pek inanmıyordu ama elden birşey gelmezdi.

Oda da bu sefer telefon sesi yankılandığında değişik melodiyle herkes duraksadı. Tsuyu telefonunu elini atıp kısa bir konuşmadan sonra "Benim gitmem lazım." diyerek koltuktan kalkmıştı.

"Bende geliyorum." dedi Uraraka ve görüşürüz dedi odadakilere.

"Hep birlikte gidelim o zaman, zaten Midoriya-kun'un bir buluşması var. Geçerken de Kota-kun ile Eri-chan'ı bırakırız hem."

Iida'nın dediği ile Todoroki'de koltuktan kalktı. Kapıda hızlı bir vedalaşma gerçekleşirken 3 küçük çocuk koşarak gelmişlerdi yatak odasından.

"Gitmemiz lazım.Hadi, arkadaşınıza veda edin." dedi Uraraka kapı eşiğinde. Kota ve Eri suratlarını buruşturdular.

"Ama neden?! Ben biraz daha kalmak istiyorum! Lütfen!"

Kota'nın dediğini Eri destekledi ve gözlerini kocaman açarak iki elini yumruk yaparak heyecanlı bir şekilde salladı.

"Evet! Evet,lütfen Iida abi!"

Iida tam ağzını açmıştı ki Shoto söze atladı.

"Şimdilik gitmemiz gerek daha sonra tekrar geliriz."

Bunun üzerine 3 çocuğun da suratı düştü. Mutsuzlukla birbirlerine sarılarak vedalaştılar ve Kota ile Eri kırmızı ayakkabılarını giyerek dışarı çıktı. Kamizuki ise Midoriya'nın eşofmanına sardığı bir eliyle onu sımsıkı tutuyor diğer eliyle de arkadaşlarına el sallıyordu. Onları özleyecekti. Çok eğlenmişlerdi birlikte.

Herkes vedalaşıp Midoriya kapıyı kapattığında Kamizuki çocuğun eşofmanını çekiştirdi. Midoriya eğilip çocuğa baktığında Kamizuki kollarını uzatıp hemen ötesindeki yeşil saçlı oğlana sarıldı.

"Midoriya abi, bir daha ne zaman gelirler?"

Izuku afallayarak ellerini çocuğun sırtına koydu.

"Ne zaman istersen tekrar gelirler. Merak etme. "

Kamizuki kafasını salladı. Yeni arkadaşları olmayınca ev çok sessiz oluyordu hem. Şimdiden özlemişti onları. Midoriya çocuğun hissettiği yanlızlığı anladığında ona daha sıkı sarıldı. Biliyordu ki yanlızlık çeken sadece o değildi.

Kacchan ile mesajlaştıklarında çocuk normal halinden 10 kat kibar davranmıştı ve üstelik bugün buluşmaları konusunda ısrar etmişti. En sonunda saat çoktan akşam 8'i geçtiği için gece 12 olarak karar vermişlerdi.

Izuku sarılmayı bırakan ve yavaş adımlarla salona giren çocuğun esneyerek koltuğa uzandığını gördü. Battaniyesini üzerine çekerek yastığına kafasını yaslamış açık olan televizyondaki rastgele bir filmi izliyordu çocuk.