Chapter 58

165 10 10
                                    

...Και η Christ- ο Martinus ηταν εκει. Οχι. Η μηχανη σταματησε μπροστα στο σπιτι. Ακομα ημουν τρομοκρατημενη. Αραγε ανησυχησε ο Tinus για εμενα; Ολα λυθηκαν μ'ενα βλεμμα. Εβγαλα το κρανος και ειδα αυτα τα ηρεμα, καφε του ματια. Ηταν...αναστατωμενα. Ηταν ταραγμενος, ειχε ανησυχησει για εμενα. Καπου βαθυτερα στα ματια του, περα απο την ταραχη, μπορουσα να διακρυνω αγαπη. Ξαφνικα απλα τα ξεχασα ολα...


Μαμα: Nicole!!!

Ειδα την μαμα, η οποια με αγκαλιαζε. Εκλεισα τα ματια μου και προσπαθησα να συγκεντρωθω στα συναισθηματα που κατεκλειζαν την ατμοσφαιρα. Ακουσα τον μπαμπα που ολοκληρωσε την αγκαλια. Αναμνησεις απο Ελλαδα...αφου εμαθα για την Νορβηγια. Τοσος θυμος ειχε λυθει μετα απο μια αγκαλια. Τελικα η οικογενεια θεωρειται δεδομενη, ομως ειναι το καλυτερο πραγμα στη ζωη...

Μπαμπας: Μην το ξανακανεις ποτε αυτο αγαπη μου!!!

Εκεινη την στιγμη ακουσα την Christina να με φωναζει απο πισω...

Christina: Nicole!!!

Η Christina πηρε την θεση των γονειων μου. Ηρθε με τοση δυναμη που θα επεφτα. Για την αγαπη της ομως θα επεφτα οσες φορες χρειαζοταν για να κρατησει για παντα. Γιατι ηταν η καλυτερη μου φιλη...

Nicole: Κατσε καλε θα με ριξεις!

Χαμογελασα και μετα απο λιγο με αφησε...

Christina: Μην τυχον κακομοιρα μου μας το ξανακανεις, δεν ξερω κι εγω θα γινει!

Nicole: Υποσχομαι πως δεν θα το ξανακανω!

Μολις ειπα αυτη την φραση ειδα τον Marcus να ερχεται, ενω η Christina ειχε κανει ενα βημα πισω...

Marcus: Nicole!!!

Με αγκαλιασε τοσο σφιχτα που δεν μπορουσα να παρω ανασα...

Nicole: Marcus νομιζω πως θα σκασω!

Marcus: Sorry!

Εκανε πισω...

Marcus: Ανησυχησα τοσο πολυ! Γιατι εξαφανιστηκες ετσι ρε;;;

Nicole: Δεν ηθελα να τρομαξω κανεναν. Απλα χρειαζομουν λιγο χρονο για τον εαυτο μου.

Marcus: Ναι παρε εσυ χρονο οσο εμεις  παθαινουμε εγκεφαλικα!

Γελουσαμε ολοι εκεινη την στιγμη...

Try AgainWhere stories live. Discover now