Try Again

Chapter 46

...Ετσι κι αλλιως αυτο ειχα σκοπο να κανω...

[...]

Alex: Οκ...πολλα.

Nicole: Το ξερω. Τι να εκανα; Πως να σου τα πω ολα αυτα μεσα λιγες ωρες. Κατευθυαν. Ακομα δεν ηρθες θα σε πριξω με τα δικα μου.

Alex: Δεν με πριζεις. Θελω να μου μιλας.

Nicole: Καλα στο υποσχομαι. Πλεον θα στα λεω ολα. Οπως και να ειναι τα πραγματα...

Alex: Αντε μπραβο. Και πολυ το αργησες.

Nicole: Μην με μαλωνεις.

Ειπα με μια γλυκα/λυπημενη δηθεν φατσουλα.

Alex: Δεν σε μαλωνω αγαπη μου καλη αλλα και εγω στεναχωριεμαι, νιωθω πως με ξεχνας οταν δεν μου εμπιστευεσαι σε τετοια σημαντικα θεματα για την ζωη σου πλεον.

Nicole: Καλα ειπα συγνωμη. Τελειωσε αυτο το θεμα.

Alex: Ναι.

Αφου λοιπον εκλεισε αυτο το θεμα αρχισα να σκεφτομαι και το αλλο σημαντικο θεμα που με απασχολει. Θα δεχτει να παιξει τον πρωην μου για οσο μεινει; Θα δεχτει να πει τοσα ψεματα σε εναν ανθρωπο που δεν του φταιει σε τιποτα;

Nicole: Εμ...Alex. Θελω να σε ρωτησω κατι τελευταιο...

Alex: Πες μου.

Nicole: Να...τωρα που τα εμαθες ολα δεν μου ειπες, θα δεχτεις να κανεις τον πρωην μου για οσο μεινεις Νορβηγια;

Alex: Nicole, θα εκανα τα παντα για εσενα. Πιστευα πως το ηξερες και σου ηταν αυτονοητο πως θα σε βοηθησω σε οτι χρειαστεις, ακομα και σε αυτο που να σου πω την αληθεια δεν συμφωνω και πολυ.

Nicole: Δεν συμφωνεις;

Alex: Οχι, δεν συμφωνω. Δεν καταλαβαινω τον λογο να παιζεις θεατρο στον πρωην σου για να ζηλεψει και να τα βρειτε απο στιγμη που εχεις και εσυ δικιο απο την πλευρα σου στην ολη κατασταση. Ομως αφου το θεωρεις εσυ σωστο και δεχεσαι την κατασταση οπως εχει γινει αντι να πεις στον πρωην σου την αληθεια...δεν θα μπω στον κοπο να σου αλλαξω την γνωμη. Ξερεις εσυ τι κανεις στη ζωη σου...

Nicole: Ν-ναι ξερω.

Ψεματα. Δεν ξερω τι κανω στη ζωη μου. Η ζωη μου βγαζρι διλημματα κι εγω απλα περνω αποφασεις. Συνηθως τις λαθος...

Nicole: Μηπως θες να κοιμηθουμε; Θα εισαι κουρασμενος απο το ταξιδι.

Alex: Ναι, ειμαι. Ας κοιμηθουμε.

Ο Alex θα κοιμοταν κατω στροματσαδα. Εγω του ειπα να κοιμηθεις στο κρεβατι μου κι εγω κατω, αλλα αυτος επεμενε. Δεν ηθελε να με ξεβολεψει. Αυτος ειναι κολλητος...σκεφτεται και τον αλλο. Οχι σαν την Christina. Που σκεφτηκε μονο την πλευρα της, και το σοκ που περασε. Λες κι εμεις ειμαστε μια χαρα. Εμεις δεν εχουμε προβληματα! Αυτα σκεφτομουν και ξαπλωσα στο κρεβατι μου. Κοιμομουν γυρισμενη με πλατη στον Alex. Δεν ηθελα να με δει να κλαιω. Τι σκατα φιλη ειμαι; Γιατι κανω υποσχεσεις ενω δεν τις κραταω; Υποσχεθηκα να του λεω τα παντα, να του μιλαω ακομα και οταν δεν ειμαι καλα. Και τωρα...δεν αντεχω τη ζωη μου πια. Ολη αυτη η κατασταση με πνιγει. Μαλωμενη με την μονη φιλη μου και κολλητη στην Νορβηγια, μαλωμενη με το αγορι μου που εχει γινει πρωην αφου με χωρισε και εχω τον τοσο καιρο κολλητο μου ο οποιος συνηδητοποιω πως ειναι ερωτευμενος μαζι μου. Αν γινει τιποτα και χασω και τον Marcus...δεν εχω ζωη. Ειμαι ενα τιποτα χωρις τους ανθρωπους που κανουν τη ζωη μου να εχει νοημα. Ουφφ παλι τα σκεφτομαι...παλι. Καπως ετσι εκλεισα τα ματια μου και με δακρυα στα ματια με πηρε ο υπνος.