Try Again

Chapter 43

...Φυσικα την αγκαλιασα κι εγω. Την φιλησα στο μαγουλο και πριν φυγω γυρναω και της λεω...

Marcus: Κι οπως ειπαμε ε;. Ολα καλα θα πανε!

Εγνεψε θετικα...

Marcus: Τα λεμε.

Nicole: Γεια.

Βγηκα εξω κι εκλεισε την πορτα. Αρχισα να περπαταω για να γυρισω στο σπιτι. Εφτασα και ανοιξα την πορτα. Ειχε ησυχια. Μαλλον θα ελειπαν οι γονεις μας. Ανεβηκα της σκαλες και κατευθυνθηκα προς το δωματιο μου. Τοτε ετσι οπως περνουσα μπροστα απο το δωματιο του Martinus τον ακουω να λεει το ονομα μου...

Martinus: Marcus...

Κοιταζω απο την μισανοιχτη πορτα και βλεπω τον Martinus με μια περιεργη, λυπημενη εκφραση θα ελεγα, να με κοιταζει. Μαλλον η Jennifer ειχς φυγει, ηταν μονος του. Μου κανει μεγαλη εντυπωση που μου μιλησε και μαλιστα χωρις θυμο ή ειρωνια...

Marcus: Ελα αδερφε.

Τοτε σηκωνετε απο το κρεβατι του που ηταν καθισμενος και ερχεται κοντα μου. Κατευθυαν με αγκαλιασε! Στην αρχη ξαφνιαστηκα αλλα μετα ανταπεδωσα...

Martinus: Συγνωμη για την συμπεριφορα μου προς εσενα. Δεν μου εκανες τιποτα κι εγω σου φερομουν ετσι ψυχρα.

Μολις ακουσα το "...δεν μου εκανες τιποτα..." ενιωσα καπως. Ειχα τυψεις για το φιλι μου με την Nicole ακομα κι αν ηξερα πως δεν ηταν τιποτα. Δεν μιλησα ομως...

Marcus: Εγω συγνωμη που εξαιτιας της μαλακιας μου χωρισες κι εσυ με την Nicole...

Μολις το ειπα αυτο η εκφραση του αλλαξε. Σοβαρεψε...σβηστηκε το χαμογελο της συμφιλιωσης μας απο το προσωπο του. Ξεφυσηξε και μου μιλησε...

Martinus: Αυτο ειναι ενα τελειως αλλο θεμα. Δεν φταις εσυ, απλα μεσα απο αυτη την κατασταση καταλαβα κι εγω καποια πραγματα. Δεν θελω ομως το συζητησω αλλο αυτο το θεμα...

Marcus: Οκ...τι λες να παμε να παιξουμε ποδοσφαιρο; Αφου δεν εχουμε να κανουμε κατι, για την συμφιλιωση μας!

Martinus: Δικιο εχεις, παμε!

[...]

Αφου τελειωσαμε η ωρα ειχε παει 19:08. Ειπαμε να παμε καμια βολτα. Γυρισαμε σπιτι και καναμε μπανιο. Αλλαξαμε και φυγαμε...