Why Can't We Be? (Completed)

Chapter 41

'Kiely POV'

I was left kneeling down in ground while crying like a baby. I don't know what to do with Archer anymore. Kuya wants me to be serious on him, but how can I fvcking be serious kung ginagago niya ako.

Naramdaman ko ang kamay sa balikat ko saka inangatan ito ng tingin.

"Valerie"

Agad na napaupo si Valerie upang yakapin ako.

"I don't know what to do Valerie. I can't do this anymore"

Hinaplos niya ang buhok ko.

"Ssshhhhh, that's the consequences of being inlove. Accept the fact maaaring hindi talaga kayo pwede"

Umiling ako at muling isinubsob sa balikat ni Valerie ang mukha ko.

"No, Archer was meant for me"

"Let him choose Kiely and let him think, don't beg for him to choose you. We are we and we don't beg"

"Kiely umayos ka"

Bigla ay napalingon ako sa harap namin, Livvy.

Lumuhod si Livvy upang magpantay kaming tatlo at hinawi ang buhok ko

"Stop crying, mas nasasaktan din kami pagnakikita kang nasasaktan Kiely"

Hinawakan ko ang kamay ni Livvy gayon din siya.

"Stop begging for him to choose you. We aren't like that, we we're born to be chase not to beg"

"May mga Bagay na Hindi talaga pwede.
May mga bagay na kahit anong push mo, Hindi parin pwede.
May mga bagay na kahit gawin mo pa lahat-lahat Hindi parin pwede.
Pero Bakit nga ba?"-Mas lalo akong naluha sa sinabi ni Livvy.

"Why Can't We Be?"-tanong ko kahit na obvious na obvious na ang sagot

"Because he's too perfect for you"

Livvy was right. At alam ko na yun sa simula't sapol pa lang ng pakikipaglandian ko sa kanya.

Tumayo ako at inalalayan naman ni Valerie.

"Don't love him while you're lying Kiely, don't love him on a mistake. Tell him the truth he deserves the truth, because he deserves the true love not the fake love"

Umiling ako at natigil sa pag-iyak.

"How can I tell him? Na pinagpustahan lang natin siyang pa-ibigin habang ako Yong tanga na totoong nahulog sa kanya. I know it was a game at very start but I fall!"

"Nice game"

Bigla ay parang nanlamig ang buo kong Katawan pagkarinig sa Boses na yon.

"A-archer?"

"So, you was just playing all the time?"-Nakangising saad nito.

Bigla ulit akong kinabahan, at pilit na pinipigilan ang sarili kong wag ma iyak.

"Yes, it was all a game but my feelings was never been fake"

"Kasama ba yan sa pakikipaglaro mo sakin?"

Tiim bagang niya akong tiningan unti unting nagsilapitan ang kanyang mga barkada except for Dim he was not yet here.

Sinalubong ko ang matatalim niyang tingin, bakas ang galit sa kanyang mga mata, ngunit ang inaasahan kong makita sa kanyang mga mata ay dapat emosyon ng nasasaktan, ngunit ubod yata ako ng confident na nag-aakalang  minahal ng totoo ni Archer

"No, what you've hear right now was true. Oo at first it was just a game but right now it wasn't a game anymore, I won't kneel down in front of you begging for you to choose me, I won't cry that hard if I didn't loved you"

"Nice game, mukhang nahulaan mo na agad ang Plano namin umpisa pa lang"

Naguguluhan man ay taka ko siyang tiningnan. What is he trying to say?

"W-what do you mean?"

"Your playing? I'm playing too. If you plan this all? We plan this all too"

Kusang tumulo ang aking mga luha. Hindi ka pwedeng masaktan Kiely, kelan ka pa ba naging tanga? Sabi ko na sa sarili ko noon na hinding hindi ako iibig dahil sa alam kong ako lamang din ang masasaktan, sumugal ako dahil akala ko magiging masaya ako, sumugal akong magmahal kahit na takot ang nasa isipan ko na baka isang araw iiyak ako na parang baliw ng dahil sa lintik na pag-ibig. Sumugal ako ngunit sa pagsugal ko akibat nito ang aking pagsisisi na hindi ko lubos maisip na nagawa kong sumugal para sa taong hindi ko mawari kung totoo ang nararamdaman sa akin.

"Your game, My game"

Pinahid ko ang aking mga Luha at tiningnan sila isa isa. Kung plinano namin ang larong ito, mas plinano pala nila ito.

"Can't you get it from the very start Kiely? We hate girls, and no one can change us, so how come napaniwala kita?"

Mayabang na tanong niya, wala na ako na talaga ang talo sa larong to. Nong una pa naman akala ko si Archer ang magiging luhaan sa huli, ngunit mali pala ako.

"For all you've done, it was all a lie?"

Naglakas loob akong tanungin siya uli, nagbabakasaling sasabihin niya na naglalaro lang siya ngunit Mahal niya akong totoo ngunit mali na naman ako.

"Aangal ka? Bakit kelan ka nga ba din nagpakatotoo sakin?"

"Ngayon"-matigas kong aniya natigilan si Archer ngunit mabilis din siyang napangisi. Inisa isa ko ng tingin ang kanyang kasama from Demicco, Clark and Spenser.

Ngunit malalamig na titig lamang ang binibigay nila sa akin.

"The game is over, stop pretending that you love me even if you never love me"

Tagos sa puso ang sakit ng mga salita ni Archer, gusto kong sumigaw at murahin siya ngunit wala na akong lakas para gawin yon.

"Cause I never loved you too, never"

Mas lalong nanlabo ang aking paningin dahil sa walang humpay na pag-agos ng aking Luha.

Ayokong maniwala, nagkausap kami ni Spenser kanina ang Sabi niya choose Archer no matter what happened kaya kahit masakit sa ego ko, pipiliin at pipiliin ko si Archer, kung gusto niya akong maghabol sa kanya gagawin ko mapatawad niya lang ako.

Spenser doesn't know how to lie, at habang sinasabi niya ang mga salitang yon kanina I know Archer really loves me.

"Let's all stop this Kiely. Let's all cut our communications this all was just our plan to flirt you and to have scored in you"

Pinahid ko ang luha ko.

"I'm sorry Kiely"-saad ni Clark habang tinitigan ko siya nagkusa siyang yumuko at ayaw salubongin ang aking mga titig.

Clark never lied too, kaya Oo naniniwala akong pinaglaruan ako ni Archer ngunit hindi ako naniniwalang hindi niya ako minahal matapos lahat ng pinagsamahan namin at lahat ng mga nangyari saming dalawa.

Pagsinungalingan mo man ako ngunit  hindi yon rason para sukuan kita Archer.

I will chase you until you'll surrender to love me back again, because this is how Kiely fall in love.