SADECE EĞLENİYORUM

1.BÖLÜM: İlk Gün

Başlama tarihinizi alabilir miyim? ❤️✨

"Evet anne her şeyi aldım merak etme"

anneme her şeyi aldığımı ikna etmeye çalışsam da nafileydi. Gidiyoruz işte İstanbul'a o kalabalık şehre. Ama yine de oldukça heyecanlıyım. İçim kıpır kıpır ilk günün verdiği güzel bir heyecan var içimde annem son kez

"Selin kızım. Her şeyi aldığına eminsin değil mi?"

Son bir kez oflayarak

"evet anneciğim" dedim.

Ailemin tek çocuğuyum bir kardeş istedim ama zaten bende tüp bebek doğmuşum. Annem bir daha o kadar sancı çekemeyeceğini artık yaşının da bunu kaldırmacağını söylemişti. Ama daha çok gençti. 34 yaşında olsa da yapmak istemedi. Tek çocuk ve özellik tüp bebek olduğum için üstüme çok düşerlerdi. Annem ev hanımıydı. Babamınsa holdingi falan vardı işte öyle bir şeyler.

Şimdiyse İzmir'den gidiyoruz neden? Çünkü babam orada yeni ortağıyla başka bir holding kuracağını söyledi. Tabii itiraz edemedik. Buraya da yıllardır ortağı olan Metin amca bakıyordu. Biz gidince tüm işler de ona kalmıştı. Uzun uzun yollar gittik ama fazla sürmemişti sonuçta İstanbul'la İzmir'in arası kaç saatti ki.

Geldiğimizde nakliyeciler çoktan bizden önce gelmişti. Yataklar ve koltukları onlar getirmişti. Bizde geri kalan tüm eşyaları yerleştirmiştik. Tam olarak saat 14.30 gibi gelmiştik ve şuan saat 20.47 cidden ne kadar sürmüştü böyle. Her neyse. Tüm hazırlıklar bitince anneme bizim arabayı alacağımı biraz çevreyi tanımak istediğimi söylemiştim. İlk başta izin vermese de sonradan almıştım.

Araba için ehliyetim yoktu ama sürmeyi biliyordum. Evin yakınlarında biraz dolaştıktan sonra eve geri dönmeye karar vermiştim. Yeni evimizin iki yan sokağındayken önüme ultra mega yakışıklı biri çıkmıştı. Ama ben ona bakamadan neredeyse çarpma seviyesine gelince hızla durmaya çalışıp gözlerimi kapattım ve kafamı direksiyona dayadım. Neyse ki çarpmamıştım ama çocuk bana o kadar sinirli bakıyordu ki hızla araban çıktım.

"Az kalsın ölüyordum" dediğinde kekeleyerek "B...ben gerçekten ç..çok özür di...lerim" demiştim. Yanıma gelip baş parmağını salladı ve "bu burda bitmedi sindi bebek elbet karşılaşacağız dua et şuan işim var" Allah Allah sen dua et be gerizekalı. İçimdeki siniri içimde tutmaya çalıştığım sırada olduğumuz yerden uzaklaştı. Onun gitmesiyle bende hemen arabaya bindim. "Bo borodo botmodo sondo bobok" bak bak bak.

Eve gidene kadar kendi kendime söylensemde bizimkilere hiçbir şey çaktırmadan yemek yedim. Yemekten pek bir şey yemeden odama çıkıp kendimi yatağa attım. Yarın olacakları düşünmeye falan çalıştım sonra zaten ne olduğunu bile anlamadan uykuya dalmışım...

✨

Sabah kendi kendime kalkmıştım. Dünya'nın en tuhaf şeyi olabilir tarihe almam lazım bu günü. Kalktığım gibi banyoda elimi yüzümü yıkayıp odaya geri döndüm. Okulun formaları vardı yani serbest giyinmek yoktu. Haliyle formaları giyip mutfağa yöneldim. Annem çoktan uyanmış ve mükemmel bir kahvaltı hazırlamıştı. Hızla bir şeyler atıştırıp evden çıktım.

Yürüme mesafesiyle okula olan uzaklığımız 20 dakika kadar. Yürümeyi tercih edip okula adımladım. Telefonla ilgileniyordum. Aynı zamanda da okulun yol tarifine bakıyordum. Biraz sonra okula vardığımda neredeyse herkes bahçedeydi. Bir anda gözlerim onunla buluştu. Dün neredeyse çarpmak üzere olduğum çocukla. Hızla başımı eğdim saçlarım omuzlarımın biraz altına geldiğinden saçlarımdan beni görmemesini diledim ama sanırım kabul olmadı.

O ve başka birilerinin adımlarını duymamla hızımı arttırdım. "Koca gözlü kız" sanırım bana diyordu. Bakamazdım. Bakmadım da, ilerlerken birinin koşma seslerini duymamla olduğum yerde kalmam bir oldu. "Kaçma güzellik bu kadar korkmana ne gerek var" bu o değildi. Siyah saçlı, siyah gözlü, uzun, kaslı bir yapıya sahipti. Başka biriydi.

Onun kolumdan tutup sürüklemesiyle mecburiyetten de olsa yürümem gerekti. Beni o çocuğun yanına getirdiğinde korkudan bayılmak üzereydim ama yine de güçlü durmaya çalıştım. "Sana seninle karşılaşacağımızı söylemiştim dimi koca göz" başımı dikleştirip

"karşılaşırsak ne olur? Beni mi öldürürsün?"

Kızım nerden geliyor bu cesaret iç sesime hak verip gözlerimi ona çevirdim.

"Bana bak kızım! Bu cesaretin nereden geliyorsa onu geri yolla sinirlerimi bozmadan" derin bir nefes aldı ve tekrar bana döndü.

"Seninle uğraşacağız anlaşılan. Bu okuldan hiç mutlu gitmeyeceksin benden söylemesi" dedi. Ne dediğini anlamaya çalışarak ona baksam da söylediklerini söyledikten sonra çekip gitmişti. Olduğum yerde bir süre kalıp bende müdürün odasını bulmaya çalıştım.

En sonunda bulunca beni bir sınıfa götürdü. Gerçekten çok samimi bir müdürdü. "Geç kızım 12/D senin sınıfın" deyince başımla onaylayarak sınıfa girdim. Müdür de arkamdan sınıfa girmişti. Sınıfa ufak bir göz gezdirince yine onları görmüştüm. Çete gibi sürekli beraberler ama belli ki tüm kızlar o çocuğu seviyor. Hepsinin gözü onda.

Çocuk bana öyle bir gülüyor ki 'şimdi elime düştün' der gibi. Müdür bir şeyler söyleyip çıktığında hoca bana adımı söyleyip boş bir yere oturmamı söyledi. "Adım Selin" deyip boş olan yerlere baktım. Kısa saçlı bir kızın yanına oturdum. Kız elini uzatarak "Eda ben" dedi. Bende gülümseyerek "Selin" dedim.

El sıkışıp önümüze döndük. Tenefüs çaldığında o çocuk yanıma gelip "Demek hem aynı okulda hemde aynı sınıftayız. İyi bakalım. Daha iyi uğraşırız." Dedi. Benim de bir şey söylememe fırsat vermeden çekip gitti. Eda bana korkuyla baktı. "Yandın kızım sen. Başın belada kardeşim." Bana sarılmasıyla ne olduğunu anlamadım. "Ne oldu yine?" Sarılmayı bırakıp "Tabi sen yenisin tanımıyorsun. Bu çocuk Demir. Bu okulun en çok para bağışını o çocuk yapıyor" kafamı 'ne diyorsun' der gibi salladım.

"Ya işte böyle olunca okulda istediği gibi davranıyor zaten babasının en yakın arkadaşının okulu burası. Hiçbir hoca hiçbir şey demiyor bu çocuğa. Herkesi rezil ediyor, onlarla dalga geçiyor. Çok kötü davranıyor" dediklerine sinirle baktım. Ne olmuş yani en çok bağışı yapıyorsa? Bu istediği gibi davranmasına mı yol açıyor? Biraz daha Eda'yla konuşup konuyu kapattık. Sanırım benimle çok uğraşacak bunlar.

Yandın kızım sen...

Galiba çok haklısın iç ses...