SADECE EĞLENİYORUM

3.BÖLÜM: Nefret Ediyorum Sizden!

Demir'in beni sonunda o yerden çıkartmasıyla hızla sınıftan çantamı alıp bu lanet okuldan kurtuldum. Yürürken arkamdan birinin gelmesini hissetmemle daha hızlı adımladım. Daha fazla hızlanan arkamdaki kişiden rahatsız olduğumda arkamı dönmemle bir okul tişörtüyle karşılaşmam bir oldu.

"Korktun mu?" Demir'in sesi bu. Karşıma geçip kıs kıs gülüyordu. Cevap bile vermeden tekrar yürüdüm. O da peşimden geldi. Arkamı öfkeyle dönüp "ne diye takip ediyorsun beni?" Kaşlarını alayla çatarak "kızım sen kendini çok önemsiyorsun ben sana söyleyeyim. Evime gidiyorum ben" bende alayla kaşlarımı çatıp "arabasız mı?" Sinirle dudaklarını yaladı. "Arabamı evde bıraktım." Bir şey demeden önüme dönüp yürümeye devam ettim.

Kendi sokağıma girdiğimde o da aynı sokağa girdi. Cidden mi? Yalan söylediği ne kadar da belli? Kuşkuyla onu izledim. Önden gitmesi için beklesemde kıpırdamadı. "Yürü artık" bana seslenmesiyle ayaklarımı yere sürte sürte evin bahçesine girdim. Geri dönüp ona baktığımda geri dönmüştü. Biliyordum gerizekalı. Acaba aklından ne planlar kurmuştu da evimi bile öğrenmek için beni takip etmişti. Pislik herif.

Eve girip yemek yemeyeceğimi söyledim ve odama çıktım. Kendimi öylece yatağa attım. Gerçekten neden böyle bir şey yaptılar? Hala anlamlandıramıyorum.

✨

Sabah alarm çalmadan duyduğum annemin güzel sesiyle yatakta doğruldum. Hızla banyoya gidip rutin işlerimi halledip odaya geri döndüm. Bir süre ayılmaya çalışmak yerine odamı sanki ilk görüşümmüş gibi süzdüm. Sonra kıyafetlerimi giyindim. Kahvaltı edip evden çıktım.

Cidden ne kısa sürmüştü bu rutin işler. Her neyse okula istemeyerek gidiyordum çünkü yine bir şey yapmalarından korkuyordum. İlk dersin başlangıcına kadar onları hiç görmemiştim. Ders matematik ve ben matematikte iyi sayılır gibiyim sanki. Ders bitiminde sınıfta kalmaya karar kılarak çantamdan telefonumu çıkardım.

Bir süre sosyal medya da gezindikten sonra yanıma birinin oturduğunu hissetmemle hızla yan tarafıma döndüm. Demir? "Bugün için çok güzel planlarım var." Deyip sırıttı Allah'ın belası kim bilir neler planladı. Yerimden kalkıp gideceğim sırada Demir'in kolumu tutmasıyla yerime geri yapıştım.

"Ben gidiyorum zaten" deyip sırıtarak gitti. Ne olabilir en fazla? Eda bugün gelmemişti ve ben kendimi çok boş hissediyordum aynı zamanda hiç arkadaşım da yok çünkü YENİ geldim. Zil çalıp derse girdiğimizde sessizce dersleri dinledim.

✨

Çıkış ziline yaklaşık 5-10 dakika vardı. Hoca hazırlanmamız için süre verdiğinde çantamı toplayıp iki kolunu da tek omzuma taktım. Zil çaldığı gibi çıkmaya yeltendim fakat beni durduran bir kolla olduğum yerde kaldım. "Ne istiyorsun? bırak kolumu!" Demir benim söylenişlerimi dinlemeden kolumu daha da sıkı tuttu ve bu canımı fazlasıyla acıttı.

Acı içinde kıvranırken tüm sınıf çoktan dağılmıştı. Kimsenin beni duyacağı yoktu. "Makas" lütfen saçım olmasın lütfen saçımı kesmesinler lütfen. Uzatana kadar canım çıktı lütfen. "Gel bakalım" diyip beni öğretmen masasına uzatıp makası elime verdi. "Eteğini kes fazla kısa olmasın ama yamuk olsun!" Ne? Elime makası verip başımda toplandılar.

"Sen kesmezsen biz keseriz ve olmayacak yerlerine dokunmak zorunda kalırım" iğrençsin Demir. Gözlerim dolarken makasla okul eteğini kesmeye başladım. Keserken sürekli olarak gözümden damlalar düşüyordu. Biraz daha kestikten sonra Demir gülerek makası elimden aldı. "Daha fazla kesersen bu sefer olmayacak yerlerine başkaları da dokunacak" deyip çıktı.

"Nefret Ediyorum Sizden! Nefret" arkalarından bağırsam da duyduklarını hiç zannetmiyorum. Öğretmenler masasından kalkıp çantamı koluma taktım ağlayarak sınıftan çıktım. Okul hırkasını belime başlamıştım o bile eteğimden uzundu. Utanarak okuldan çıktım. Eve adımlarken ıssız bir sokaktan geçiyordum ve arkamda adım sesleri duymamla hızlandım.

Arkamdaki her kimse bana daha çok yaklaşıp duvara kıstırdı. Onu itip bağırmaya çalıştım ama kıpırdamadı. "Dur güzelim zorluk çıkarma" iyice yanaşıp hırkamı belimden çıkardı. Bir çığlık atıp gözlerimi hızlıca kapattım. Birden adamın önümden çekilmesiyle irkilerek gözlerimi açtım. Demir? Adamı öldüresiye döverken kolundan tutup kaldırdım. Adam tehdit ederek uzaklaştı

Demir'in omzuna yumruk yaptığım ellerimle sertçe vuruyordum. "Hepsi senin yüzünden pislik herif nefret ediyorum senden! Pislik hepsi senin yüzünden hepsi" kollarımdan tutarak bana sarıldı. Kendimi oracıkta o kadar güçsüz hissettim ki bayıldığımın farkına bile varmamıştım.

✨

Sabah aniden gelen bir baş ağrısıyla kalktığımda tanımadığım bir evde uyandığım için korkuyla etrafı süzdüm. Bir salonda uyumuştum. Dün olanlar aklıma gelince istemsizce kaşlarım çatılmıştı. Merdivenlerden gelen bir sesle başımı o yöne çevirdim "Sonunda kalktın koca göz" hiçbir şey demeden ayağa kalkıp çıkmak için hazırlandım. "Nereye?" Dik dik ona bakarken hala 'nereye?'diye sorabiliyor ya! "Hesap mı vermem gerek"

Kaşlarını çatıp sinirle bana baktı. "İyilik yapıyorum yine kötüyüm ya" çantamı koluma alarak onu takmadım tam kapıdan çıkarken "iyilik yaptığın zaman haber ver boşa gitmesin" demiştim. Kapıdan çıkıp o kısa (!) Okul eteğimle eve doğru yol aldım. Buraları tam bilmiyordum ama evimi bulabilmiştim. Yedek formalarımı giydim. Tabi bu sefer etek değil okulun pantalonunu giymiştim.

Evden çıkıp okula ilerledim. Girdiğimde bütün gözlerin bende gezindiğini gördüm. Bazıları alayla, bazıları acıyarak bakıyordu. Ne olduğuna anlam vermeye çalışırken arkamda Demir'in sesini duyup olduğum yerde kalmam bir oldu. "Okulun dedikodu sayfasına baksan iyi edersin dün gece koynumda iyi uyudun" deyip gülerek arkadaşlarıyla çekip gitti.

Telefonumu çıkartıp ne olduğunu anlamadan instagramdan okulun dedikodu sayfasına girdim. Demir'le sarmaş dolaş uyurken bir fotoğrafım manşet olmuştu. Ama ben... Hayır! ne? Ben ona sarılıyordum o da tek kolunu benim başımın altına koymuştu. Ve yataktaydık ama ben koltukta uyanmıştım. Bu kadar düşeceği aklıma bile gelmemişti. Okul kapısından girerken ona yüksek sesle seslenip beklemesini sağladım.

"Ne var?" Bakışlarında resmen boşluk vardı. Yanına kadar gidip sert bir tokat attım. "Neden böylesin ya? Neden böylesiniz? Söylesene Demir. Dur ben söyleyeyim sen hiç sevgi görmemişsin. Yeni gelen insanları kıskandığın için bu kadar kötüsün. O yüzden değil mi?" Kalumu sertçe kavrayarak bana sinirle baktı. "Bana bak senin canın daha fazla ceza istiyor anlaşılan" kolumun acısıyla gözlerimden birer damla yaş düşerken

"Ne yapabilirsin başka? Dün gece benim baygınlığımı kullandın be sen?" Diyebilmiştim. Ağlamam şiddetlenirken hiçbir şey demeden koşar adımlarla okuldan çıktım. Bir sokağa oturup ağlamaya devam ettim. Gözyaşları bir bir gözümü firar edercesine terk edince bundan sonrasında neler olacağını düşündüm. Bu ağlamamı daha da arttırdı çünkü. Belirsizlik vardı kafamın içinde.

Ne yapacaklar diye beynimin etini yerken birinin bana su şişesi uzattığını görüp oturuduğum kaldırımdan başımı yukarıya doğru kaldırdım...