Red Desire

Kabanata Labing-Walo

Kabanata 18
Proposal

Nakalulungkot isipin na mamayang gabi na ang flight namin ni Paris. Gusto ko lang i-enjoy ang natitirang oras namin dito. Ma-mimiss ko ang hotel na pinag-stayan namin. Pati na rin ang mga pinuntahan namin ni Paris. I gonna miss Seoul, Korea...

Naka-hawak ako sa braso niya habang naglalakad-lakad lang. Mas malamig ngayon kumpara nung pumunta kami upang mamasyal sa Palace.

Gusto ko siyang tanungin sa sinabi niya kagabi ngunit natatalot ako. Sino si Mixzy? May konekta ba yung narinig kong Mixzy dati sa mga kuya ko? I'm about to talk about Mixzy when Paris suddenly kissed me. Bigla ito bumulong sa akin, "Don't mind about sa sinabi ko kagabi. Uminom ako ng kunting wine kaya baka kung ano nang nasasabi ko." Parang nabasa niya ang aking isipan.

Hinayaan ko na lang siya at nag-isip ng malalim. Napabuntong-hiniga ako at saglit na sinilayan ang kalangitan.

"Paris" tawag ko sa kaniya. Kinagat nito ang kaniyang labi at saka tumingin sa akin. Pinagmasdan ko ang mukha nito. Shit! He's so damn hot! Nakikita ko sa kaniyang mga mata na may gusto itong sabihin ngunit hindi niya ito maituloy.

Ilang saglit pa ay hinawakan nito ang aking kamay. "Fraux, I love you..." nang akmang sasabihin ko rin sa kaniya na mahal ko siya ay bigla uli itong nagsalita. "Fraux, I love you but... ok remember this no matter what happened pag-balik natin sa Pilipinas, please sana hindi magbago yung pagmamahalan natin. Hindi na ako duwag ngayon Fraux, kailangan na nating sabihin sa mga kuya mo na were in a relationship. Gustong kong malaman ng buong mundo na ikaw lang ang mamahalin kong babae sa buong mundo..." ani nito at saka lumuhod sa harapan ko. I'm about to cry. Alam ko na 'tomg mga eksenang 'to.

Naluluha na rin si Paris habang may nilabas itong maliit na box sa bulsa nito. "Fraux, Will you be my wife for the rest of life?" Paluha nitong sambit. Kanina lang ay kaming dalawa lang nandito, ngayon ay may mga tao na rin nag-titinginan sa amin. Hindi ko in-eexpect na mag-propropose pala siya sa akin ngayon. Pero pano ang mga kuya ko? Lagi ko na lang silang iniisip. Lagi ko na lang silang sinusunod. But this time, hindi ko na hahayaang pati sarili kong love life ay maapektuhan.

Pinatayo ko si Paris na kanina pa naghihintay sa sagot ko. Bigla naman tumingin si Paris sa gilid na halatang pinag-planuhan niya lahat ito. May dalang red roses ang lalaki at iniabot kay Paris. Naririnig ko rin ang mga hiyawan ng mga tao. Say yes! Say yes! Say yes! Paulit-ulit na naririnig ko.

"Paris Fritz Hyun" napisinghap ako habang binibigkas ang pangalan nito. "Yes, I will marry you" ani ko at hinalikan siya sa labi. Mas lalong lumakas ang hiyawan ng mga tao kumpara kanina. May mga kinikilig sa pangyayari.

Hinawakan ni Paris ang kamay ko at isinuot ang singsing sa aking palasing-singan. "Gorgeous" mahinang sambit nito. Niyakap ko siya at bumulong sa kaniyng tainga. "So, matagal mo na pala itong pinag-isipan ha. But I'm also thankful Paris" ani ko.

~~~~~~~~

NAKABALIK na kami sa Pilipinas. It's all worth it. Ang pagpunta namin sa bansang Korea ang pinaka-magandang nangyari sa buhay ko.

Sabay kaming pumasok ng bahay. Nagulat ako dahil nakabukas ang ilaw ng bahay. May magnanakaw siguro? Eh pano sila makakapasok? Ako at ang mga kuya ko lang naman ang may susi ng bahay.

I'm about to open our house. "Mga kuya, kala ko po ba sa ibang araw pa ang dati-" isang malakas na sampal ang pinakawalan ni kuya Dane sa akin. "Hinia! What's this all about? Bakit hawak mo ang kamay ni Paris? Are you guys together?!" Malakas na sambit nito.

Hindi ko siya inimikan. Ni isang salita ay walang lumabas sa bunganga ko. "Yes kuya! Engage na ako kay Paris! And you know him pala?" Pagmamaktol ko sa kaniya na siyang kinainis niya at kumawala ng ikalawang sampal. Napahawak ako sa pisngi ko. Sobrang sakit at ang hapdi na.

Nakahawak lang si Paris sa akin ngunit sasampalin uli ako ni kuya Dane sa kabila kong pisngi ng pinigilan siya ni Paris. "Stop it!" Ani Paris.

"Stop it?! Ikaw nga ang sumira sa buhay namin!" Sigaw ni kuya Dane habang si kuya Archie naman ay pinapaalis na ng bahay si Paris. Wala akong magawa nung oras na iyon. Hindi ko kayang maipagtanggol si Paris. Gulong-gulo ang isipan ko ngunit ang puso ko ay si Paris pa rin ang laman.

DALI-DALI akong umakyat papuntang kwarto ko. Ni-lock ko ang pinto at nag-umpisa ng tumulo ang mga luha ko. Ano bang sabi ni kuya Dane kanina? Si Paris ang sumira ng buhay namin? Panong kilala nila si Paris? Maraming mga tanong ang gumugulo sa isipan ko ngayon. Gusto ko na lang itulog ang mga nangyayri ngayon. Yes, tama nga sila sa kasabihan na kapag masaya ka ay may kabaliktaran naman itong may hindi magandang mangyayari.

~~~~~~~~

Lahat siguro ng naririto sa mundo ay may ibig sabihin. Lahat tayo ay may kailangan gawin. Pero bakit ako lang ang dapat mag-bayad sa mga kasalanan ko? Hindi lang naman ako ang may kasalanan. There are times na sana hindi na lang ako pinanganak. Sana hindi na lang ako naging parte ng pamilyang 'to.

Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. Nananaginip nanaman ako ng isang babae na umiiyak at sa tingin ko ay ka-edad ko lang siya. Hindi ko maaninag ang mukha niya.

"Shell..." isang boses ang narinig kong tumatawag sa pangalan ko.

Pinagbuksan ko ang pinto ng kwarto ko at saka kusa na lang yumakap ang mga kamay ko kay kuya Archie. Ni walang bakas ng galit sa mga mata ni kuya Archie.

"Are you ok?" Tanong ni kuya habang pinapatahan ako sa pag-iyak. "If you're not ok feel free to consult me. And buy the way pala may sasabihin kami sa'yo mamaya" dag-dag nito.

"Mag-papahinga lang po uli ako kuya" ani ko at saka ini-lock ang pinto ng kwarto ko. Kahit na nakaidlip na ako kanina ay parang nanghihuna pa rin ako. Nakakapang-hinayang lang. Dapat masaya kami ngayon ni Paris eh. Pero sa isang iglap nawala ang lahat ng iyon. Sinisisi ko pa rin ang mga kuya ko hanggang ngayon.

Paris P.O.V.

I'm sorry Fraux... I thought sapat na ang mga gunawa ko. Pero nung nakita kita kanina, sorbang nainis ako sa sarili ko. Siguro nga kailangan muna kita i-give up.

Kung naririnig mo lang sana ako ngayon...

Kung maayos lang sana ang mga ito...

Nung una palang sana ay sinabi ko na sa'yo ang totoo...

I'm sorry Fraux...

I'm sorry...

Time will come maiintindihan mo rin ako...

Time will come you wouldn't regret na naging tayo...

Time will come...