Kabanata Labing-Pito

2 1 0
                                    

Kabanata 17
Secrets (second night)

Nakabihis na kami ni Paris at ready na pumasyal pero bago yun ay kumain muna kami at nagikot-ikot saglit sa hotel. Napakalawak talaga dito.

May nakasalubong kaming isang babae na sa tingin ko ay isang korean. Ngumiti ito sa akin kaya ngumiti rin ako. Naka-holding hands kami ni Paris at nakita iyon ng babae kaya nagtanong ito.

"Paris!" Ani nito.

Ngumiti lang si Paris at halata sa mukha niya na tinititigan nito ang babae.

"Uhm... Do I know you?" Ani ni Paris sa babae at saka napakamot sa ulo.

"Ne, chonun Nyhae Lee immida" ani nito. (Yes, My name is Nhya Lee.

"Hindi mo na ba ako nakikilala?" ani nito. Natulala ako dahil alam niyang mag-tagalog.

"Sorry, na-" pinutol ni Nyhae ang pag-uusap bagkus ay tumingin sa akin.

Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa. "I thought kayo pa rin ni Mixzy" ani nito na para bang takang-taka.

"Sino si Mixzy?" Tanong ko kay Paris ngunit wala ni isang salita ang lumabas sa kaniyang bibig.

Hinila ako ni Paris at tumungo na kami sa labas habang si Nyhae ay naiwan nakatayo sa kinaroroonan namin kanina.

"I don't know who's her" walang emosyon nitong sambit.

Hindi ko na lang iyon pinansin. Pumunta kami sa Gyeongbokgung Palace na kung saan pinakapinupuntahan ng mga turista.

Naglakad-lakad kami ni Paris at nilibot ang paligid. Maraming nagpapa-picture. May mga pinoy rin na naririto.

Sabi ni Paris na ang Gyeongbokgung Palace ay isang main royal palace of Joseon Dynasty. 1395 ng itinayo ang nasabing istraktura. It was the largest of the Five Grand Palaces na itinayo ng Joseon Dynasty. Ang Gyeongbokgung ang tinaguriang tahanan ng mga Kings of the Joseon Dynasty, ang Kings' households, pati na rin ang government of Joseon.

Nakatutuwang isipin na nasa harapan ko na ngayon ang tahanan ng mga Kings of the Joseon Dynasty. Inilabas ko ang dala kong camera at ngunit nakalimutan ko itong i-charge kaya naman sa cp na lang ni Paris ako nagpa-picture. Nakalimutan ko din kasing dalhin ang phone ko at naiwan sa isa kong bag na nasa hotel.

Paris kissed me in my lips and he suddenly captured that moment. Pinicturan niya rin ako ng solo at pinicturan ko rin siya solo. May isa namang bakanteng upuan roon kaya nagpa-picture kami ni Paris roon.

Pumunta kami sa pinakamapalapit na restaurant at doon kumain. Pagkatapos ay nagikot-ikot kami sa market. Marami silang itinitindang iba't ibang pagkain na ngayon ko lang nakita.

NAKABALIK na kami sa hotel at marami kaming napamili ni Paris na iba't ibang uri ng pagkain. Hindi na ako kumain ng gabi kasi nabusog na ako sa mga pa-free taste na binigay nila sa market.

Kumain lang kami ni Paris ng biscuits. May inilabas itong isang wine. Wine na kung saan siya ang nag-palasing sa akin dati sa isang fancy restaurant na pinuntahan namin ni Paris.

"Let's play a game" anito habang kumuha ng dalawang baso.

"Anong game?" Pagtataray kong ani.

"Never have I've ever been" aniya.

Napailing na lang ako. "Pano naman yun?" Sambit ko.

"Halimbawa, never have I've ever been kissed by someone nung hindi pa tayo. Kung yes ang sagot mo iinumin mo yung wine at kapag hindi naman edi next question" paliwanag nito.

"My turn" ani ko.

"Never have I've ever been kissed in my neck nung hindi pa tayo" ani ko.

"Nope, never... My turn now. Never have I've ever been slapped by someone" ani nito.

Ininom ko na lang ang wine at saka naman ngumisi sa akin si Paris. Medyo nanlalabo ang paningin ko ngunit itinuloy ko parin.

"Ne-ve-r ha-ve I'v-e ev-er be-e-n" saglit akong napaisip at hindi ko na talaga kaya. Madali akong malasing at si Paris ay halata na niyang nahihilo ako. Napahawak ako sa ulo ko at intinuloy ang sasabihin ko ngunit may sinabi uli si Paris. "You losed Faux, You're very drunk" anito.

"Yah, I admit it. Now what's the punishment? And what's your prize? How much money will I gave you?" Tanong ko.

"Well, actually... Ayoko ng pera..." napangisi ito at nakatitig sa mga mata ko. Napa-kagat labi siya at tumayo sa kinauupuan namin at saka niya ako inalalayang tumayo. "Ikaw ang gusto kong prize Fraux" he whispered.

"Not now Paris, nahihilo ako at isa pa nilalamig ako" palusot ko ngunit hindi ito nagpatinag sa anumang palusot ko. "Edi papainitin natin ang gabi" ani nito at binuhat ako papuntang kama. "Paris..." ani ko ngunit hindi niya ako pinapakinggan. Naramdaman ko lang ang init ng katawan nito na lumapat sa akin.

Nakikita ko sa paningin ko si Paris. Naka-hubad ito ngunit hindi ko na lang siya pinansin. Hinalikan niya ako ngunit hindi ako tumugon. "I'm sorry Paris... I can't" malamig at walang emosyon kong sabi.

Pumunta ito saglit sa cr upang isuot ang mga damit nito at saka tumabi sa akin. Hinalikan niya ako sa noo at pisngi ko. Nakatulog na ako ngunit narinig ko ang huli nitong sambit bago pumikit ang aking mata.

"Kalimutan mo na si Mixzy. Alam kong may tanong pa rin sa iyong utak at puso na bumabagabag. Hindi ko na kailangan ungkatin pa ang nakaraan. Ikaw ang mahal ko Fraux. Ikaw ang gusto kong makasama hanggang sa pagtanda. Sana maintindihan mo 'ko. Hindi ko ginusto ang nangyari dati. Naging duwag ako, hinayaan kong mapalayo ako sa pinakamamahal kong babae. Wala akong nagawa para maipagtanggol siya. I'm not a kid anymore Fraux, kayang-kaya na kitang ipagtanggol ngayon. I will be your hero and your korean knight and shining armour... No need mo pang malaman ang sekreto. Darating ang araw na maiintindihan mo rin ako. I love you Fraux. "














Hi peps! Habang sinusulat ko ang chapter na 'to naiiyak ako. Fraux told me na mahirap magmahal pero mas mahirap kapag ang taong mahal mo ay hindi mo pa lubusan kilala, just like Paris.

What if nalaman mo yung pagkatao niya? What if may mali? Kailangan pa ba talagang malaman ang mga sekretong matagal ng hindi nakatago? Pano kung may masaktan? Pano kung pati sariling mong pagkatao ay hindi mo pa lubusang kilala? Pano maitatama ang maling ginawa mo?

Proceed to next chapter 👉Thank you sa mga readers ko❣️ Stay safe and God bless😇

Red DesireTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon