sen bu çocuktan nasıl ayrıldın lan gerizekalı / hyunsung

•}[17]{•

05062020 ~ 2039

~~~

"Artık yurtta kalmanı istemiyoruz. Herkes neden evde kalmadığını soruyor Hyunjin. Milletin diline dolanmak istemiyoruz."

"Ve sonra o yarım akıllıyı beni aldatırken gördüm! Tanrım düşünebiliyor musun? Resmen çıldıracaktım."

"Bize katil demeye ne zaman son vereceksin? Bizi suçluyorsun ama bunların hepsini senin için yapıyorsak kendini de suçlaman gerekir."

"Şimdi de geçmiş karşıma onu affetmemi söylüyor. Aptal."

"Ne zamana kadar bu şekilde devam edeceksin? Biz sana izin verdiğimiz için şu an bunları yapabiliyorsun. Bunu unutma ve sabrımızı taşırmayı bırak."

"Ama ona ne yapacağımı çok iyi biliyorum. Bana yaşattıklarının intikamını alacağım ondan."

"Yediğin dayaklar seni hiçbir zaman adam etmeyecek değil mi? Etrafına bak. Bizden başka kimin var? Anne ve babandan utanıyorsun fakat senin yanında bizden başka kimse yok. Yalnızsın Hyunjin. Ne zamana kadar direneceksin? Tüm servetimizi bu işe borçluyuz anlıyor musun? "

"Ama ne var biliyor musun? Seviyorum. Belki de kıyamam bilmiyorum. Ah aklım çok karışık. Bundan başka büyük dert dinlememişsindir emin ol."

"Sana baktığımda bizi görüyorum Hyunjin. Çünkü seni bu şekilde yetiştirdik."

"Hey?"

"Sonun bizimkinden farklı olmayacak. Buna allışsan ve  yanında bizden başka kimsenin olmadığını bilsen iyi edersin."

"Tanrı aşkına! Dinlemiyor musun beni!"

Hyunjin irkilerek yanındaki kıza baktı.

"Ne?"

"Bizden başka kimsen yok."

"Bizden başka kimsen yok."

"Bizden başka kimsen yok."

~~~

"Seungyoun çağırıyor. Bizi."

Önümde cebelleştiğim, ve tüm odağımı verdiğim matematik testinden kafamı kaldırmanın tek nedeni Jisung'un sesisini duymuş olmamdı.

Kaşlarım hafifçe çatılırken söylediği şeyi henüz kavrayabilmiştim.
Seungyoun neden hep peşimizdeydi?

"Şüpheleniyor. İlişkimizden yani. Sanırım kırdığımız bir kaç pot yeni yeni aklına düştü. Birbirimizin dosyalarını çalmamız gibi. Yani mantık çerçevesinde baktığımızda haklı durumuna düşüyor.
Buna nasıl bir yalan uyduracağız?"

Kurduğu uzun cümleyle kafamı test kitabıma gömmüştüm.
O gün yaptığım açıklamadan ben bile tatmin olmuşkem Seungyoun hala neden kurcalayıp duruyordu?

Düşündüğüm tonlarca şey varken bunu da ek olarak yük ediniyordum.

"Bugün işler pek yolunda gitmedi galiba."

"Hm. Bacağıma en setinden güzel bir tekme bile yedim hatta."

"Ben yokum diye olmuştur."

"Tabii. Kesin."

"Ağrıyor mu?"

"Hayır."

Sohbeti devam ettirecek enerjinin hepsini iki saatimi verdiğim matematik problemine harcadığımdan kısa kesmiştim. Jisung'un da uzatmaya pek hevesi yokmuş gibiydi.

Aslında uzatsa da sorun olmazdı. Dinlerken rahatsız olmadığım tek kişi oydu.
Jisung'a teşekkür etmeliydim ama bunu nasıl yapacağımı bir türlü bulamıyordum. Yaptıklarını öyle herkes yapar mıydı bilmiyorum ama beni dinlemesi dahi ona teşekkür etmem için en büyük nedenlerden biri olmalıydı.

"Geliyor musun?"

"İstemiyorum. Hyunjin ders çalışıyor de."

"Diyemem. Sen gitmiyorsan ben hiç gitmiyorum çünkü. "

Neden gitmiyordu ki? Seungyoun böyle yaparsak daha çok üzerimize gelirdi.
İstemeyerek de olsa yapıştığım sandalyeden ayırabildiğimde bedenimi, elimdeki kalemi bırakma gereksinimi duymadan bana gülümseyen Jisung'a dönmüştüm.

"Ona çaktırmamak için o şekilde davrandığımızı söyleyelim sonra da gidelim."

Gülüp kafasıyla onayladı beni. Halinden epey memnunmuş gibi görünüyordu ve bu tuhaftı.

"Önden buyur."

~~~

"Bence bir daha ev izinlerini kullanmamalısın."

Jisung yanımda öylece yürürken omuz silktim.
Keyfimden gittiğim söylenemezdi.
Seungyoun'u ikna etmek için attığımız kırk takladan sonra da konuşacak halim hiç yoktu.

"Çünkü evden döndüğün zaman eski haline dönmen bir haftanı alıyor. Mala bağlıyorsun."

Neden bu kadar çok düşünüyordu?

"Peki bundan sanane?"

"Yazıklar olsun. Yanında olup iyiliğini düşünmekte suç olmuş."

"Yanında bizden başka kimse yok."

~~~
06062020 ~ 1513
Syglr
Svglr

Yeter artık suyu çıktı bu ficin iki bölüme final yapmazsam suratıma tükürün👌🏻