sen bu çocuktan nasıl ayrıldın lan gerizekalı / hyunsung

•}[06]{•

26052020 ~ 1524

~~~

"Yerde uzanma çeker seni içine."

"Bırak çeksin."

Hyunjin rehberlikçinin sınıfına giden yolda gördüğü bedene hitaben konuşurken dayak yediği belli olan Jisung'un yanına çökerek bileğinden tutup doğrulmasına yardımcı olmuştu.

Jisung'un hiç itiraz edesi yoktu. Hyunjin denen varlık arada insan olduğunu hatırlıyordu işte.

Bileğinden tutan gençten destek alarak doğulurken acı içinde karnını tutmuş ve sırtını duvara yaslayabilmişti.

"Revire gidelim mi?"

Hyunjin Jisung'un neden dayak yediğini bilmiyordu. Bu sinir tip kim bilir yine kimlere bulaşmıştı.
İşin ucunda Hyunjin'in başının yanıp yanmaması vardı. Bu yüzden sinir olsa bile Jisung'u gözünün önünden ayırmamalıydı.

"Hayır. Küçük bir hoş geldin dayağı yemişim yalnızca. Küçük ama bak.
İki saattir yerden kalkamıyorum ve küçük diyorlar."

Acı içinde kıpırdanırken çocuk gibi söylenmişti.

"Ne biçim karşılama bu anasını satayım..."

Hyunjin kahkaha atarak dünyanın en haklı isyanında bulunan gencin patlamış kaşını örten saçlarını çekerek yarasına bakmıştı.

O kadar büyük olmasada acıttığı belliydi.

"O herkese var... Üzgünüm kaçamazsın bundan."

Jisung göz devirirken Hyunjin'in elini çekip acı içerisinde ayaklanmıştı. Zaten canı yanıyordu. Hyunjin'in karşısında gülüp eğlenmekten başka yaptığı şey yoktu ve cidden sinirleri bozulmuştu.

"Hyunjin! Sabahtan beri her yerde seni arıyorum!"

Rehber öğretmeninin sesiyle kaşları çatık bedene dönmüştü her ikiside.
Hocanın geldiği iyi mi olmuştu yoksa kötü mü pek emin olamasalarda eğilerek selam vermişlerdi.

Genç rehber öğretmeni, gözlüklerini düzelterek Hyunjin dışında fark ettiği diğer öğrencisine hayret içerisinde bakmıştı.

Diğer öğretmenlere kıyasla daha yakışıklı ve güzel bir yüze sahipti.
Giydiği gömlek ve pantolonun içerisinde modelleri andıran bir duruşu vardı.

Hızlı adımlarla Jisung'un yanına ilerlerken Hyunjin'de ayaklanmıştı.

"Senin bu halin ne?"

Jisung'un yanıt vermesine izin vermeden Hyunjin'e bakmaya başlamıştı genç öğretmen.
Öğrencileriyle arasında saçma bir bağ vardı.

Şüphesiz en sevilen ve kafa dengi öğretmenlerden biriydi. Hyunjin bir tek öğretmen Cho ile iyi anlaşırdı.

"Sen mi dövdün yoksa?"

"Ne münasebet? Yardımcı oluyordum arkadaşa."

Gülerek Jisung'u dürtüp ona destek çıkmasını istemiş ve Jisung halsiz haliyle sadece kafasını sallamakla yetinmişti. Bu haliyle bile millete yardım ettiğini anası görse duygulanır ağlardı.

"Pekala. Yeni gelen öğrencisin sen değil mi?"

Hyunjin onun yerine onayladı öğretmenini. Bay Cho onları tutmadan çekip gitmek istiyordu fakat öğretmeni, ikiliyi pekte bırakacakmış gibi görünmüyordu.

Aklından bir kaç şey planlayıp arkadaşlarını döven belalı öğrencilerini nasıl bulacağını düşündükten sonra Hyunjin'e odasının anahtarını verip konuşmuştu.