Ήχος ξυπνητήρι
.
.
Το άκουγα και για ακόμη μια φορά είχα τα νεύρα μου. Παρακαλουσα τον εγκέφαλο μου να δώσει μυνημα να σηκωθώ. Αλλά από την βλέπω πάλι τα ίδια. Φουριοζα μπαίνει στο δωμάτιο η μητέρα μου. Χαα ναι η μητέρα μου. Κυρία πρώτη κλάσεως. Πάντα ήθελε να έχει τα πάντα. Αυτό είναι άλλη υπόθεση και δν θα κάτσω τωρα πρωί πρωί να το αναλύσω.
Μετά από λίγο σηκώθηκα. Έτρεξα θα μπορούσα να πω προς το μπάνιο. Μπήκα έκλεισα την πόρτα και τα πόδια μου "έσπασαν" με αποτέλεσμα να βρίσκομαι στο πάτωμα για χιλιοστή φορά....
Γαμωτο φωνάζω και συγχιζομαι πρωι πρωί
Μαμάαααα ουρλιαζω και έρχεται μια από της υπηρετριες.
Κυρία η μητέρα σας είναι απασχολημένη πείτε μου εμένα.
Πρώτον μην με λέτε κυρία δν είμαι 70
χρόνων και δεύτερον μην μου μιλάτε στο πληθυντικό. Είμαι μικρότερη σας.
Σας παρακαλώ βοηθήστε με να σηκωθώ με ξαναέπιασα το πόδι μου.
Ααα ξέχασα να σου πω. Είμαι η γνωστή Αφροδίτη. Της οικογένειας Χατζηαλεξανδου.
Από ότι κατάλαβενετε είμαστε ματσωμενοι. Εγώ ως Αφροδίτη δν το γουστάρω καθόλου το ρευστό. Καλύτερα φτωχός και καλή καρδιά πάρα πλούσιος.....
Ναι τέλος πάντων είμαι 17 και θα μπορούσα να πω λίγο ποιο νορμάλ από την οικογένεια μου. Η οποία αποτελείται από εμένα την μάνα μου και τον πατέρα μου. Μια νορμάλ οικογένεια οπααααα. Κάτσε γράφω νορμάλ οικογένεια και γελάει η θεωρία της. Τέλος πάντων.
Είναι 17 μου αρέσει το ποδοσφαιρο. Έλα νταξει μεταξύ μας. Δν το περίμενες ποτέ μια Χατζηαλεξανδου να γης αρέσει το ποδόσφαιρο και όχι κάποια τέχνη.
Μένω Αθήνα αλλά οι γονείς. Τι οι γονείς μου δηλαδή. Ο πατέρας μου αποφάσισε να μετακομίσουμε Κρήτη. Ποτε δν το κατάλαβα αυτόν τον άνθρωπο όσο κοντά και να είμαστε πάντα θα κάνει κάτι να σε έκπληξη. Γενικότερα από τη κατάλαβες εάν δν κάνω την επανάσταση μου δν ησυχαζω. Σε κάποιους μπορεί να φανεί κάπως σε κάποιους άλλους όχι. Άνοιξα την εραστεια πόρτα από το δωματιακι με τα ρούχα μου και μπήκα μέσα. Άρχισα να μαζευω τα ρούχα μου. Βλέπεις βθαζοντουσαν οι δικοί μου να φύγουν. Τεσπα κάθομαι και ασχολούμαι.
