Γιατι σε εμένα θεέ μου αναφωνιζω έχοντας γίνει κόκκινη από τα νεύρα μου. Επερνα βαθιές ανάσες και προσπαθούσα να ηρεμισω. Μα να μου κλέψουν το κινητό. Λες και κρύβω τα στοιχεία του κράτους εκεί. Έχουν φύγει και οι γονείς μου. Τέλειαααα. Μόνη σε ένας ξένο μέρος χωρίς κινητό με 1 βαλίτσα και τους γονείς μου να κατευθεινονται προς το σπίτι. Δν μου κάνει εντύπωση που δν πρόσεξαν ότι έλειπα. Βέβαιααα εάν δν έχει και τις 500 βαλίτσες η μαμά μου δν θα έφευγε από το σπίτι. Τώρα που λείπω εγώ γραμμένη με έχουν. Προχώρησα λίγο ακόμα ώσπου έφυγα από το λιμάνι. Κατέληξα σε μια καφετέρια με την βαλίτσα "αγκαλιά". Ευχαριστώ λεω μόλις μου φέρνουν το καφέ μου. Είχα τόσα νεύρα και τόσο άγχος που τελείωσα έναν φρεντο σε χρόνο ντετε. Προσπαθώ να ξαχασω πως με ξέχασε η ίδια μου η μάνα στο λιμάνι και αρχίζω να σκέφτομαι τρόπους να επικοινωνήσω με τον πατέρα μου. Δυστυχώς η ευτυχώς μόνο με αυτόν συνενοουμε. Είχε πέσει νεκρά σε όλο το μαγαζί και ντρεπόμουν να πάω να ζητήσω τηλέφωνο στο μπαρ.
Σε λιγότερο από 5 λεπτά μια παρέα από 8 - 9 άτομα γέμισε το χώρο με τις φωνές τους. Οπααααα μαλακά κάτσε λίγο. Ο ξεδελφος μου ο Αλέξης είναι αυτός. Αχχ θεέ μου γιατί σε εμένα. Για να σου δώσω να καταλάβεις λοιπόν. Είχαμε ξαναέρθει Κρήτη αλλά τότε πρέπει να ήμουν ποιο μικρή. Πήγαμε λοιπόν να μείνουμε στην θεία μου την Αλεξάνδρα. Την μαμά του Αλέξη. Είναι μια πολύ συμπαθητική γυναίκα. Την αγαπώ πάρα πολύ. Και θα τολμούσα να πω πως μόνο αυτή με καταλάβενει.
Εντιθετος ο γιος της είναι το ποιο μαμουχαλο γομάρι που έχω ξαναδεί στην ζωή μου. Δν λέω αίμα μου. Αλλά τέτοια γαϊδούρια ρε παιδάκι μου δν έχω ξαναδεί.
Πέρασε από το μυαλό μου η περίπτωση να του ζητήσω το κινητό αλλά είμαι σίγουρη πως θα με περάσει από ανάκριση και είναι το τελευταίο πράγμα που θελω αυτήν την στιγμή.
Έπρεπε να φύγω όπως ήμουν. Σηκώθηκα σιγά σιγά. Άφησα ένα πενταευρο στο τραπέζι και προσπάθησα να φυγω
Αφροδίτη, ξαδέλφουλα. Ακουστείκε η φωνή του Αλέξη από πίσω. Με έπιασε ένα κρύος ιδρώτας που άνετα θα μπορούσα να πω πως θα έπεφτα κάτω σε λίγο.
Οχι ρε πουστη μου σκεφτικα. Φόρεσα ένα από τα ποιο ψεύτικα χαμόγελα μου και γύρισα βάζοντας μια τουφα από τα σγουρά μαλλιά μου πίσω από το αυτι μου.....
Αλέξη ξαδέλφουλη μου τι κάνεις. Είπα καθώς πλησίαζαν προς το μέρος του.
Αλ:καλά είμαι εσύ. Τι κάνεις στο Ηράκλειο τωρα εσύ υποτίθεται πως είσαι Αθήνα.
Α:Αλέξη ζωή μου σου έχω μάλλον κακά μαντατα(καλά μαλάκα έτσι και με πιάσει το κρητικό μου γκρεμιζω βουνά και ρουφαω θαλλασες. Τα πρόστυχα μυαλά αλλού)
Μετακομίζω εδώ στο Ηράκλειο. Και μάντεψε κάτι μου έκλεψαν το κινητό. Και επειδη οι γονείς μου έφυγαν. Μπορώ σε παρακαλώ πολύ πολύ αγαπημένε μου ξαδελφουλη να τους πάρω ένα τηλέφωνο.
Αλ:δυστυχώς πολύ αγαπημένη μου ξαδέλφουλα δν έχω κάρτα τι κρίμα μωρέ μωρεε. Είπε με υφακι. Γύρισα και πήγα να φύγω.
Εχω εγώ κάρτα είπε ένα σχετικά κοντουλικο αγόρι με σγουρά μαλλιά που καλύπτουν το κούτελο του. Και ένα φωτεινό χαμόγελο που σίγουρα δν σου πέρναγε απαρατήρητο
....
