talking hearts - [jaywon] ✔

happy

  Dün gece Jongseong'un teklifini duyduktan sonra onu orada bırakıp kaçmıştım. Jongseong'u seviyordum evet ama ya sonu Chenle gibi olursa da diyordum. Koridorda bunları düşünerek yürürken omzuma atılan kol ve birine doğru çekilmem ile beni kendine çeken kişiye baktım. "Jongseong?" "Evet ben Jongseong, emrinizdeyim." Yakınımda duran Jongseong'un, bana bakarak söylediklerine güldüm. "Ne diyorsun ya?" "Seni mutlu edeceğim işte. Ne kadar teklifime bir şey demesen de utanıp kaçmak her şeyi açıklıyor güzelim." Güzelim? Bunu bana karşı ikinci kullanışı falandı ama tuhaf bir etki bırakıyordu bende. Sanki sadece bana diyebileceği ya da sadece bana demesini istediğim bir sözcüktü bu.

"Bak şimdi, sen böyle yaptın diye ben peşinden koşmayı bırakmayacağım" Evet bunu söyleyen Jongseong'tu ve evet ondan kaçıyordum çünkü bütün gün benimle dolaşıyordu. Benimle dolaşmasında ve beni mutlu edecek hareketlerde bulunmasında elbette sorun yok ancak Jongseong popüler bir çocuk, bu yüzden herkesin bize bakması beni geriyordu. Bende benimle gelmemesi için tuvalete girmiştim, yarım saattir içerideydim ve hala gitmemiş üstelik benim kilitlemiş olduğum kabinin önünde beni bekliyordu. "Jungwon bak ne yapalım biliyor musun? Sen aç kapıyı sonra birlikte buradan çıkalım, çıkalım ki ben daha fazla işemeye gelen insanlara rezil olmayayım." dedi Jongseong. Bana vicdan falan mı yaptırmaya çalışıyordu bu? Başarılı oluyordu evet. Nerden mi anlamıştım? Şuan kabinin kapısını açmıştım.

"Jungwon, dün mahkeme de annemle kalmam gerektiğine kara verildi. Babam evden gidecekmiş." Üzüldüğü belliydi, bende üzülmüştüm onun için. Benim de babam yoktu, gerçi bizimki bambaşka bir hikayeydi de anlatmaya zaman yoktu. "Üzülme desemde üzüleceksin, kendini yıpratma lütfen. Ben yanındayım." Söylediğim cümleler ile Jongseong'un yüzünde bir gülümseme oluştu. "Sen bi samimi olmaya başladın benimle bak gözümden kaçmadı değil." Öyle miydi? Söylemiştim Park Jongseong insanı içine çekiyordu, istese de istemesede.

Kapanmış olan yara izlerime baktım. Balkonun esiyor olması vücudumu titretmiş ve derin bir nefes almama neden olmuştu. "Hey, güzellik!" Bütün gün Jongseong'la dolaşmaktan beynimde seslerini duyuyordum artık. "Jungwon, sana diyorum hey!" Hemen balkondan aşağı baktım, cidden mi Jongseong? "Ne oldu?" "Banka gel, biriyle konuşman gerek." Kimle konuşacaktım acaba? "Kiminle?" Jongseong ellerini beline koydu ve yalandan siniriyle konuştu. "Yah bana bak hemen geliyorsun, sorgulama bir kere de!" Göz devirdim ve balkondan odama geçtim. Merak etmesem asla gitmezdim. Üzerime bir kapşonlu ve anahtarlarımı alıp uyuyan annemi uyandırmadan evden çıktım.

  "Ben sana bir kez bile sormamakla hata ettim Jungwon. Özür dilerim ama herkes aynı şeyi söylüyordu ve ben o an mantıklı düşünemiyordum. Sana gelip sormalıydım." Elimi üç yıldır görmediğim ve şuan önümde ağlayan çocuğun yanağına koydum. "Ağlama Jisung." Bileğimi tutup yanağından çekti ve ağzından çıkan hıçkırıkla bana sarıldı. "Jungwon... Ben cidden üzgünüm... İkimizde üzgünken seni yalnız bırakmamalı... Seni suçlamamalıydım... Bundan sonra... Bundan sonra yanında olacağım." Ondan ayrılıp yüzüne baktım. "Gerek yok, kendini buna mecbur hissetme." "Hayır ciddiyim, bundan sonra senin abin olacağım. Hep bi abin olsun isterdin. " Hala eskisi gibi duygusal ve duyguları ile hareket eden biriydi Jisung. Ne yapmak istiyorsa yapabilirdi sanırım. Göz ucu ile yan tarafımızdaki bankta bizi rahatsız etmemek için müzik dinleyen Jongseong'a baktım. Dediğini yapıp konuşmuştu Jisung ile.

  Mutluydum. Jisung gittikten sonra Jongseong ile oturmuş müzik dinlemiş ve saçma şeyler hakkında konuşmuştuk. Uzun süre sonra beni mutlu etmişti ve içimde bir yerlerde huzursuzluk vardı. Sanki her an rüyadan uyanabilir, ya da mutluluğum elimden alınabilirmiş gibi. Bu kötü düşünceleri bir kenara bırakıp eskiz defterindeki en son resme eklediğim çikolata çizimine baktım. Belki de bir de kulaklık çizmeliydim bir yere.

_______________

evettt buyrun efendim
güzel bir final yapabilirim umarım
son üç bölüm olur galiba
öyle yani çok uzatmaya gerek yok
güzel günler dilerim~
mei kaçar~