-yazardan_not- "arkadaşlar nedenini anlamadığım bir şekilde kodumun wattpad'i 5.sayfada hikayeyi kesip baştan başlatıyor ve bütün bölümü tek sayfaya tıkıştırıyor, sorun sadece pc versiyonda oluyor gibi. bu durum için özür dilerim çözüm bulamadım"
Jeanne ayna karşında oturmuş saçlarını kurularken, kapının tıklanmasıyla yerinden kalktı. Karşısında hizmetçilerden bir kadın elinde birkaç parça kıyafet ile dikiliyordu. “Buyrun efendim, size yeni giyecekler getirdim. Yirmi dakika sonra akşam yemeği de hazır olacak. Merdivenlerden inince sola dönerseniz yemek salonunu bulabilirsiniz” dedikten sonra hafifçe eğilerek selamını verdi ve ayrıldı. Jeanne yeni kıyafetler içinden uzun, mavi elbiseyi üzerine geçirdi. Judas için ise gömlek ve pantolonu ayırıp banyodan çıkınca giymesi için kapının koluna astı. Tekrar saçlarını kurulamaya döndü, işi bittikten sonra da önüne koyduğu yüzüğünü parmağına geçirirken Judas banyodan çıktı. Pantolonunu geçirip, gömleğinin düğmelerini iliklerken, Jeanne “Birazdan yemek hazır olacakmış, aşağı inelim” dedi. Hazır olduklarında odadan çıktılar. Hizmetçinin dediği gibi merdivenlerden sonra soldaki koridora döndüklerinde karşılarında kocaman kapılı yemek salonu belirdi. Salonun halısı yumuşacıktı, Jeanne yürürken ayağını halıya sürümeden edemedi. Peter yemek masasının başına çoktan geçmiş, masayı hazırlayan kadınlara yardım ediyor aynı zamanda güler yüzüyle de onlarla sohbet ediyordu. Çiftin odaya girdiklerini görünce “Ah, buyrun. Tekrar hoşgeldiniz evimize. İstediğiniz yere oturun lütfen, birazdan bizimkiler de gelir.” dedi. Judas güler yüzle başını salladıktan sonra gözlerini Peter’ın bacağına çevirdi:
-Yaran nasıl oldu? Hemen ayağa kalkman doğru değil. Dinlenmeliydin.
-Hayır hayır, ben iyiyim. Gerçekten. Aslında siz beni bulduğunuzda acıdan bayılacak gibi hissediyordum fakat şu an biraz sızlasa da kendimi yürüyecek kadar iyi hissediyorum. Hatta yarın koşmaya bile başlarım.
-Bu kadar acele etme sen yine de, dedikten sonra Judas, Jeanne ile birlikte masanın önüne tabak koyulan sandalyelerinden birine oturdular. Masa oldukça uzuncaydı. Yemeklerin sık sık kalabalık bir şekilde yendiği belli oluyordu. Masayı süzen Jeanne’i farkedince Peter lafa girdi:
-Büyük bir masa değil mi? Kasabanın biraz dışında yaşasak da babam aslında bu çevrenin en iyi tüccar ve çiftçilerindendir. Buraya birçok mal gelir ve bir o kadar da mal gider. Haliyle iş görüşmesi adına çok fazla yemek yenir burada, dedi Judas’ın karşısındaki sandalyesine otururken. Judas:
-Peki ne iş yapıyorsunuz tam olarak?
-Kasabanın çoğu süt ve süt ürünleri bizim çiftlikten sağlanır. Çiftlik büyük olduğundan tarım işleriyle de uğraşıyoruz. Gıda alanında alanında bayağı çalışıyoruz yani. Arka tarafta da yel değirmenimiz var. Öğütme işleriyle de uğraşırız.
-Getirisinin yüksek olduğuna şaşmamalı. Çok çalışıyorsunuz anlaşılan. Bu arada annenizle henüz tanışamadık? dedi Judas.
-Annesi geçen ay vefat etti. Ani bir kalp krizi... Odaya giren Karl’dı.
-Ah, özür dilerim bilmiyordum.
Peter gülümseyerek “Önemli değil” derken Karl masanın başındaki yerine otururken “Nasıl bileceksiniz ki zaten. Özür dileminizi gerektiren bir şey yok” dedi. Peter’ın gözü kapıdan giren Barton’ın üzerinde “Evet şimdi tam olduk.” dedi ve kollarını sıvayıp eline kaşığını aldı. Barton, Peter’ın yanına Jeanne’in karşına otururken Karl “Yine geç kaldın sofraya, bari misafirlerimiz varken yapma bunu. O ata gösterdiğin ilgiyi biraz da misafirlerine göster.” dedi. Bu sözleri fazla dikkate almış gibi görünmeyen Barton, Judas ve Jeanne dönerek soğuk bir tonla “Hoşgeldiniz.” dedi. Elini bir kere çarptıkran sonra Karl “Pekala artık yemeye başlayalım, herkese afiyet olsun” dedikten sonra Judas ve Jeanne’in yemeğe başlamasının ardından kendi çorbasını kaşıklamaya başladı. Biraz nefeslendikten sonra da söze girdi:
