Geri Dön - Johnlock Texting

Bölüm 2

1 Ocak

12:00- İşte yeni yılın ilk günü, sensiz ilk günüm.

12:04- Komik. Gerçekten farklı bir şey hissetmiyorum. Sanırım,önemli olaylar gerçekleştiklerinde onları önemli kılan şey, önceden yaşananlar.

12:04- Sensiz bir yeni yıldan nefret ediyorum.

12:05- Sensiz bir dünyadan nefret ediyorum.

2 Ocak

6:00- Bugün işe geri dönüyorum. Umarım iyi geçer.

10 Ocak

10:31- Mutlu insanlar gördüğümde canım çok yanıyor. Sana ihtiyacım olduğunu söylememeliyim biliyorum, ama sanırım ihtiyacım var... Hayatım şimdi fazlasıyla anlamsız. Artık dört gözle bekleyecek bir şey yok. Yaşadığım evde her sabah acı çekerek uyanma düşüncesine dayanamıyorum. Hepsi çok fazla. Buradan nefret ediyorum, ama gidemeyeceğimi biliyorum. Seninle sahip olduğum hayattan kalanları arkamda öylece bırakamam.

11 Ocak

16:14- Artık yaşamak için bir sebep göremiyorum.

25  Ocak

00:50- Cidden bu durumdan artık çok sıkılıyorum. Hayatta hiçbir şey üzerinde durmamamın bana bir fayda getireceğini sanmıyorum. Dışarıda olabileceğin yalanına

00:51- inanmanın bir yararı olmadığını artık görüyorum. Kendimi kandırmama gerek yok. İçi boş bir umuda dayanarak yaşamak gereksiz ve fazla sinir bozucu.  Ama seni tanıyorum Sherlock. Kimin ne söylediğini asla umursamıyorsun. Ve ayrıca sen sahte değilsin...

00:51- Kimse senden daha sinir bozucu bir göt olamaz

00:52- Sana söylediğim son şeylerden biriydi.

00:52- Belki de daha nazik olmalıydım...

30 Ocak

22:28- Bugün odana girme cesaretini gösterdim. Ağlamamak elimde değildi. Odan darmadağınıktı. Bayan Hudson hiçbir şeye dokunmamıştı. Bu beni mutlu etti. Komidininin üzerinde parfümünü buldum. Havaya birkaç kez sıktım. Her taraf senin gibi kokuyordu.  

22:29- Ciddiyim,  yaşamak için tek sebebim sendin ve gittin...

22:29- Oradan Atlamamalıydın Sherlock...

22:30- Ya da beraber atlamalıydık

4 Mart

22:00- Bugün biriyle tanıştım. Adı Mary. Beni anlıyor gibi. Güzeldi.

13 Mart

21:16- Bugün dairede biraz dolaştım ve... uhh... Sanırım başka bir yerde yaşamamın daha kolay olacağını fark ettim.

21:16- Bunu söylediğime inanamıyorum. Bunu söyleyeceğime hiç inanmadım. Ama Baker Caddesi'nden ayrılıyorum.

21:17- Umarım işler bu şekilde daha kolay olur

21:17- Üzgünüm, Sherlock...

29 Mart

19:10- Tüm eşyalarımı dışarı çıkardım. Eski, işe yaramaz şeyler gitti. Yeniden başlıyorum. Umarım işler yoluna girer.

2 Nisan

22:20- Mary, akşam için dışarıda yemek teklif etti. Evet dedim. Biri ile konuşmak güzel.

13 Nisan

12:45- Mary ve ben ikinci randevumuzdayız. Bence beni ciddi anlamda anlıyor. Hoş bir değişiklik.

15 Mayıs

23:29- Geçen ayın çoğunu Mary ile geçirdim. Onu sevdim. Hala zor, ama o işleri kolaylaştırıyor. Yine de seni her zaman özlüyorum. Seni düşünmeyi bırakamam. Özellikle onun yanındayken.

23:30- Ölümünü hala kabullenemiyorum. Kabulleneceğimi de düşünmüyorum.

23:31- Garip. Eski günleri ve seni düşünmeye devam ediyorum. Nasıl bu kadar çok insana yardım ettin? Bazen yanlış şeyler yaptığın oluyordu;  ama iyi bir adam olduğunu inkar edemem. 

11:32- Hala seni özlüyorum ama sanırım sonunda ilerleme kaydetmeye başladım. 

25 Mayıs

03:00- Düzgün nefes alamıyorum.

03:02- Dün normaldi. Her şey iyiydi. Ve şimdi değil.

3:03- Hala terapiste gidiyorum. Ona iyi olduğumu, her şeyin yolunda olduğunu ya da en azından daha iyi olacağımı söylüyorum. Hala endişeli. Düzenli olarak gelmemi söylüyor. Üstüne ona yalan söylediğimi sanıyor!!!

3:31- Ben ona yalan söylemiyorum. Ama gerçeği de söylemiyorum. Sadece... bilmiyordum.

3:32- Sanırım artık amaçsız ve boş hissetmeye çok alıştığım için bazı şeylerin farkına varamıyorum. Sanki normal olan boş hissetmem gibi geliyor.

3:32- Artık boş hissetmek istemiyorum.

03:35- İş çok yorucuydu. Neredeyse hastam bile yoktu. Nedense bitkin düştüm. Sarah beni eve erken gönderdi. İtiraz ettim ama dinlemedi. Eve geldiğimde kendimi kanepeye attım. Tüm bedenimin ağırlığının kalbimin üzerine toplandığını hissediyordum. Bir süre böyle kaldım. Sadece dinleniyordum. Sonra uykuya daldım. Uyandığımda her şey farklıydı. Artık kalbim ağır değildi. Tam tersi; daha hafifti. İlk başta bu his rahatlatıcıydı, ama sonra bunun iyi olmadığını fark ettim. Farklı hissettirdi, bu iyi değil.

3:37- Orada oturup yaklaşık bir saat boyunca duvarı izledim. Ve sonra aniden yerimden doğruldum... Sanki istemsiz hareket ediyor gibiydim. Ayaklarım beni yatak odama sürükledi, çekmecemi açtım...aradığımı bulmuştum. Silah. Aldım ve birkaç dakika elimde evirip çevirdim. Sonra yatağıma doğru yürüdüm ve oturdum. Ben sadece ... ne yaptığımı bilmiyordum. Silahı odanın camından içeri giren güneş ışınlarına doğru tuttum. Parlıyordu. Ona dokundum, tetiği hissettim. İntihar etme potansiyeline sahiptim. Sonra ağlamaya başladım,  şu an yaptığım gibi. Belki ihtiyacım olan şey buydu... Korkutucu değildi, intihar fikrinden korkmuyordum. Kendimi fazlasıyla sakin hissediyordum. Silahı ağzıma koydum, mermisi doluydu, her şey hazırdı. Kendimi hazırlıyorum. Ölmeye hazırlıyordum.

03:37- Ve sonra aniden indirdim. Vazgeçmiştim. Silahı yerine koydum. Hayatım bu şekilde son bulmamalıydı. 

03:38- Daha sonra dediğim gibi, nefes almam gittikçe zorlaştı.

3:40- Daha fazla düşünmeye başladım. Senin hayatın, benim hayatım, ölümün. Her zaman düşünmeye devam ediyorum ve asla durmuyor. Duracağını da sanmıyorum. Bazen işler bir anlığına iyileşir gibi oluyor. Ama şu bir gerçek, her zaman burada, kafamın içinde olacaksın. Ve tabi ki acı da . Bugün sanırım ilk defa daha fazla dayanamayacağımı fark ettim. Sana ihtiyacım var, Sherlock. Sana ihtiyacım var...

03:43-  Ve senin yerini hiçbir şey dolduramaz.

03:40- Gerçekten geri dönmene ihtiyacım var.