06

685 37 9
                                    


"Para kang palaboy."


Inis akong tumayo at inirapan si Cy, iwinakli pa ang kamay niyang iniabot sa akin. Hindi ko alam kung galit ba ako dahil sa sinabi niya o dahil uumulan o dahil isang buwan siyang hindi nagpakita.


Pero bakit naman ako magagalit kung hindi siya tumupad sa sinabi niya? May pakialam ba ako? Diba dapat wala? It's not that I expected him to really help me.


"Basang sisiw ka na, oh. Saan ka ba? Hatid na kita." Inilapit niya sa akin ang payong para hindi na ako mabasa.


Nagkadikit ang mga balikat namin niyang umakbay siya bigla tsaka ako hinila papunta sa sasakyan niyang nakapark hindi kalayuan sa exit ng hospital.


Hindi ko rin alam kung anong katangahan ang pumasok sa isip ko at nagpahila ako sa kaniya. Pumasok ako sa shotgun seat ng black SUV niya at tahimik na napaupo roon, hindi alam kung bakit unti-unting nawawala ang inis sa katawan.


Umikot din siya para makasakay sa driver's seat. Inilagay niya 'yong payong sa back seat at may kung anong kinuha roon.


Bahagya akong nagulat nang iabot niya sa akin ang isang face towel pero kaagad ko rin naman itong kinuha para punasan ang mukha at buhok kong medyo basa.


"Sa condo nalang, please." I tried to look serious by making my voice monotone.


"Where?" He asked, making me want to repeat what I said.


I stared at his confused look for a smile and was about to roll my eyes when I remembered something: Oh stupid Steph! He didn't know where's your condo!


"Northpoint Camella Homes, please." I awkwardly turned my gaze back at the front when I saw him smirk a little.


"Okay, then." Inikot niya niya 'yong steering wheel at bumiyahe papunta sa condo.


The ride was a bit cold and awkward. Maulan pa rin sa labas at traffic pa kaya mas lalo kaming natatagalan. I don't know how to open up some topic dahil hindi naman siya si LJ o si CJ na madali kong makausap.


"I'm sorry if you didn't see me for a month. I just fixed something. Nag promise pa naman din ako." He broke the silence, eyes glancing at me for a bit, chuckling a little.


Huminto siya dahil nag red 'yong stop light. I sighed, not knowing what to answer.


"You did?" I sounded sarcastic but it wasn't my intention to be like that!


"Looks like you forgot." He chuckled again, this time, shifting his head a little to look at me. "Did you already quit?"


He didn't sound judgmental or curious. It looks like he even thought of it for seconds if he's going to ask or not.


"Yes." I answered honestly. Ano pa bang id-deny ko?


Rain of Nightmares (Medical Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon