Rain of Nightmares (Medical Series #2)

30

"Nakuha mo na ba 'yong diagnosis? Ibigay mo kaagad kay Ayen. 'Wag mo lang masyadong guluhin ha. Beast mode kasi 'yon."

Panay tango lang ako habang nagbibigay ng bilin si Ynna sa akin. May bitbit pa siyang kape sa kaliwang kamay at may iilang natapon sa coat niya. Medyo buhaghag din ang buhok niya na parang isang high school student na galing sa pag c-cram.

"Una na'ko." Nagmadali siyang humalik sa pisngi ko bago kumaripas ng takbo palabas ng department. 

I sighed as a small smile plastered on my lips. Three years had passed already. Pareho na silang first fellow ng kakambal niyang si Dra. Ayen. Marami ring nagbago sa hospital gaya ng pagdating nang ex ni Dra. Ayen na para niyang gustong sakalin araw-araw.

I became a whole lot better, too. I became Dra. Ayen's assistant during surgeries and they're all calling me a ball of sunshine dahil palagi ko raw silang napapangiti sa mga jokes ko--na natutunan ko naman sa kaniya.

It's been three years since that incident happened, too. Simula noon, hindi ko na ulit siya nakita. He never once visited the hospital or even ask Ynna if I'm well or not.

Laurie got mad and worried at the same time. He's not mad at Cy but me. Ilang beses na nila akong pinagalitan ni Ynna dahil sa ginawa ko. They told me that I'm worth it and deserved to be chosen.

Pero sa huli, inintindi parin nila ang naging desisyon ko. LJ sided with me telling them that I have my point. He understood me when everyone seemed to get my point wrong.

"Fuck diagnosis." Napabusangot nalang ako nang mapatingin sa computer.

It's the diagnosis of the patient who got shot with a riffle during a rally. Dra. Ayen seemed to be sensitive with the patient's situation that it's my first time seeing her talk back to her father like that.

I've been her assistant for a year since she came back here and that's the first time I saw her lashed out. Dr. Kai, on the other hand, became her safety pin. Parang pinipigilan niyang hindi matuluyan 'yong isa dahil alam niyang baka pagsisihan lang nito ang mga sasabihin pagkatapos.

Sandali akong napapikit, hinilamos ang magkabilaang palad sa mukha at bahagyang ginulo ang naka ponytail na buhok.

Nakaka stress maging doctor!

Ilang ulit pa kaming nagtitigan ng monitor pero sumuko na rin ako pagkatapos. Kailangan ko na namang kausapin 'yong nagbigay sa'kin ng diagnosis para mapagsabihan siya sa ginagawa niya.

Ako na kasi ang gumagawa ng rechecking bago ipasa sa mga fellow para hindi pumalya dahil ako ang mas may experience. I should be a fellow right now but because of quitting for a moment, when I came back, I need to fill up the lost works of my second year residency.

Aside from that, sa akin lang nagtitiwala si Ynna na hindi ako papalya sa diagnosis. Last time kasi na binigay niya sa isang freshman 'yong isang task, nasigawan 'yon ng kakambal niya dahil mali ang pagkakalagay ng mga symptoms at causes.